جودوی ایران در حسرت ستاره‌سازی / از دست‌های خالی تا فرار قهرمانان!

سال ۹۳ برای تمامی مردم ایران با آمال و آرزوهای خاصی آغاز شده و کسی را در این سرزمین نمی‌توان یافت که در سال جدید به دنبال تحقق اهدافش نباشد.

به گزارش خبرنگار ایلنا، جامعه ورزش در سال جدید چشم اندازهای ویژه‌ای برای خود ترسیم کرده و می خواهد در سالی که آوردگاه بزرگی چون بازی های آسیایی اینچئون کره جنوبی را در پیش دارد، از این رویداد با اهمیت قاره‌ای سربلند بیرون بیاید.

برای نیل به این مهم، بسیاری از فدراسیون‌ها از مدت‌ها قبل، برنامه ریزی خاصی برای افتخارآفرینی در بازی‌های آسیایی پیش رو انجام داده‌اند و در همین راستا، شعاری هم برای سال ۹۳ انتخاب کرده و حول محور آن فعالیت‌های خود را آغاز کرده اند.

فدراسیون جودو نیز در این بین، سال جدید را سال " توسعه آموزش قهرمانی و استعدادپروری " نامگذاری کرده و آن را در بالای صفحه نخست وب سایت خود هم آورده است. اینکه فدراسیون جودو و مسئولانش به دنبال استعدادپروری و اهداف آموزشی هستند، کار پسندیده‌ای است، چراکه یکی از معضلات بزرگ جودوی ایران در حال حاضر، نداشتن پشتوانه های قابل اتکا در اوزان مختلف است و از این نظر اقدام متولیان فدراسیون درخصوص نامگذاری امسال به نام آموزش و استعدادپروری را باید به فال نیک گرفت، با این حال اما این شعارها کمتر رنگ و بوی عملی و اجرایی به خود گرفته و در حد همان شعارهای همیشگی باقی مانده است.

انتخاب نامی خاص برای فدراسیون جودو از سال ها پیش و در زمان ریاست " محمد درخشان " آغاز شد که اتفاقا به مقوله آموزش نیز توجهی خاص داشت. این روند در سال‌های بعد از دوران ریاست درخشان نیز ادامه یافت و هر مدیری که بر صندلی داغ ریاست فدراسیون جودو نشست، داعیه آموزش و استعدادپروری را در سر داشت، اما آنچه تاکنون بر جای مانده، کاملا با وعده و وعیدها تفاوت دارد.

دو سال و اندی پیش که محمدعلی رستگار و آرش میراسماعیلی مسند فدراسیون جودو را در اختیار گرفتند، از توجه به آموزش و استعدادیابی سخن ها گفتند و حتی میراسماعیلی در نخستین کنفرانس خبری خود پس از حضور در مسئولیت نایب رئیسی فدراسیون جودو، اعلام کرد فعلا به استعدادپروری توجه دارد و به همین جهت تا ۲ سال آینده از فدراسیون جودو مدال نخواهید.

حالا و بعد از گذشت بیش از ۲ سال از وعده میراسماعیلی، جودوی ما با قحطی جودوکار قابل روبروست و این به دلیل این است که کارهای زیربنایی در این ورزش المپیکی انجام نشده است. در شرایطی که یک بار دیگر شعار آموزش و استعدادپروری از سوی مسئولان فدراسیون سر داده می شود، جودوی ما آنچنان با فقر ورزشکار روبروست که مربیان تیم ملی برای پر کردن خلا جودوکار خوبی همچون " محمدرضا رودکی " کاپیتان تیم ملی مجبور شده اند از یک کشتی گیر باستانی برای شرکت در اردوی تیم ملی دعوت کنند، آن هم در حالی که رودکی ۴ سال قبل و در بازی های آسیایی گوانگژو تنها مدال آور کاروان جودوی ایران بود و با کسب ۲ مدال نقره و برنز، یک تنه جور ناکامی های تیم ملی کشورمان را بر دوش کشید.

این معضل متاسفانه در سایر اوزان نیز دیده می‌شود و هنوز بعد از گذشت سال‌ها، گردانندگان فدراسیون نتوانسته‌اند پشتوانه‌های مطمئنی برای تیم ملی بسازند. در این میان البته بی انگیزگی مربیان سازنده نیز نقش قابل توجهی دارد که دلیل آن بی مهری‌ها و همچنین انحصاری بودن مربیگری در تیم‌های مختلف به خصوص تیم ملی است.

به هرحال آنچه امروز فدراسیون جودو از آن به عنوان شعار سال ۹۳ یاد می‌کند و بر آن نیز تاکید دارد، چیزی جز تکرار شعارهای همیشگی نیست و بدون شک با ادامه این روند نه تنها چهره‌ها و استعدادهای جدید به تیم‌های ملی معرفی نمی‌شوند، بلکه آنهایی هم که پای به این ورزش نهاده اند و به اردوی تیم ملی رسیده اند، دچار یاس و نا امیدی شده و خیلی زود از این ورزش زیبا و المپیکی فراری می‌شوند، درست مثل محمدرضا رودکی!

گزارش: جواد منتخبی