باخت تیم ملی بسکتبال مدل شاهین طبعی!

به گزارش ایلنا، شنبه را با خبر دردناک از دست دادن مهدی شادمانی، خبرنگار فقید و از ورزشی نویسان با سابقه رسانه ها آغاز کردیم. آفتاب که به کمرکش آسمان رسید اما برخی اهالی بسکتبال، به امید پیروزی تیم ملی برابر پورتوریکو در نخستین گام جام جهانی، پای تلویزیون های خود نشستند. (بماند که دیدن اکثر زمان کوارتر نخست را هم از دست دادیم و بهزاد کاویانی عزیز در حالی که نتیجه لایو فیبا روی گوشی های همراه و تبلت ها و مانیتورها خبر از برتری 21 بر 11 ایران می داد، اصرار داشت که بازی آغاز نشده است!)

شروع رویایی

شاگردان مهران شاهین طبع بازی را مقتدرانه آغاز کردند. حضور بهنام یخچالی، صمد نیکخواه بهرامی، محمد جمشیدی، محمد حسن زاده و حامد حدادی به عنوان استارتر و اضافه شدن سجاد مشایخی و گاه آرون گرامی پور ابتکار عمل را به پسران ایران سپرده بود. آن سوی میدان اما پورتوریکو تیمی دستپاچه، ناهماهنگ و از هم گسیخته به نظر می رسید که بعضا بازیکنان زیر این تیم توان به ثمر رساندن توپ های ساده و تخته را هم نداشتند. برتری 30 بر 16 ایران در کوارتر نخست، کشیده محکمی به گونه ادی کازانو و شاگردانش زد. آنها در 10 دقیقه دوم کمی به خودشان آمدند تا بازی را متعادل تر کنند ولی بازهم قدرتنمایی تیم ایران تداوم داشت و برتری 19 بر 15 کوارتر دوم، پیروزی مجموع 49 بر 31 را در نیمه نخست برای ایران رقم زد.

رستاخیز مردان کارائیب!

آغاز نیمه دوم با توفیق پورتوریکو در حمله و دفاع توام شد. همان دو کوارتر برای کازانو کافی بود تا تیم ایران را بهتر از قبل بشناسد. پس او سراغ تاکتیک مناسبی رفت. سرمربی پورتوریکو پلان A خود را بر خارج کردن بازیکنان پیرامونی و شوتیست ایران از جریان بازی بنا نهاد. شاگردانش در اجرای این طرح آنقدر خوب عمل کردند که صمد غیر از یکی دو صحنه به خوبی مهار شد و محمد جمشیدی به ستاره ای خاموش بدل شد. حتی بهنام یخچالی هم عملکرد خوب نیمه نخست را نداشت. اختلاف 18 امتیازی مردان دریای کارائیب را نترساند. آنها آرام و پیوسته با اعجوبه ای به نام دیوید هارتاس به ایران نزدیک و نزدیک تر شدند.

منجی گری حدادی

شاهکار کازانو اما در یک دهم وقت باقی مانده از بازی، زمانی که اختلاف تک رقمی شد، به چشم آمد. او دستور دفاع تمام زمین را از نیمکت صادر کرد. به این ترتیب که بازیکنانی مانند رینالدو بالکمن و گری براون رو به بازی اگرسیو آوردند. از نمای دیگر کازانو فشار را رو پوینت گارد ایران گذاشت تا تیم بدون برنامه ایران در حساس ترین لحطات بدترین اشتباهات را انجام دهد. گواه بارز آن هم اشتباه سجاد مشایخی و خطای آرمان زنگنه روی بازیکن پورتوریکو بود. این همه داستان مردان کارائیب نبود. آنها پس از گرفتن مالکیت توپ از ایران، هارتاس را در شعاع حملات خود قرار می دادند و این یکی هم با تمرکزی بالا امتیازاتی حیاتی برای تیم کشورش کسب کرد. زمانی که فقط 16 ثانیه به پایان بازی فرصت باقی مانده بود، حدادی که بازیکنان پیرامونی ایران را خنثی می دید، زیر سبد را رها کرد و با پرتابی 3 امتیازی برای لحظاتی منجی تیم کشورمان شد. کازانو اما برای ثانیه های پایانی هم برنامه داشت و سرانجام مزد تفکر برتر خود را هم گرفت.

نیمکت ذوب در بازی

آن سوی میدان اما نیمکت ایران ذوب در بازی شده بود! هیجان از سراپای شاهین طبع می بارید و توان مدیریت بحران روی نیمکت ایران دیده نمی شد. گذشته از تعویض های اشتباه و فشار زیاد به بسیاری بازیکنان ایران، کادر فنی تیم ملی کشورمان خود دلیل اصلی این شکست تلقی می شود.

بازیکنان ایران به خصوص در نیمه نخست بازی خوبی از خود ارائه دادند ، برتر از تیم پورتوریکو بودند و در اندازه یک تیم سطح بالای جهانی ظاهر شدند اما در ادامه دیدیم که تیم برای برد استراتژی نداشت.ایران باخت در روزی که بازیکنانش آماده و سروحال بودند، حامد حدادی هر کاری که می توانست انجام داد از ریباند گرفته تا شوت سه امتیازی! در جام جهانی هم دبل دبل شد با 22 امتیاز و 16 ریباند، تاثیر حامد در این بازی انکارناپذیر بود. او در ثانیه های آخر یک سه امتیازی زد و امید را به تیم برگرداند. بهنام یخچالی درخشید با 22 امتیاز و 3 توپ ربایی، صمد نیکخواه بهرامی مثل همیشه تاثیرگذار ظاهر شد با 14 امتیاز و 5 ریباند البته بودند بازیکنانی که روزشان نبود و با پاس ها و شوت های اشتباه در کم شدن اختلاف تاثیرگذار بودند.

مات شدیم

اما ایران در کل نتیجه خوبی نگرفت در چنین شرایطی به قول فریده هادوی سرمربی سابق تیم ملی بانوان «نمی توان گفت خوب بازی کردیم ولی باختیم ، مثل این است که یک مدیر بگوید ،خوب سرمایه گذاری کردیم ولی ورشکست شدیم! اما در تحلیل بازی، وقتی دو کوارتر اول را می بریم،یعنی بازیکنان تیم ما بخوبی از نقاط قوت خود بهره بردند. ولی وقتی دو کوارتر دوم را می بازیم ، یعنی تفکر کادر فنی تیم مقابل در تحلیل نقاط قوت تیم خود برای غلبه بر نقاط ضعف تیم ما غالب شد.یعنی کادر فنی آنها شطرنج  را برد و ما مات شدیم!»

اگر بخواهیم منطقی به این بازی نگاه کنیم پورتوریکو تیم موفق میدان بود و با اینکه 18 امتیاز عقب افتاد اما با برنامه ظاهر شد و با یک دفاع تمام زمین نه تنها توانست اختلاف را از بین ببرد بلکه در 4 ثانیه بازی باخته را از آن خود کرد. اما کادر فنی ایران تنها نظاره گر بود و یک سیستم علیه دفاع پرس تمام زمین نداشت،عدم مدیریت بحران در لحظات حساس باز هم دیده شد.عدم کنترل روانی بازیکنان در لحظات حساس باعث از بین رفتن تمرکز آنها شد و شاهد از دست رفتن توپ هایی شدیم که می توانست سرنوشت تیم را تغییر دهد.

تکرار سال گذشته

ایران شکست خورد اما به خودش باخت نه پورتوریکو! وقتی که می توانستیم 18 اختلاف امتیاز را مدیریت کنیم کسی برای آن برنامه ای نداشت. اما این اولین بار نیست که بسکتبال ایران اینگونه می بازد، دقیقا سال گذشته همین روزها چنین حسی را تجربه کرده بودیم، فینال بازی های آسیایی جایی که ایران 16 امتیاز از چین پیش بود اما تعویض های اشتباه سرمربی در نهایت باخت را برای ایران رقم زد. پیش تر از آنهم تجربه کرده بودیم فینال جام باشگاه های آسیا مهران شاهین طبع همین مدلی با مهرام مقابل الریاضی لبنان شکست خورد. در رقابت های لیگ برتر هم که بارها شاهد دیدن چنین صحنه هایی بودیم و باید گفت تیم ملی بسکتبال مدل شاهین طبعی به پورتوریکو باخت، مدلی که می توانست برنده شود اما نشد آنهم بخاطر اینکه کادر فنی برنامه ای برای لحظات حساس و مدیریت زمان نداشت!

چهارشنبه، روز خوشبختی؟

حالا ایران دو بازی دیگر پیش رو دارد و اگر می خواهد به زندگی و المپیک فکر کند باید همه چیز را فراموش کند، طرحی نو دراندازد و با شکار عقاب های کارتاژ دل به اتفاقات  چهارشنبه ببندد. بازی با تونس برای مان بسیار حیاتی است و باید دل خوش به اگرها باشیم. شاید بلیت مان این چهارشنبه برنده شود.

سعیده فتحی