ساندا ۴ مدال گرفت، اما درخشان نبود / سقوط تالو با دست‌های خالی!

پرونده ووشوی‌ایران در بازی‌های آسیایی اینچئون در حالی بسته شد که همچون سایر رقابت‌های قاره‌ای و جهانی، ساندا با نمره قبولی روبرو شد، اما تالو باز هم نتوانست انتظارات را برآورده کند و حتی تک مدال دوره قبل را هم تکرار نکرد.

به گزارش خبرنگار ایلنا، هفدهمین دوره بازی‌های آسیایی اینچئون کره‌جنوبی، در شرایطی به پایان رسید که ووشوی‌ایران یک طلا، دو نقره و یک برنز برای سانداکاران ایران به دست آمد، اما تالو با عملکردی ضعیف، همان تک نشان برنز بازی‌های آسیایی ۲۰۱۰ گوانگژو چین را هم تکرار نکرد.

ساندا ۲ طلا کمتر از گوانگژو گرفت
تیم ساندای‌ایران در جام هفدهم در کره، با یک نشان طلا توسط محسن محمدسیفی، ۲ نقره توسط حمیدرضا لادور و الهه منصوریان و یک برنز توسط سجاد عباسی به کار خود پایان داد که اگرچه عملکردی قابل قبول محسوب می‌شود، اما در مقایسه با دوره گذشته بازی‌های آسیایی در گوانگژو، شاهد کاهش تعداد طلاهای تیم کشورمان هستیم. در بازی‌های ۲۰۱۰ در چین، تیم ساندای ما ۳ طلا توسط محسن محمدسیفی، حمیدرضا قلی پور و خدیجه آزادپور و ۲ برنز توسط سجاد عباسی و الهه منصوریان به دست آورد که این آمار در مسابقات اینچئون، به یک طلا، ۲ نقره و یک برنز تنزل یافت.

قبولی‌ساندا با نمره معمولی، نه شاگرد اولی
در کارنامه سانداکاران‌ایران در بازی‌های اینچئون، اگرچه نمره قبولی ثبت شد، اما طبق آمار و براساس مقایسه عملکرد تیم کشورمان نسبت به دوره قبلی بازی‌های آسیایی، باید گفت ساندای ما در مجموع نتوانست درخشش سال ۲۰۱۰ را تکرار کند و به قول معروف قبول شد، اما شاگرد اول نه.

سقوط مدالی ساندای‌زنان
رقابت‌های ووشوی بازی‌های آسیایی ۲۰۱۰ گوانگژو، در شرایطی به پایان رسید که تیم زنان کشورمان، یک طلا توسط خدیجه آزادپور و یک برنز توسط الهه منصوریان به دست آورد، اما در بازی‌های امسال، از طلای دوره قبل خبری نبود و تنها یک نشان نقره توسط الهه منصوریان برای بانوان ایران حاصل شد.

محمدسیفی تاریخ‌ساز شد
تنها مرد طلایی ووشوی‌ایران در بازی‌های آسیایی اینچئون، محسن محمدسیفی سانداکار وزن ۶۵ - کیلوگرم بود که موفق شد در دومین حضور خود در بازی‌های آسیایی، دومین طلای‌خود را نیز به دست آورد تا در تاریخ این مسابقات و همچنین ووشوی‌ایران تاریخ‌ساز شود. دیگر مدال‌آور تیم ایران، الهه منصوریان بود که با کسب مدال‌نقره وزن ۵۲ - کیلوگرم هم در کارنامه ساندای‌زنان کشورمان یک مدال با ارزش ثبت کرد و هم مدال‌برنز دوره قبل خود را ارتقا بخشید. از این رو، باید گفت ساندای‌بانوان ما اگرچه از لحاظ کمی با کاهش تعداد مدال مواجه شده، اما از حیثرنگ مدال رشد داشته است.

یادی از حمید رضا لادور
تک نقره ساندای‌مردان‌ایران به کسی رسید که طلای‌جوانان جهان در سال ۲۰۰۸ و مسابقات کامبت‌گیمز روسیه را در کارنامه دارد. حمیدرضا لادور در نخستین حضورش در آوردگاه بازی‌های آسیایی، درخشش فوق‌العاده‌ای داشت و موفق شد به نشان برنز وزن ۷۵ - کیلوگرم دست پیدا کند.

دست‌های خالی تالو
سال ۲۰۱۰ و در بازی های آسیایی گوانگژو بود که نخستین مدال کاروان ایران توسط تالوکار خراسانی ما صید شد. احسان پیغمبری در آن رقابت‌ها، برنز گرفت تا امیدواری‌ها برای کسب مدال‌های بیشتر و بهتر در بازی‌های آسیایی آینده زنده شود، اما در اینچئون نه تنها این اتفاق نیفتاد، بلکه دست ووشوی ما از همان تک‌برنز نیز خالی ماند. پیغمبری در بازی‌های آسیایی کره و در فرم چانگ‌چوآن، با ۳ پله سقوط نسبت به مسابقات ۲۰۱۰ چین، ششم شد.

رتبه‌های هفتمی و دهمی برای ۲ بانوی تالوکار
هانیه رجبی و حمیده برخور ۲ تالوکار کشورمان در بازی‌های آسیایی اینچئون بودند که با نتایج هفتمی و دهمی به کار خود پایان دادند. رجبی سال‌گذشته در مسابقات رده‌های سنی آسیا در فیلیپین، ۳ مدال کسب کرد تا یکی از آینده‌سازان تالوی‌ایران لقب بگیرد. برخور نیز سال ۹۲ و در بازی‌های کشورهای‌اسلامی در اندونزی ۲ مدال برنز گرفت، اما این ۲ تالوکار در اینچئون نتوانستند روند رو به رشد خود را ادامه دهند و بدون مدال تالو فیلد اینچئون را ترک کردند. البته این واقعیت را هم باید در نظر داشت که اگرچه این دو ملی‌پوش علی‌رغم کسب نشان‌های مختلف در میادین بین‌المللی و قاره‌ای، می‌توانستند در میدان بازی‌های آسیایی هم بر روی سکو بروند، اما حقیقتا انتظار چندان زیادی از آنها نمی‌رفت، چراکه بازی‌های آسیایی اینچئون، نخستین حضور بانوان کشورمان در بخش تالو بود.

تالو، نیازمند دانش چینی
هفدهمین دوره بازی‌های آسیایی و آنچه بر تالوی‌ایران گذشت، یک بار دیگر این واقعیت را رساند که این بخش‌زیبا، مهم و مدال‌آور رشته ووشو، نیازمند تحولات ساختاری و بهره‌مندی از دانش روز دنیاست که البته در حالت‌کلی در سیطره مربیان چینی قرار دارد. متاسفانه هنوز تالوی ما درگیر یک دور تسلسل بیهوده است و علی‌رغم اینکه بیشتر کشورهای آسیا و تعداد قابل‌توجهی از کشورهای جهان از مربیان‌خوب و عمدتا چینی استفاده می‌کنند، تالوی‌کشورمان همچنان با چند مربی خاص به کار خود ادامه می‌دهد که عمده این مربیان، معمولا از دانش روز جهان و متدهای تمرینی‌نوین که منجر به مدال‌آوری در رویدادهای قاره‌ای و جهانی شود، دور هستند. در این میان، بدون‌شک استفاده از مربیان خوب و با کارنامه چینی می‌تواند راه حل مناسبی برای جبران عقب‌ماندگی‌های تالوی ما و کسب موفقیت در آینده باشد. چراکه ضمن احترام به زحمات و تلاش‌های مربیان‌ایرانی، باید گفت مربیان وطنی دیگر نمی‌توانند خواسته‌های اهالی ووشو را برآورده کنند و به قول معروف، تاریخ مصرف مربیان داخلی به پایان رسیده است. به هرحال، امیدواریم مسئولان فدراسیون ووشو بعد از بازگشت به کشورمان، بلافاصله بازنگری و ایجاد تغییرات زیربنایی در تالو را آغاز کنند تا در میادین آینده، دست تالوی ایران از مدال های زرین و خوشرنگ خالی نماند.

گزارش: جواد منتخبی