گره ساخت وزرشگاه میانرود شیراز با تدبیر باز می‌شود

شاید زمانیکه در سال ۱۳۷۴ که مکان یابی برای ساخت یک ورزشگاه بزرگ در شیراز آغاز شد و چند سال پس از آن معاون اول دولت اصلاحات کلنگ این ورزشگاه را به زمین زد، کمتر کسی حدس می‌زد که نزدیک به دو دهه از آن تاریخ بگذرد و این ورزشگاه به سرانجام نرسد. این در حالی بود که متخصصان کره‌ای در آن زمان قول ساخت ۴ ساله این ورزشگاه را داده بودند.

طرح ورزشگاه
به گزارش ایلنا، این مجموعه چند منظوره که شامل استادیوم ۵۰ هزار نفری فوتبال، زمین شماره دو و سه فوتبال، سالن چند منظوره، پیست دو میدانی پیست دوچرخه سواری و استخر شنا و زمین تنیس است، به‌صورت گرد و تقریبا شبیه ورزشگاه آزادی طراحی شده است. این ورزشگاه دو طبقه از دور نمایی سه طبقه دارد. نمای زیبای استادیوم با توجه به استفاده از امکانات سایبان بسیار زیبا‌تر می‌شود این ورزشگاه تماما با نقشه‌ای کره‌ای ساخته شده و به گواه کار‌شناس مجموعه در صورت ساخت تمامی فازهای آن کامل‌ترین، استادیوم خاورمیانه خواهد بود که از نظر زیر ساخت‌های لازم آخرین تحولات در زمینه ورزشگاه‌سازی در دنیا و زیرساخت‌های چمن، فروشگاه‌ها، پارکینگ، موقعیت سکو‌ها، سرویس‌های بهداشتی و… پیش بینی‌های لازم شده است.

مزیت این ورزشگاه نسبت به ورزشگاه آزادی تهران، کریدور آن است که کریدور دور آزادی در طبقه اول با عرض ۶ متر است اما در این ورزشگاه ۹ متر است.

برخلاف ورزشگاه آزادی، این ورزشگاه دپو نیست و تمامااز ستون‌های مستحکم و زیبا استفاده شده که دقیقا ورودی تماشاگران از میان همین ستون‌ها پله گذاری شده. با توجه به اینکه این مجموعه در حاشیه کمربندی شیراز قرار گرفته و تا مرکز شهر تنها ۱۵دقیقه مسافت دارد و در حاشیه کوه قرار دارد، مشکل آب و هوایی، رفت و آمد، ترافیک، دوری راه و غیره را ندارد.

میراثی که به کمانه رسید
وضعیت ورزش فارس پس از انتصاب‌های غیر کار‌شناسانه در دولت قبل در اداره کل ورزش و جوانان فارس روز به بروز به سوی نابسامانی بیش از پیش پیش می‌رفت که جامعه ورزش این استان بار دیگر به غلامرضا کمانه اعتماد کرد تا دوندهٔ دیروز بار دیگر سکان اداره جامعه‌ای را به دست گیرد که جمعیت هدفش حدود ۵ میلیون نفر است.

اگر این حقیقت تلخ را در کنار سایر حقایق دیگر، نظیر توانمندی‌های استان در میزبانی‌ها، ساخت و ساز‌ها و از همه مهم‌تر بحثاعتبارات استان گذاشته شود، آنگاه وضعیت نگران کننده استانی مانند این استان در حوزه ورزش مشخص می‌شد.

استانی که اعتبار مالی برای ورزش برخی از شهر‌هایش فقط ۵ میلیون تومان بود و یا ۶ سال بود که در ساخت یک ورزشگاه استاندارد به نام ورزشگاه می‌انرود عاجز مانده بود.

اما کمانه که برای بار دوم در طول خدمتش، حکم مدیر کلی را در دست می‌دید، میراثدار حوزه‌ای شد که در کنار وضعیت نابسامان تیم‌های ورزشی‌اش، میراثی از طرح‌های نیمه تمام عمرانی برایش به یادگار مانده بود.

زمانی که کمانه برای بار دوم به عنوان مدیرکل ورزش و جوانان فارس به این استان بازگشت در حوزه عمرانی حدود ۷۰۰مکان ورزشی در استان فارس موجود بود که فقط ۲۲مورد از آن‌ها سند دار شده بودند. یعنی عملا ورزش فارس تنها ۲۲ مکان ورزشی مستقل را در اختیار داشت.

در کنار تمام این نابسامانی‌ها گویی فرسایشی شدن روند ساخت و بهره برداری از ورزشگاه میانرود به مهم‌ترین مسئله ورزش فارس تبدیل شده است. مسله‌ای که درفعالیت‌های عمرانی، در طول چند سال گذشته، وقفه‌ای در آن به‌وجود نیامد و در دوران حضور مجدد کمانه، در راس اداره ورزش و جوانان فارس پیشرفت پروژه به مرز ۹۰ درصد نزدیک شد.

مشارکت در بهره برداری
اما در شرایطی که این پروژه به لحاظ کیفیت بالا رتبه نخست سازه‌های بتونی کشور را به خود اختصاص داده است، مدیر کل ورزش و جوانان استان فارس برای باز نهایی گره این ورزشگاه، پیشنهادمشارکت شهرداری دراین پروژه بزرگ داده است.

کمانه با استناد به برنامه پنجم توسعه و بودجه عمرانی و جاری کشور و مجوزهای قانونی موجود دراین برنامه این پیشنهاد را تدبیری برای به سرانجام رسیدن پروژه ورزشگاه بزرگ شیراز می‌داند.

به نظر می‌رسد با ارایه این پیشنهاد از سوی مدیر کل ورزش و جوانان فارس و حمایت‌های صورت گرفته از سوی استاندار فارس که در یک سال گذشته نشان داده است به مقوله ورزش توجه ویژه‌ای دارد می‌توان به آینده امیدوار بود. امیدی که در صورت گام نهادن شهرداری در این مسیر خیلی زود جامه بهره برداری بر تن خود می‌بیند.