ورزش پهلوانی، نماد ملموس فرهنگ ناملموس ورزش باستانی است

مشاور رهبر معظم انقلاب در امور بین‌الملل در حاشیه نشست تخصصی «فرهنگ فتوت و جوانمردی» در اجلاس بین‌المللی میراثفرهنگی ناملموس در جمع خبرنگاران، گفت: اساس ارزش‌های انسانی و میراثفرهنگی، آرمان‌های الهی است که جهان اسلام و بخصوص ایران در این زمینه پرچمدار است.

به گزارش خبرنگار ایلنا از اصفهان، علی‌اکبر ولایتی با بیان اینکه فتوت و جوانمردی، بخشی از فرهنگ ناملموس ایران است، اظهار داشت: در طول یک صد سال گذشته، توجه و اهمیت به ورزش باستانی و زورخانه‌ای به مرور کاسته شده است و متأسفانه بهای قابل توجهی به آن داده نشده است و با توجه به کاسته شدن اعتبار و جایگاه این ورزش به صورت تدریجی، احیای این ورزش به مرور انجام خواهد گرفت.

وی اذعان داشت: از ورزش پهلوانی باید به عنوان نماد ملموس این حوزه از فرهنگ ناملموس نام برد. قرائن و شواهد بیانگر این است که اساس و شالوده جوانمردی را در آیین و باور ایرانیان می‌توان جستجو کرد و گذر از حماسه جنگاوری به حماسه پهلوانی، از ویژگی‌های فرهنگ ایرانیان است.

ولایتی تصریح کرد: در ورزش پهلوانی و باستانی زورخانه‌ای، فتوت و جوانمردی اصل است و در اسلام نیز فتوت جلوه و تبلور اخلاق اسلامی است، مهم‌ترین هدف از توجه و اهمیت برای احیای ورزش باستانی زورخانه‌ای توجه به ورزش‌هایی است که برای ارتقاء معنوی و روحی مردم موثر است.

وی با بیان اینکه امام علی(ع) در مورد پهلوانان فرموده‌اند «از لغزش افراد جوانمرد چشم‌پوشی کنید چون کسی از ایشان نمی‌لغزد، مگر اینکه دست خدا در دست اوست»، گفت: امام صادق‌(ع) نیز اولین کسی است که باب فتوت را گشود.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی در شرح روایتی از علامه مجلسی بیان کرد: علامه مجلسی در مورد جوانمردی و پهلوانی گفته است: در مورد مروت، این کلمه با فتوت در معنی نزدیک است، در فارسی به معنی جوانمردی است که‌‌ همان بخشندگی و نفع رساندن به مردم و گذشت است.

ولایتی در شباهت ورزش پهلوانی و افسانه‌ها گفت: افسانه‌های هر ملت آئینه‌ای هستند از واقعیات آن ملت که بعد‌ها به صورت اسطوره شکل می‌گیرند. به عنوان مثال امام علی(ع) در طول عمر مبارک خود به ایران نیامدند اما ما کتاب‌هایی داریم به عنوان خاوران نامه که شرح حال جنگ‌های امیرالمومنین(ع) در خاورمیانه است.

وی در پایان خشکی زاینده‌رود یک موضوع ملی دانست و گفت: هر ایرانی با گذر از کنار زاینده‌رود خشک‌شده، ناخودآگاه دلمرده و غصه‌دار می‌شود، قطعاً زندگی و هویت اصفهان به زاینده‌رود وابسته است و زنده شدن همیشگی زاینده‌رود یک خواست ملی است و منحصر به شهروندان اصفهانی نیست.