باغستانی: هزاران نفر از بانوان منزوی و خانه نشین هستند

رییس انجمن ورزش افراد با هوش میانه (ID) با اشاره به عدم حمایت کمیته‌ ملی پارالمپیک و فدراسیون جانبازان و معلولان از ورزشکاران این رشته، گفت: اگر در نظر بگیریم که حداقل یک درصد جامعه 80 میلیونی ایران دارای هوش میانه یا  (ID)هستند متوجه جمعیت بالای یک میلیونی این قشر از جامعه خاموش خواهیم شد و تنها راهی که برای خروج از انزوای ایشان در دنیا مطرح است ورزش برای این گروه از اجتماع است ولی متاسفانه در کشور ما هیچکدام از مسئولین ورزش توجهی به این مهم ندارند.

عباس باغستانی در گفت و گویی که بیشتر شبیه درد دل بود به ایلنا گفت: نیمی از جمعیت یک میلیونی افراد دارای هوش میانه را بانوان تشکیل می دهند یعنی حداقل 500 هزار نفر. باز اگر در نظر بگیریم که برای هر کدام از این افراد مادر خانواده معمولا باید تمام وقت خود را صرف نگهداری و مراقبت از فرزند خود کند خواهیم دید که یک و نیم میلیون نفر از بانوان ما دارای هوش میانه هستند و یا باید مراقب فرزند دارای هوش میانه خود باشند. این در حالی است که ما حداقل ها را قلمداد می کنیم.

وی افزود: این در حالی است که در بحث مدال آوری هم این ورزشکاران قادرند در بازیهای پارالمپیک و پاراآسیایی حداقل 30 تا 50 مدال بدست آورند ولی چون مورد بی مهری و کم توجهی قرار دارند واقعا سرخورده و گوشه گیر و ناامید شده اند اما من ناامید نیستم و با توکل بر خدا و حمایت رسانه ها تا گرفتن حق این بچه ها از پای نخواهم نشست.

با وجود این که شش سال از فعالیت رسمی این رشته سپری می شود، واقعا از بی توجهی‌ و عدم حمایت لازم مسئولان از این رشته خسته شده‌ام.

عباس باغستانی اظهار کرد: ورزش افراد باهوش میانه (ID)  یا همان کم توان ذهنی نزدیک به ۲۰ سال است که در دنیا فعال است و ما نیز کم و بیش از همان سال تا به الان به صورت غیررسمی و تحت عنوان انجمن فعالیت‌هایی برای ورزشکاران کم‌توان ذهنی داشتیم و جزء ۱۰کشوری بودیم که همان زمان عضو فدراسیون جهانی شدیم اما به دلیل این که کار زیربنایی و اساسی در طی این مدت صورت نگرفت،  فعالیتمان چشمگیر و به صورت حرفه‌ای دنبال نشد.

وی گفت‌: با وجود این که بارها از وزارت ورزش و جوانان درخواست کردیم که انجمن ورزش افراد با هوش میانه به دلیل بالا بودن آمار ورزشکاران این رشته و جامعه هدفی که در این زمینه وجود دارد، به فدراسیون تبدیل شود تا بتوانیم از بودجه مستقلی برخوردار شویم، اما متاسفانه چون حمایتی از این رشته صورت نمی‌گیرد، هم چنان به صورت انجمن اداره می‌شود. در طی این سال‌ها ما هنوز نتوانسته‌ایم کار زیربنایی خاصی را برای ورزشکاران این رشته انجام دهیم.

باغستانی ادامه‌ داد: ما در رشته‌های فوتبال، تکواندو و شنا می‌توانیم ورزشکاران مطرحی را داشته باشیم، اما به دلیل اهمیت نداشتن این رشته در بین مسئولان ورزش کشور تنها توانسته‌ایم سه دوره در مسابقات جهانی فوتسال شرکت کنیم که دستاورد آن دو بار قهرمانی سوم جهان و یک بار هم قهرمان جهان شدیم. اما در فوتبال هنوز نتوانسته ایم در هیچ رقابت بین‌المللی حضور داشته باشیم، هر چند که پتانسیل‌های خوبی در این رشته داریم و اگر بتوانیم در مسابقات بین‌المللی شرکت کنیم، به طور شک می‌توانیم روی سکو قرار بگیریم.

وی در پاسخ به این پرسش که در حال‌ حاضر وضعیت دختران ورزشکار در این رشته نسبت به پسران چگونه است، افزود: در دختران آن طور که در پسران فعالیت خوبی در بخش قهرمانی و همگانی داریم، فعالیت در این بخش در حد صفر است. متاسفانه ورزش بانوان در این رشته جایگاه مشخصی ندارد. هر چند پتانسیل‌های خوبی در رشته‌های دوومیدانی، تنیس روی میز، شنا و بسکتبال در بخش دختران داریم و می‌توانیم در بعد قهرمانی به عناوین خوبی دست پیدا کنیم، اما توجه ویژه‌ای به دختران ورزشکار کم توان ذهنی صورت نمی‌گیرد. در حال‌ حاضر در بخش پسران هزار و دویست نفر در تهران ورزشکاران کم‌توان ذهنی به صورت حرفه‌ای فعالیت می‌کنند، اما این آمار در بخش دختران بسیار پایین است. می‌توانم این را بگویم که شاید تنها ۱۰ درصد از دختران کم توان ذهنی به فعالیت ورزشی می پردازند و این آمار بسیار نگران  کننده است. ما از نظر کسب مدال فاصله زیادی با آسیا و جهان داریم. بنابراین تا زمانی که حمایت لازم از ورزشکاران این رشته صورت نگیرد، به طور قطع جایگاه خود را در این رشته از دست خواهیم داد.

باغستانی با بیان این که مهم‌ترین کار ما در بخش ID توسعه و ترویج ورزش همگانی و بحث تربیتی در بین ورزشکاران کم‌توان ذهنی است، گفت‌: تمام تلاش ما بر این است که بتوانیم از لحاظ تربیتی ورزشکاران این رشته را در مسیر درستی هدایت کنیم و ورزش همگانی را در بین اقشار این جامعه توسعه و ترویج دهیم. هر چند به اعتقاد من ورزش قهرمانی مهم‌تر از همگانی است و ما باید در بعد قهرمانی خود را تقویت کنیم نه همگانی.