از جازدن ایرانی ها به جای افغان ها درافتتاحیه تا بی محلی مسئولان آسیا در اختتامیه

دهمین دوره رقابت های واترپلوی جام باشگاه های آسیا در حالی با قهرمانی قابل پیش بینی آستانای قزاقستان به پایان رسید که علیرغم امتیاز میزبانی، نمایندگان کشورمان از کسب قهرمانی این دوره از مسابقات بازماندند و این در شرایطی بود که پیش از این ۲ بار میزبانی ایران با قهرمانی نمایندگان کشورمان همراه شده بود.

به گزارش خبرنگار ایلنا، جام دهم واترپلوی باشگاه های آسیا از ۲۴ تا ۲۷ آذرماه درحالی به میزبانی تهران و استخر بین‌المللی ۹ دی برگزار شد که این رقابت ها از مراسم افتتاحیه تا اختتامیه با حواشی ریز و درشت بسیاری همراه بود که هر چند فدراسیون نشین ها تلاش کردند تا از این رویداد بین المللی در جهت تثبیت موقعیت خود نزد مسئولان وزارت ورزش و بهره‌برداری تبلیغاتی و رسانه ای آن استفاده کنند اما ناکامی نمایندگان کشورمان از یک سو و برخی اتفاقات پشت پرده نشان داد اوضاع واترپلو بر همان روال سابق می چرخد و با وجود مدیرانی از جنس این رشته همچنان واترپلوی ایران از گذشته پرافتخار خود فاصله دارد و نتوانسته جایگاه خود را در حد یک رشته مدال آور ارتقا بخشد.

دو نماینده کشورمان در این رقابت ها با وجود برخورداری از امتیاز میزبانی و چهره های ملی پوش و حتی بازیکنان کمکی سرشناس خارجی از کسب قهرمانی بازماندند و به مقام های نایب قهرمانی و چهارمی آسیا قناعت کردند تا بار دیگر این واقعیت پیش روی گردانندگان فدراسیون عیان شود که واترپلوی ایران با سطح اول آسیا فاصله گرفته و امروز ایران در سطح ملی و باشگاهی جزو تیم های درجه دوم قاره محسوب می شود.

شاید نتایج نمایندگان کشورمان در مسابقات جام باشگاه های آسیا تلنگری به تمام کسانی بود که مدعی بودند واترپلوی ایران در بازی های آسیایی اینچئون می توانست روی سکوی آسیا برود و با اعزام نشدن این تیم ظلم بزرگی در حق نسل اخیر واترپلو شد اما قدرت نمایی یک باشگاه قزاق و دو شکستی که به نمایندگان کشورمان تحمیل کرد به خوبی نشان داد واترپلوی ایران بواسطه عملکرد گذشته خود و مدیرانش، سالها از رقیبان خود فاصله گرفته و تا رسیدن به سکوی آسیا فاصله بعیدی دارد و نباید با رویاپردازی و افکار توهم آمیز واقعیت های موجود این رشته را نادیده گرفت. چین، ژاپن، کره و حتی برخی تیم های درجه ۲ آسیا امروز رقبایی جدی برای ایران به شمار می روند و دوری ۸ ساله از بازی های آسیایی، واترپلوی ایران را در همان رده ۴ یا ۵ آسیا نگه داشته است.

در زیر برای روشن شدن برخی واقعیت های ملموس واترپلوی ایران نگاهی آماری، تحلیلی و فنی به دهمین دوره رقابت های جام باشگاه های آسیا خواهیم داشت تا به ارزیابی منصفانه و دقیقی از وضعیت این رشته دست یابیم و واقعیت های پنهان مانده این رویداد قاره ای را برای تنویر افکار عمومی عیان کنیم.

گذشته پرافتخار باشگاه های ایرانی در واترپلوی آسیا
ایران با سه عنوان قهرمانی پس از قزاقستان پرافتخارترین کشور در واترپلوی باشگاهی آسیاست. ۶ نایب قهرمانی در آسیا که با شکست مقابل تیم های قزاق و عربستانی رقم خورده از گذشته پربار واترپلوی ایران در ابتدای دهه ۲۰۰۰ میلادی حکایت دارد.
تهران در آخرین رویداد سال ۲۰۱۴ قاره در حالی برای چهارمین بار میزبان رقابت های باشگاهی در واترپلوی آسیا بود که پیش از این سه نماینده کشورمان(ذوب آهن اصفهان، ایران توسعه کرج و دانشگاه آزاد) در سال های ۲۰۰۳،۲۰۰۸ و ۲۰۱۰ جام قهرمانی را بالای سر برده بودند و بعد از اولین دوره این مسابقات در سال ۱۹۹۹(سرب و روی زنجان) امسال برای دومین بار بود که یک تیم ایرانی(زرین معدن زنجان) در فینالی خانگی مغلوب یک تیم قزاق می شد.

قزاق ها قدرت بلامنازع واترپلوی ملی و باشگاهی آسیا
تیم آستانای قزاقستان که ۹ بازیکن تیم ملی این کشور را در ترکیب خود داشت برای دومین سال پیاپی جام قهرمانی آسیا را در تهران بالای سر برد تا به فاصله چند ماه پس از قهرمانی بازی های آسیایی اینچئون و شکست چین در فینال و کسب قهرمانی در واترپلوی ساحلی قاره در تایلند، سومین جام قهرمانی قاره را هم پیش از پایان سال میلادی به خانه ببرد. قزاق ها با ۵ عنوان قهرمانی باشگاهی با تیم های آلماتی و آستانا نشان دادند حالا با کنار زدن چینی ها به قدرت بلامنازع واترپلوی آسیا تبدیل شده اند و رقابت با این تیم برای شرق آسیایی ها دیگر آرزویی دور و دراز خواهد بود.

غیبت شرقی ها و تبدیل مسابقات به رقابت های غرب آسیا
غیبت تیم های شرق آسیا همچنان یکی از دلایل از رونق افتادن رقابت های باشگاهی در سطح واترپلوی آسیاست با این وجود مسئولان کنفدراسیون شنای آسیا علیرغم مسافت طولانی بین شرق و غرب آسیا همچنان به برگزاری این رقابت ها اصرار دارند. تیم های چین، ژاپن و کره سال هاست در ۱۰ دوره گذشته این رقابت ها حضور نداشتند(گوانگجو چین تنها سال ۲۰۰۸ در مسابقات شرکت کرد) و غیبت آنها باعثشده این مسابقات به رقابت هایی منطقه ای در غرب آسیا تبدیل شود و قهرمانی در آن چندان واقعی و رقابتی با حضور تمام قدرت های آسیا نباشد.

میزبان از کشورهای شرق آسیا حمایت مالی نکرد
کازوهیتا ماکیتا تنها داور ژاپنی و بی طرف حاضر در این دوره از مسابقات عدم حمایت مالی مسئولان فدراسیون شنای ایران را عامل شرکت نکردن تیم‌های باشگاهی ژاپن در این رقابت ها عنوان می کند. او در عین حال از مسافت طولانی بین شرق و غرب آسیا به عنوان یک عامل بازدارنده برای شرکت تیم های شرق آسیا در این مسابقات می داند و عدم حمایت مالی میزبان را عاملی تاثیرگذار در غیبت تیم های شرقی و بویژه ژاپن مطرح می کند.

با این اوصاف امسال هم در غیاب شرقی های پرقدرت، ۲ تیم از قزاقستان، ۲ تیم از کویت، ۲ تیم از ایران، ۱ تیم از عربستان و ۱ تیم از افغانستان در جام دهم شرکت کردند.

۸ تیم شرکت کننده با محاسبه کشوری که واترپلو ندارد!
دبیر فدراسیون شنا درحالی در ارزیابی خود از شرایط و کیفیت مسابقات تهران از شکسته شدن رکورد تیم های شرکت کننده در این دوره از رقابت ها با افتخار یاد کرد که پیش از این در سال ۲۰۰۰ مالزی و ۲۰۰۸ کویت هم مسابقات با حضور ۸ تیم برگزار شده بود و برخلاف ادعاهای انجام شده این برای اولین بار نبود که ایران میزبانی مسابقات با شرکت ۸ تیم را پذیرا می شد.

البته شرکت دادن تیم افغانستان در نوع خودش ابتکاری جالب و خلاقانه برای فدراسیون نشین ها بود که جای تامل بسیار دارد!
حضور میهمان ناخوانده ای بنام افغانستان به راستی یکی از شگفتی ها و اتفاقات نادر این رقابت ها بود. کشوری که رشته فعالی بنام واترپلو ندارد و با تعدادی شناگر راهی این مسابقات شده بود.

افغان ها بنابر مصلحت اندیشی برگزارکنندگان ایرانی در مسابقات شرکت داده شدند تا هرچند از کیفیت فنی بی بهره بودند حداقل از نظر کمی تعداد تیم ها را افزایش دهند. شاید مهمترین ویژگی حضور این همسایه شرقی در تهران رساندن تعداد تیم های شرکت کننده به عدد ۸ و کامل شدن جدول رقابت ها در دو گروه ۴ تیمی بود تا فدراسیون نشین ها از تعداد تیم های شرکت کننده به خود ببالند.
تیم ۸ نفره شنای افغانستان که از ابتدا حضورش با ناهماهنگی هایی همراه بود، حتی بدون تجهیزات و پوشاک موردنیاز واترپلو با تاخیر وارد ایران شد و متاسفانه به موقع به مراسم افتتاحیه نرسید تا مسئولان فدراسیون شنا در ابتکاری عجیب و باورنکردنی با جازدن سه نفر از نیروهای خدماتی استخر ۹ دی تابلوی تیم افغانستان را در مراسم رژه افتتاحیه حمل کنند!

افغان ها از نظر فنی هم کارنامه جالب و بیاد ماندنی را از خود برجای داشتند و در پایان مسابقات با ۶ گل زده و ۷۰ گل خورده در بین ۸ تیم ۸ شدند تا با شادمانی به حضور توریستی و سیزده بدری خود در تهران پایان دهند و خوشحال باشند که این حضور در سوابق ورزشی آنها ثبت و ضبط خواهد شد و خاطره خوش آن تا سالها در ذهن شان باقی خواهد ماند!

نمایندگان ایران با تغییراتی عجیب و ناگهانی در جام دهم
هر دو نماینده کشورمان در جام دهم تیم های غیرتهرانی بودند که با قهرمانی در بیست و سومین دوره رقابت های لیگ برتر واترپلو جواز حضور در این رقابت ها را بدست آوردند.

زرین معدن آسیا و نفت امیدیه با تغییراتی عجیب و ناگهانی و بدون تمرکز لازم گام در رقابت های باشگاهی آسیا گذاشتند. در این میان نفت امیدیه که سال ۲۰۰۹ تجریه ایستادن بر سکوی سومی آسیا در شهر دمام عربستان را داشت با تکیه بر بازیکنان ملی پوش خود تاحدودی باتجربه‌تر از دیگر نماینده کشورمان نشان می داد. با این همه کنار گذاشتن ناگهانی سید سعید میرمهدی کاپیتان باتجربه و خوش تکنیک نفت امیدیه و ورود چند بازیکن ملی پوش به ترکیب این تیم تاحدودی نفتی ها را دستخوش ناهماهنگی کرد و بطوری که در فشردگی و سنگینی مسابقات آنها نتوانستند به انسجام و یکپارچگی تیمی لازم دست یابند و خود را در حد یک مدعی مطرح کنند. به نظر رسید رضا مخیلفی جوان هم برای هدایت تیمش برای رقابت هایی در سطح آسیا از تجربه و توان فنی لازم برخوردار نبود.

از سوی دیگر تیم شهید شهبازی زنجان که معلوم نشد به چه دلیل نام خود را به زرین معدن آسیا تغییر داد(حتی با وجود اسپانسر جدید دلیل قانع کننده ای نبود) با جذب دو بازیکن مطرح و سرشناس مجارستانی(گئورگی کیس و تاماس مولنار) که سه مدال المپیک را در کارنامه بازیگری خود داشتند، تیم قدرتمندتری نشان داد و تا پای فینال بدون شکست و مقتدرانه پیش رفت اما در دیدار نهایی مغلوب بازیکنان حرفه ای آستانای قزاقستان شد. فاصله ۷ گل دیدار فینال بین شاگردان اکبر عربدوست و آستانای قزاقستان را می توان به نوعی فاصله واترپلوی ایران با سطح اول واترپلوی آسیا تحلیل کرد.

اعتراض های گسترده مربیان به عملکرد داوران آسیایی
از روز اول تا پایانی مسابقات قضاوت این رقابت ها با اعتراض مربیان تیم ها همراه بود و آنها اعتقاد داشتند از داوری رقابت ها لطمه خوردند. رضا مخیلفی سرمربی نفت امیدیه اعتقاد داشت تیمش از بابت ناداوری ها متضرر شد و متاسفانه اعتراض ها هم به جایی نمی رسد. عربدوست سرمربی زرین معدن نیز به قضاوت مسابقه فینال به شدت معترض بود و می گفت اگر داوری قضاوت بهتری داشت شاید سرنوشت تیم قهرمان تغییر می کرد. او معتقد است باید برای این مسابقات از داوران بی طرف اروپایی استفاده می شد. به هرحال داوری ها یکی از مسائل مورد مناقشه در این دوره از رقابت ها بود که اعتراضات بسیاری را درپی شد.

اشکالات میزبانی و اظهارنظر عجیب مسئول ستاد اجرایی!
با وجود نگرانی هایی که پیش از آغاز مسابقات نسبت به وضعیت آمادگی و اشکالات اساسی استخر ۹ دی و کمبود اعتبارات مالی وزارت ورزش مطرح بود، می توان گفت جام دهم در ایران آبرومند برگزار شد، اما اظهار نظر مسئول فنی ستاد اجرایی مسابقات واترپلوی جام باشگاه های آسیا که میزبانی ایران را فراتر از سطح آسیا عنوان کرده بود تاحدودی اغراق آمیز و غیر قابل پذیرش به نظر آمد!

از همین رو گوشزد کردن نکاتی دربحثمیزبانی این رویداد آسیایی و مقایسه آن با استانداردهای بین المللی را الزامی می‌دانیم:
۱ - محل اسکان تیم های شرکت کننده هتل درجه یک نبود و در ردیف هتل های ۳ ستاره ارزیابی می شد درحالیکه عموما کشورهای میزبان رقابت های بین المللی و در سطح اول آسیا موظف هستند هتل های ۵ ستاره را برای تیم های میهمان مهیا کنند. جالب اینکه تیم کویت به دلیل نارضایتی از وضعیت هتل محل اقامت خود، همان روز اول محل اسکان خود را به هتل آزادی تغییر داد.

۲ - موضوع دیگر وضعیت ترانسفر تیم ها بود که بازیکنان ناگزیر بودند با پای پیاده مسیر محل هتل تا محل برگزاری مسابقه را طی کنند که از نظر قواعد میزبانی بین المللی نمی تواند اقدامی حرفه ای و قاعده مند باشد.

۳ - نداشتن استخر جداگانه برای محل تمرین و آماده سازی تیم ها بود که یکی از اشکالات عمده میزبانی کشورمان محسوب می شد. به همین منظور تیم ها ناگزیر بودند از استخر مجاور محل اصلی مسابقات که اختصاص به تمرینات شیرجه دارد، استفاده کنند که از نظر قواعد و استانداردهای بین المللی شرایط پذیرفته شده ای نیست و از کمبود امکانات کشورمان برای میزبانی چنین رقابت هایی حکایت دارد.

با چنین کم و کاستی هایی قطعا نمی توان میزبانی این دوره از رقابت ها از سوی کشورمان را فراتر از آسیا دانست، مگر اینکه داور بین المللی کشورمان تاکنون میزبانی های ممتاز در سطح قاره را تجربه نکرده باشد!

اغراق جالب وزیر ورزش در مورد رئیس جوان!
اما شاید شاه بیت و گل سرسبد حاشیه های مسابقات واترپلوی تهران را بتوان به اظهارنظر عجیب وزیر ورزش نسبت به رئیس جوان فدراسیون شنا دانست که موجی از حیرت و شگفتی را در خانواده واترپلو و علاقمندان این رشته موجب شد.

وزیر ورزش که به نظر می سد این روزها به شدت بواسطه حاشیه های پیرامون وزارتخانه متبوعش تحت فشار رسانه ها و افکار عمومی است در اظهارنظری قابل تامل عنوان کرد که رئیس جوان فدراسیون شنا باعثاحیای دوباره رشته واترپلو شده است! اظهار نظری که نایب رئیس مجلس و عضو هیات رئیسه فدراسیون شنا هم تعبیری مشابه آن را در مراسم اختتامیه بکار برد و مدیران فدراسیون که بواسطه میزبانی مسابقات مترصد چنین تمجیدهایی بودند تلاش کردند تا این دو اظهارنظر جنبه تبلیغاتی و رسانه ای پیدا کند.

بر همین اساس باید به اطلاع جناب وزیر و نایب رئیس محترم مجلس برسانیم که از حضور رئیس واترپلویی در فدراسیون نزدیک به ۴ سال می گذرد و هرچند او در طول این زمان مدارج ترقی را به سرعت در پست های دبیری، سرپرستی و ریاست فدراسیون سپری کرده، ولی واترپلو چنین روند صعودی پرشتابی را طی نکرده و رئیس جوان تاکنون نه تنها توفیقاتی بیشتر از اسلاف خود بدست نیاورده که بعضا نتایج حاصله ضعیف تر از گذشته بوده است.

محض اطلاع رئیس ورزش باید بگوئیم کسب عنوان هفدهمی واترپلوی جوانان جهان در ترکیه(دور قبل در استرالیا دوازدهم شدیم) کسب نایب قهرمانی جوانان آسیا در اندونزی(پیش از آن قهرمان آسیا بودیم) نایب قهرمانی واترپلوی ساحلی با ترکیب نفرات اصلی تیم ملی واترپلو و شکست فاجعه آمیز از کویت در چهارمین دوره بازی های ساحلی تایلند تنها نمونه هایی از عملکرد درخشان رئیس جوان فدراسیون شناست. از کاهش رکوردهای داخلی شنا در بازی های آسیایی اینچئون و مسافت کوتاه قهرمانی جهان در قطر نیز حرفی به میان نمی آوریم تا دستاوردهای جناب رئیس برای احیای شنای کشور بیش از این زیر سئوال نرود. درباره شیرجه هم همین اندازه کافی است که به جای رئیس مستعفی کمیته فنی فردی که هیچ گونه سابقه و تجربه کار چندانی نداشته بر مسند کمیته فنی این رشته قرار گرفته است!

به نظر می رسد این دلایل جملگی برای درجا زدن و نه احیای رشته واترپلو حداقل در یک سال اخیر کافی باشد. اینکه جناب وزیر، اطلاعات کافی از سابقه و گذشته پرافتخار واترپلو ندارد، چندان محل اشکال نیست اما اینکه با نتایج بدون پیشرفت یک سال اخیر رئیس فدراسیون در حد یک ناجی و احیا کننده خطاب شود، جای تامل و تعمق بسیار دارد.

به نظر می رسد جناب وزیر هم سخت تحت تاثیر بزرگنمایی های فدراسیون نشین ها و گزارش های آنها قرار گرفته اند که اینگونه از مسئولان فعلی فدراسیون در حد یک ناجی یاد می کنند. اگر جناب وزیر مسئولان شنا را با کارنامه ای معمولی ناجی این رشته می داند پس مدیران باکفایتی چون داورزنی، مشحون، خادم، پولادگر و… شایسته چه القابی هستند و اگر مجموعه او دارای چنین مدیران قوی و کارآمدی است که می توانند ناجی یک رشته ورزشی باشند چرا برای فوتبال و رشته هایی نظیر وزنه برداری یا کاراته فکری نمی کند تا بیش از این در آسیا تحقیر نشویم.

غیبت بحثبرانگیز مسئولان آسیایی در اختتامیه
وزیر ورزش که جمعه شب و یک روز مانده به پایان مسابقات تهران به صورت غیرمنتظره برای تماشای دیدار نیمه نهایی رقابت های واترپلوی جام باشگاه های آسیا بین زرین معدن زنجان و نفت امیدیه به استخر ۹ دی آمد و این مسابقه را از نزدیک تماشا کرد در مراسم اختتامیه چنین رویداد آسیایی مهمی حضور نیافت.
این غیبت برای نمایندگان کنفدراسیون شنای آسیا هم تاحدود زیادی عجیب و غیرطبیعی بود. طاها الکشیری به عنوان مدیر اجرایی کنفدراسیون شنای آسیا که عالی ترین مقام آسیایی! حاضر در این رقابت ها بود، انتظار می رفت جام قهرمانی توسط او به تیم قهرمان اهداء شود، ولی از این مدیر عمانی کنفدراسیون شنای آسیا هم در مراسم اختتامیه خبری نبود.
الکشیری که در نشست خبری خود در جمع رسانه های گروهی با در آغوش کشیدن رئیس فدراسیون شنا و برادرش از ارتباط خوبش با مسئولان شنای ایران سخن گفت، حتی حاضر نشد زحمت چند روز اقامت بیشتر در شرایط VIP را بپذیرد تا حداقل از مسئولان آسیایی یک نماینده هرچند درجه ۲ در مراسم اختتامیه حضور داشته باشد.

با توجه به اینکه همواره گفته می شد رئیس فدراسیون شنا روابط حسنه ای با کنفدراسیون شنای آسیا دارد حداقل انتظار این بود تا حسین المسلم کویتی نایب رئیس فدراسیون جهانی و دبیر اجرایی شورای المپیک آسیا و یا دبیرکل چینی کنفدراسیون شنای آسیا با حضور در تهران در آخرین رویداد سال ۲۰۱۴ میلادی قاره شرکت کنند که چنین اتفاقی نیفتاد تا اهمیت و جایگاه میزبانی ایران از سوی مقامات کنفدراسیون شنای آسیا بیش از پیش مشخص شود.

واترپلو نیاز به نگاه بلندمدت و برنامه ای دارد نه هیاهوگری
پرونده دهمین دوره رقابت های واترپلوی باشگاه های آسیا درحالی با قهرمانی دوباره قزاق ها بسته شد که این مسابقات در کنار ضعف ها و کم و کاستی هایی که در بخش اجرایی، امکانات سخت افزاری و تشکیلات برگزاری مسابقات داشت، بار دیگر بر این واقعیت صحه گذاشت که مردان واترپلوی ایران به لحاظ فیزیکی، شرایط تمرینی، کارهای تیمی و گروهی و تجربه میدان های بزرگ با رقبای آسیایی خود فاصله گرفته اند و برای رسیدن به سطح بالاتر نیاز به دانش روز، برنامه ریزی و سرمایه گذاری مناسب و موثر دارند. نگاه سطحی و کوتاه مدت دیگر نمی تواند واترپلوی ما را در مسیر پیشرفت قرار دهد. باشگاه های واترپلو به عنوان بخش های سازنده و مولد باید با برنامه ریزی بلند مدت از همین امروز به فکر دور بعدی جام باشگاه های آسیا باشند و با تجربه اندوزی از دوره های گذشته خود را با توان و تدارکات بهتری برای آینده مهیا کنند. فدراسیون هم به جای نگاه تبلیغاتی به اینگونه رویدادها باید به دنبال راهکارهایی برای تقویت لیگ برتر واترپلو باشد تا در سایه ارتقاء کیفیت و ساختار لیگ، سطح فنی تیم های باشگاهی و نمایندگان کشورمان در رویدادهای قاره ای افزایش یابد و بتوانیم نظیر سال های درخشان دهه ۷۰ و ۸۰ افتخارات خود را در رقابت های باشگاهی آسیا تکرار کنیم.