پیرلو در مسیر پپ گوآردیولا؛ به او در یوونتوس اعتماد کنید
شنبه، یوونتوس، باشگاهی که در یک دهه اخیر تصمیمات بسیار محتاطانه و منطقی گرفته، همه را شوکه کرد نه تنها به خاطر اخراج مائوریتزیو ساری بلکه به دلیل انتصاب آندره‌آ پیرلو به عنوان جانشین او.
به گزارش ایلنا، این هافبک افسانه‌ای مدرک مربیگری خود را کمتر از دو سال پیش در کوورچیانوی ایتالیا گرفت و از وقتی جواز مربیگری را گرفته هنوز در یک بازی رسمی مربی نبوده. تصمیم ظاهراً عجیب قراردادن پیرلو به عنوان مسئول تیم اول باشگاه بعد از آن عملی شد که این بازیکن سابق اف‌سی نیویورک حدود شش هفته قبل از سوی آندره‌آ آنیلی، مالک بیانکونری برای مربیگری تیم زیر 23 سال باشگاه حکم گرفت.
اما حالا توجیه تصمیم باشگاه حتی برای سرسخت‌ترین هواداران یوونتوس هم سخت است و نمی‌توانند این تغییر نگرش ناگهانی را درک کنند. در بیانیه کوتاه باشگاه آمده: «این انتخاب با باور به این بوده که پیرلو در نخستین تجربه مربیگری می‌تواند این تیم مستعد و باتجربه را به موفقیت‌های جدید برساند.»
این تصمیم می‌تواند به یک شاهکار، فاجعه یا چیزی میان این دو منجر شود اما با توجه به اینکه پیرلو هیچ تجربه مربیگری ندارد، تقریباً غیرممکن است برای مقامات یوونتوس بتوانند نتیجه را پیش‌بینی کنند و این با شخصیت باشگاهی که معمولاً در ثبات و با منطق تصمیم می‌گیرد، مطابقت ندارد.
ساری تیم را به نهمین اسکودتوی متوالی رساند و راهی که آنتونیو کونته و ماسیمیلیانو آلگری به ترتیب با سه و پنج قهرمانی شروع کرده بودند، ادامه داد اما این تاکتیسین نتوانست سبک زیبای بازی‌اش را در یوونتوس به خوبی پیاده کند و جمعه با شکست برابر لیون خیلی زود از لیگ قهرمانان کنار رفت.
کمی بیشتر از یک سال قبل، فابیو پاراتیچی مدیر ورزشی یوونتوس در معارفه ساری گفت: «ما مائوریتزیو را انتخاب کردیم چون حس کردیم بهترین مربی در حال حاضر برای یوونتوس است همانطور که آلگری پنج سال قبل و کونته هشت سال پیش بود.»
اگر چنین حسی نسبت به ساری داشتند، باید می‌دانستند سیستم او در ناپولی طول کشید تا به کمال برسد و اگر فوتبال جذاب می‌خواستند نه تنها باید صبور می‌ماندند بلکه باید برای ساری بازیکنان مورد نظرش را تأمین می‌کردند.
این درباره ساری و هر مربی که سبک خاص کاری دارد، صدق می‌کند. حتی پپ گواردیولا هم در فصل اول مربیگری‌اش در منچسترسیتی با مشکل مواجه شد و تیمش با شش شکست و 9 تساوی در رده سوم لیگ برتر قرار گرفت و از مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان حذف شد.
ساری در اظهاراتش این حقیقت را پنهان نکرد که ایجاد تعادل میان گرفتن نتیجه و اجرا و به کمال رساندن سبک کارش واقعاً سخت است و این سؤال مطرح می‌شود که یوونتوس چرا جز این فکر کرده و چرا به اندازه کافی به ساری زمان نداده است و اخراجش کرده.
میرالم پیانیچ یکی از بازیکنانی بود که ساری رویش حساب زیادی کرده بود: «دوست دارم او در هر بازی 150 ضربه به توپ بزند اما قبل از آن باید به بقیه تیم آموزش بدهیم که او را 150 بار پیدا کنند.» پیانیچ نتوانست نیازهای ساری را در نقش هافبک خلاق مرتفع کند و برای همین بود که بازیکن بوسنیایی به بارسلونا فروخته شد.
این واقعیت دارد که پاراتیچی در فراهم کردن نیروهای لازم و مورد نظر ساری در خط میانی ناتوان نشان داد و همین اخراج مربی را غیرمنطقی‌تر جلوه می‌دهد چون یک پنجره نقل و انتقالات دیگر در راه است و تا چند هفته دیگر فصل جدید شروع می‌شود اما اوضاع آشفته جهانی ناشی از شیوع ویروس کرونا، معادلات را به هم ریخته.
آیا عقده نبردن لیگ قهرمانان بعد از سال 1996 باعث شده یوونتوس این تصمیم عجولانه و غیرمنطقی را بگیرد؟ یا فشار ناشی از اینکه ستاره 35 ساله تیم، کریستیانو رونالدو یک سال بیشتر در اوج نمی‌ماند، آنها را مجبور به تصمیم‌گیری کرده؟
پیدا کردن انگیزه تصمیم یوونتوس آسان نیست اما هر چه باشد این تیم باید روی رفع مشکلاتی تمرکز کند که از کادر فنی عمیق‌تر به نظر می‌رسد و از درون، تیمی برای بردن لیگ قهرمانان بسازد.
