رحمان رضایی، مربی تحمیلی که از بازیکن تحمیلی گلایه دارد

به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، باشگاه ذوب آهن مدت‌هاست که اوضاع و احوال خوبی ندارد و حال و روزش به کلی با آن باشگاه منسجم و اصولی اواخر دهه هشتاد و اوایل دهه نود متفاوت است. روزگاری که سبزهای اصفهانی با مدیریت سعید آذری و ساختاری منسجم به یک قدرت در فوتبال ایران تبدیل شده بود که در ایران معمولاً جزو مدعیان بالای جدول بود و در آسیا هم نتایج خوبی در کارنامه به ثبت رساند و یکی از 5 تیم ایرانی است که رنگ فینال آسیا را به خودش دیده است.

ذوب آهن ولی در چند سال اخیر خصوصاً پس از جدایی سعید آذری حال و روز خوشی نه در عرصه مدیریت دارد و نه در مربیگری و موارد فنی انتخاب های درست و حساب شده‌ای را در این تیم شاهد هستیم و هر فصل که می‌گذرد بیش از قبل اوضاع سبزهای اصفهانی نگران کننده می‌شود و گلایه‌های پیشکسوتان باشگاه و هواداران هم راه به جایی نمی‌برد.

ذوب آهن که در لیگ نوزدهم برخلاف همیشه به جای سهمیه در حال جنگیدن برای بقا بود، برخلاف وعده‌هایی که از اصلاحات اساسی و بازگشت به قدرت در پایان فصل و برنامه ریزی برای لیگ بیستم داده می‌شد تا این لحظه نه تنها عملکرد خوبی که منجر به بهتر شدن اوضاع تیم شود نداشته که حتی اوضاع این تیم به مراتب از سال قبل نگران کننده‌تر هم شده است. ذوبی‌ها ابتدا با خروج دانیال اسماعیلی فر، احسان پهلوان، محمد نژاد مهدی و مهدی خلیل چهار مهره کلیدی خودش را از دست داده که این موضوع به شدت قدرت این تیم را در فصل جدید کاهش می‌دهد چرا که بعید است باشگاه توانایی جایگزین کردن بازیکنانی در حد نفرات جدا شده داشته باشد.

این پایان مشکلات و اتفاقات بد ذوب آهن نبود و باشگاهی که بدون مدیرعامل اداره می‌شد برخلاف وعده‌هایی که از بازگشت سعید آذری به مسند مدیریت آن شنیده می‌شد و بازی با نام‌هایی مثل امیر قلعه‌نویی، مجتبی حسینی و مهدی تارتار، در نهایت انتخاب عجیبی انجام داده و سکان هدایت تیم را به رحمان رضایی بی تجربه سپردند که تجربه سرمربیگری در لیگ برتر را نداشته و تنها مدت کوتاهی در لیگ یک مربیگری کرده که آنهم نتایج خوبی به همراه نداشته است.

صحبت از مربیگری رحمان رضایی در ذوب آهن از خیلی وقت پیش مطرح بود و از زمانی که او به عنوان مدیرفنی به کادر بوناچیچ اضافه شد صحبتش بود که سرمربی کروات فصل بعد جایی میان سبزپوشان ندارد و رضایی با وعده مربیگری به این تیم آمده و در پایان فصل هم به خواسته خود رسید.

نشستن رضایی روی نیمکت ذوب آهن البته به این سادگی ها هم نبود و مقاومت‌هایی که در هیات مدیره مقابل انتخاب او صورت می‌گرفت با خروج و جدایی دو عضو آن همراه بود و به نوعی برای آمدن رحمان رضایی، ترکیب هیات مدیره ذوب آهن دستخوش تغییر شد و باشگاهی که مدیرعامل نداشت به این شکل دست به انتخاب سرمربی زد.

ذوب آهن در فصل نقل و انتقالات فعال است و خریدهایی داشته که همانطورکه گفته شد در حد بازیکنان جدا شده نبودند و حالا جذب یک بازیکن تبدیل به محل دعوا میان رضایی و مدیران باشگاه شده است. حسین ابراهیمی، هافبک با کیفیت نفت مسجد سلیمان در فصل گذشته در حالیکه خرید خوبی می‌توانست برای سبزپوشان باشد بعد از توافق با باشگاه با مشکلات عجیبی روبرو شد و رحمان رضایی اعلام کرد او گزینه تحمیلی است و این بازیکن را نمی‌خواهد تا ابراهیمی مجبور شود برای فسخ قراردادش اقدام کند.

درست است که چارت یک باشگاه و سلسله مراتب در آن باید رعایت شده و این موارد اصول مهمی هستند که نباید نادیده گرفته شوند ولی هرچقدر انتخاب بازیکن و جذب آن بدون عبور از فیلتر سرمربی اتفاق ناخوشایند و غیر حرفه‌ای است، حضور سرمربی در تیم بدون عبور از مراحل تایید از سوی هیات مدیره هم مشکل دارد. به عبارتی می‌شود گفت رضایی در حالی از بازیکن تحمیلی در تیمش شاکی است که خودش هم تقریباً به این شکل به نیمکت ذوب آهن رسیده است.

ذوب آهن فصل قبل به سختی توانست از خطر سقوط فرار کند ولی با توجه به شرایط کنونی این تیم بعید است فصل آینده هم بتواند در آن شرایط سخت نتایج مناسبی کسب کند و با ادامه این روند حتی می‌شود ذوب آهن را یکی از گزینه های سقوط در نظر گرفت. نگاهی گذرا به صحبت‌های پیشکسوتان باشگاه و سنجش سطح رضایت هواداران از ذوب آهن کنونی و انتخاب‌هایی که در این تیم صورت می‌گیرد به خوبی احوال این روزهای سبزهای اصفهانی را شرح می‌دهد.