آنژه پوستکوگلو به سرنوشت کونته و مورینیو دچار خواهد شد/ خبری از موفقیت نیست

به گزارش ایلنا، تاتنهام بهترین نمونه فوتبالی پارادوکس است. آنها جذاب و کسالت‌بار، فوق‌العاده و رقت‌انگیز و خوشبخت و مفلوکند.

برای اثبات این مدعا به آمار توجه کنید، تیم دهم جدول لیگ برتر بهترین خط حمله، دومین تفاضل گل و یکی از بهترین رکوردهای دفاعی را دارد. هیأت مدیره تصمیم به اخراج موریسیو پوچتینو گرفت اما هنوز نتوانسته جایگزین شایسته‌ای برایش از بین اسامی چون ژوزه مورینیو، نونو اسپیریتو سانتو، آنتونیو کونته و حالا آنژه پوستکوگلو پیدا کند.

موفقیت از این قسمت شمال لندن فراری است و مثل مربی‌های قبلی، پوستکوگلو بشدت زیر ذره‌بین قرار دارد. یکشنبه این هفته تاتنهام هو شد برای اینکه به ایپسویچ تاون اجازه داد برای نخستین‌بار در ۲۲ سال در لیگ برتر به پیروزی برسد و برای پنجمین‌بار پیاپی با یک شکست ناامیدکننده راهی تعطیلات فیفادی شد. اوضاع بشدت خراب است و مربی استرالیایی زمان زیادی ندارد برای اینکه ثابت کند انتخاب درستی برای حرکت روبه‌جلوی تیم است.

ماه عسل

پوستکوگلو انتخاب اول باشگاه در تابستان پارسال نبود؛ یولیان ناگلزمان را کمی بعد از اخراج از بایرن مونیخ می‌خواستند، لوییس انریکه هم بود، دانیل لوی و همکارانش با بازگشت پوچتینو مخالفت کردند. آرنه اسلوت قراردادش را با فاینورد تمدید کرد و ۱۲ ماه به تیم بزرگتر لیورپول رفت. وقتی پوستکوگلو انتخاب اول شد، خیلی از هواداران مخالفت کردند و کمپین راه انداختند و هشتگ زدند اما او آمد و شروعی فوق‌العاده در فصل قبل داشت. او کنار زمین و بیرون آن، در مصاحبه‌ها و اقدامات انسان دوستانه دلبری می‌کرد. ماه عسل او اما زیاد طول نکشید و ۹ نفره برابر چلسی پوچتینو باختند اما این باور وجود داشت که او همان است که باشگاه می‌خواهد.

هویت مشخص

خیلی به ندرت تیمی به خاطر فوتبال منفی ماندگار می‌شود اما تاتنهام همیشه مفتخر به انجام بازی جذاب است، تماشای بازی اسپرز باید هیجان‌انگیز و سرگرم‌کننده باشد مهم نیست چه هدفی را دنبال می‌کند. بدترین بخش کار مورینیو، نونو و کونته این بود که تیم نه‌تنها نتیجه نمی‌گرفت، بلکه جذاب هم نبود. یک دوره کوتاه زیر نظر مربی ایتالیایی، اسپرز مقاومت و بازی مستقیم را در دستور کار خود قرا دارد اما ماهیت دفاعی او بازیکنان تیم را دچار عقبگرد کرد.

حالا تیم پوستکوگلو یکی از تیم‌های شاخص در سراسر اروپا است. وقتی خوب است، خیلی خیلی خوب است، بهترین تیمی که می‌توانید بازی‌اش را تماشا کنید. یکی از انتقادات از اریک تن‌هاخ در یک سال و سه ماه آخر کارش این بود که منچستریونایتد با این مربی هلندی هویت مشخصی نداشت با آنکه دو قهرمانی به دست آورد. تاتنهام به خاطر پوستکوگلو همچنان بنیان لازم برای سبک و ایده مشخص را دارد و باید اشکالات دیگر را برطرف کند.

مسأله نتایج

گریزی از آمار تلخ و ترسناک پوستکوگلو نیست. از ۱۱ بازی نسبتاً آسان ابتدای فصل تنها ۱۶ امتیاز گرفته‌اند و بر این اساس، فصل را با ۵۷ امتیاز به پایان می‌رسانند که بدترین آمار تیم بعد از بازگشت به لیگ برتر در فصل 2009-2008 است، همان فصلی که در پاییز در انتهای جدول بودند و هری ردنپ را آوردند تا حفظ‌شان کند. آخر فصل قبل هم افت شدیدی کردند و سهمیه لیگ قهرمانان را از دست دادند، آنها از ۱۷ بازی آخرشان ۲۲ امتیاز گرفته‌اند. می‌توانند به قهرمانی در جام اتحادیه امیدوار باشند که بعد از حذف سیتی باید در یک‌چهارم نهایی به مصاف یونایتد بروند، در لیگ اروپا هم یکی از مدعیان به حساب می‌آیند.

قبول اشتباه

برخلاف اسلافش به خصوص کونته، پوستکوگلو مسئولیت نتایج تیمش را می‌پذیرد و هم اشتباهات خودش را قبول دارد هم تغییرات مورد نیاز را. بعد از باخت یکشنبه گفت: «همه‌اش به خاطر من است، من باید مشکلات تیم را حل کنم، من مسئول همه چیز هستم.» او همچنین از حضور در شوی رسانه‌ای باشگاه طفره نرفت و وظیفه خودش دانست که مشکلات را رفع کند. البته بعد از هر پنج باخت در ۱۱ بازی لیگ برتر شبیه این حرف‌ها را زده و پیشرفتی در تیم صورت نگرفته است.

جوانگرایی

تنها سه روز قبل از شروع فصل اول پوستکوگلو، با یک معضل بزرگ روبه‌رو شد چون باشگاه با فروش شاید بهترین بازیکن تاریخش، هری کین به بایرن مونیخ موافقت کرد. او اما خم به ابرو نیاورد و با قدرت کارش را

شروع کرد؛ چیزی که شاید هیچ کدام از اسلافش به آن تن نمی‌دادند. او به بازیکنان جوان میدان داده و خواسته مدلی پایدار حول محور بازیکنان کم‌سن و سال شکل بگیرد. تقریباً یک سال قبل هیچ‌کس تاتنهام را نمی‌خواست اما او کار را برای مربی بعدی آسان کرده است.