به امید صعود پرسپولیس؛ فاتح قلب های شکسته
اگر پرسپولیس جام لیگ قهرمانان آسیا را برای تکمیل ویترین باشکوهش لازم دارد، آسیا هم برای افزایش اعتبارش محتاج چنین قهرمانی است.
به گزارش ایلنا، این بی‌گمان یک معامله دو سر برد است. اگر پرسپولیس جام لیگ قهرمانان آسیا را برای تکمیل ویترین باشکوهش لازم دارد، آسیا هم برای افزایش اعتبارش محتاج چنین قهرمانی است؛ یک فاتح نجیب، ریشه‌دار و سربلند. نه از این پلاستیکی‌های صنعتی- نفتی شرق و غرب؛ تیمی که ضربان قلب یک ملت را تنظیم می‌کند. تیمی که میلیون‌ها مرد و زن سال‌ها با آن خندیده‌اند و اشک ریخته‌اند.
رکورددار پنج میزبانی پرتماشاگر تاریخ لیگ قهرمانان؛ تیمی که اگر چند دهه گروگان مدیریت دولتی نبود، امروز می‌توانست بارسلونا یا رئال مادرید منطقه باشد. پایتخت عشق؛ با ساکنانی از سراسر ایران‌زمین، به هزار لباس و لهجه و مذهب.
بازی با النصر، سومین نیمه‌نهایی آسیایی پرسپولیس در چهار سال گذشته است و عجبا که هنوز برخی شایستگی‌های فنی این تیم را قبول نکرده‌اند. گالیله‌ها و گالیورها را بیدار کنید و یادشان بیاورید «وزیر ورزش» واقعی، مال عربستان است که قبل از بازی به النصری‌ها وعده پاداش نجومی داده. وزیر ورزش ایران هم در عوض هفت ماه است پرسپولیس را بدون مدیرعامل، با هیات‌مدیره ناقص نگه داشته است.
تا همین الان هم کاری که عالیجنابان سرخ کرده‌اند شاهکار بوده. مهاجم یازده میلیون یورویی مال تیمی بود که چهار تا از پرسپولیس خورد. گران‌ترین بازیکن نماینده ایران دویست هزار دلار هم نمی‌گیرد. این بچه‌ها اما به عشق چیزهای دیگری می‌جنگند؛ به سلامتی هوادار نابینای بلوچ که سال‌هاست به ورزشگاه آزادی می‌آید، بی‌آنکه یک دقیقه از مسابقات پرسپولیس را دیده باشد.
سلامتی هوادار قطع نخاع‌شده در ساری که نوزده سال است فقط سقف اتاقش را می‌بیند، اما هنوز با شنیدن خبر هر پیروزی پرسپولیس، صورتش سرخ می‌شود. سلامتی خودکار فروش مترو که چهارشنبه در واگن‌های کرونازده فریاد می‌کشید: «این چند تا دونه آخر رو بخرید برم به بازی برسم.»
شاید به خاطر همین رگ و ریشه‌های ستبر مردمی است که ژن حماسه‌سازی در تار و پود پرسپولیس تنیده شده؛ از مقاومت نه نفره و کام‌بک ده نفره داربی تا صعود به فینال آسیا با دوازده بازیکن. ریه‌های این تیم را غرور و افسانه پر کرده. ایران تشنه این باران است. قهرمان زخمی و دست خالی، قرار است برای این مردمان غم‌زده سوغات امید و لبخند بیاورد.
با همه جان و وجود دعا می‌کنیم برای یحیی و بچه‌هایش؛ برای تیمی که تا همین‌جا هم شرف و غیرت را معنی کرده و غروب شنبه هر اتفاقی رخ بدهد، چیزی از عزتش کم نخواهد شد. در امان خدا باشید، در پناه صاحب قلب‌های شکسته...
رسول بهروش
