پس از 8 سال؛ عاشقانه و جاودانه در قلل گاشربروم تا ابدیت

عاشق بالا رفتن بود. کوه در برابرش اظهار ناتوانی می کرد و با خوشبینی سعی می کرد موانع را از سر راه بردارد.

او آنقدر خوشبین بود که اگر می گفتند امروز فلان امکانات را خودت بگیر و فردا که قله را فتح کردی به شکل قاونی فدراسیون می دهد اینکار را می کرد ولی بارها چنین کرد و فدراسیون وقت زیر قولش زد.

اگر فدراسیون آن روزها با  قهرمان فقید قلل ایران و جهان بانو لیلا اسفندیاری همراهی می کرد او می توانست قلل بیبشتر را زیر گام های استوار خود در آورد.

عزم و اراده اش مثال زدنی بود و می دانست که این راه راهی پر خطر است آنهم چنین بانویی که اغلب تنهایی صعود می کرد.

جمله بالا را خودش ضبط کرده و بیادگار گذاشته است.

لیلا اسفندیاری با وجود مخالفت‌های شدید پدرش کوهنوردی را به شکل حرفه‌ای آغاز کرد و تمام قله‌های ایران زیر پایش قرار گرفتند. از جمله ۲۲ بار از سه جبهه مختلف دماوند را فتح کرد. سپس قصد فتح قله‌های مرتفع جهان را کرد، هر چند فدراسیون وقت کوهنوردی با او همراه نبود ولی او به هر شکل ممکن به هدفش که رفتن به قلل بود  می رسید .

در مراسم یادبودی که خانواده و دوستان برایش گرفته بودند قرار شد مستندی که خود زنده یاد اسفندیاری درست کرده بود پخش شود اما عده ایی که همه جا برای خودشیرینی هستند ! قیل و قال کردند که او حجاب ندارد و نباید پخش شود....

‌یعنی زمانی که زنده بود فدراسیون با او اصلا خوب مدارا نکرد و بعد از پرواز ابدی هم با او خوب تا نکردند این جماعت.

مهم نیست.

مهم اینجاست که او همنطور که زندگی کرد و آرزو داشت به ابدیت پیوست.

او در راهی از دنیا رفت که عاشقانه بر آن گام می گذاشت.

بهتر بگوییم با هر گامی که بر می داشت به سوی معبود خود می رفت. با عشق به سوی معبود رفتن نهایت پاکی و خلوص یک فرد است و عجیب اینکه این افراد وقتی انتخاب می کنند در حقیقت  اولین انتخاب همیشه برایشان حکم آخرین انتخاب را دارد.

به آغوش خطر رفتن بدیهی ترین حرکت آنهاست. و در چنین مسیری اگر عاشق نباشی نمی توان حرکت کرد. او عاشقانهبه دل خطر زد و همانطور که می خواست برود، رفت.

 جالب اینجاست برخلاف زمانی که او زنده بود، امروز فدراسیون کوهنوردی جمهوری اسلامی بسیار به افتخارات کسب شده توسط این کوهنورد مباهات می‌کند.

31 تیرماه سال 1390 لیلا اسفندیاری هنگام بازگشت از قله گاشربروم میان هند و پاکستان به دره سقوط کرد و جان سپرد و همانجا آرام گرفت.

روحش شاد و یادش گرامی‌باد

*سیدرضا فیض آبادی