اساسنامه فدراسیون فوتبال؛ بایدها و نبایدهای حل یک بحران
طولانی شدن کشمکش‌های مربوط به اصلاح اساسنامه فدراسیون فوتبال، دیر یا زود فوتبال ایران را با مشکلاتی اساسی مواجه می‌کند. حالا دیگر همه می‌دانند که بحث اصلی فیفا بر سر مستقل بودن فدراسیون فوتبال است. فیفا در نامه‌نگاری‌ها عنوان «عمومی – غیردولتی» را متناقض بحث استقلال فدراسیون دانسته است و از طرفی براساس قوانین مصوب در مجلس شورای اسلامی امکان تغییر این عنوان وجود ندارد.
به گزارش ایلنا، موضع‌گیری‌های مختلفی که در همین راستا بین نمایندگان مجلس و مسئولان فوتبالی می‌شود هم در نوع خود جالب توجه است. اهالی فدراسیون فوتبال اصرار به تغییر عنوان فدراسیون دارند و مجلس هم تحت هیچ شرایطی این تغییر عنوان را قانونی نمی‌داند. در این بین اما هستند نمایندگانی هم که برای این مشکل راهکار دارند.
احمد دنیامالی، نماینده مجلس یازدهم، عضو فراکسیون ورزش مجلس است. با توجه به تجربه‌ای که در فدراسیون قایقرانی و عضویت در هیأت مدیره فدراسیون جهانی کانوئینگ (ICF) دارد، هم با نوع تعامل با فدراسیون‌های بین‌المللی آشناست و هم اصول و چارچوب‌های حقوقی کار در مجلس را می‌داند. او درباره نحوه تعامل مجلس شورای اسلامی با فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش درباره موضوع اساسنامه فدراسیون فوتبال می‌گوید: «وقتی کشوری به عضویت کنوانسیون‌ها و فدراسیون‌های جهانی در می‌آید، به صورت عمومی موظف است که از استانداردهای تعریف شده در این نهادها پیروی کند. در عین حال بحث حاکمیت ملی و قوانین داخلی هم موضوعی است که عموماً از سوی فدراسیون‌های بین‌المللی به رسمیت شناخته می‌شود. بنابراین ما با رعایت قوانین داخلی باید براساس پروتکل‌های بین‌المللی عمل کنیم.»
از زمانی که بحث ایراد فیفا به اساسنامه فدراسیون فوتبال مطرح شده است و تأکید بر استقلال فدراسیون مطرح شده است، این سؤال از سوی خیلی‌ها مطرح می‌شود که کشورهایی مثل چین یا کره شمالی هم این موارد را در اساسنامه رعایت کرده‌اند؟ اگر فیفا تا این اندازه به این موضوع اصرار دارد، چرا تا به حال خطر تعلیق فوتبال این کشورها را تهدید نکرده است. احمد دنیامالی با مثالی از کشورهای عربی، درباره این موضوع توضیح می‌دهد: «ما بعضی از کشورها را داریم مثل کشورهای عربی که برای تعیین رئیس فدراسیون‌شان انتخابات ندارند. همه رؤسا انتصابی هستند. روش کار این کشورها صراحتاً به این شکل است که دولت، رؤسای فدراسیون‌ها را منصوب می‌کند. در عین حال این تضمین را می‌دهد که در کار فدراسیون‌ها دخالتی نداشته باشد و استقلال‌شان را خدشه‌دار نکند. در عمل البته دخالت هم می‌کند اما به هرحال این تضمین را می‌دهد.»
او بعد از توضیح درباره شرایط فدراسیون‌ها در کشورهای عربی به رفتار دوگانه و نابرابر فدراسیون‌های جهانی با ایران و این کشورها اشاره می‌کند: «مسأله اصلی رویه فدراسیون‌های جهانی در برابر رفتار کشورهای عربی است و تفاوتی که رفتار آنها با ایران دارد. سؤال این است که فدراسیون‌های جهانی چرا با کشورهای عربی همان رویه‌ای را در پیش نمی‌گیرند که با ایران در پیش گرفته‌اند؟ مگر قوانین جهانی نباید برای همه یکسان باشد؟ با این حال بارها و بارها رفتاری نابرابر را از فدراسیون‌های جهانی شاهد بوده‌ایم.»
راه حل این مشکل از دیدگاه احمد دنیامالی، فقط و فقط تعامل است. او در این رابطه توضیح می‌دهد: «من اعتقاد دارم که بحث‌های اینچنینی را باید با تعامل حقوقی بین ارگان‌های مختلف حل کنیم. نماینده‌ای از سوی شورای نگهبان، مجموعه فراکسیون ورزش مجلس، نماینده حقوقی ریاست جمهوری و وزارت ورزش، همه با هم در نشستی درباره این موضوع بحث کنند و به فهم مشترکی برسند. وقتی آرا و نظرات در این نشست جمع شد، قوانین داخلی هم لحاظ شود. از سوی دیگر تفسیر درستی از آن برای فدراسیون‌های جهانی ارسال شود که برای این موضوع کارشناس مسلط به زبان انگلیسی باید روی موضوع کار کند. چون می‌دانیم که خیلی اوقات ما در انتخاب واژگان و تفسیری که از آنها در زبان انگلیسی می‌شود، با مشکل مواجهیم که به این نکته هم باید توجه کنیم. در مجموع از نظر من این مشکل کاملاً قابل حل است و مسأله‌ای نیست که به خاطرش بخواهیم روند اصلاح اساسنامه را تا این اندازه به تأخیر بیندازیم.»
به تعویق انداختن این نشست و تعامل درباره آن، موضوع اصلاح اساسنامه فوتبال را به موضوع حقوقی پیچیده‌ای تبدیل کرده است که دنیامالی با اشاره به همین موضوع توضیح می‌دهد: «من معتقدم تا کنون هم درباره اصلاح اساسنامه فدراسیون فوتبال 90 درصد از کار پیش رفته است. باید توجه داشته باشیم که این همگرایی به وجود بیاید و آنچه از سمت ایران برای فدراسیون جهانی ارسال می‌شود، مورد تأیید بخش‌های مختلف ذی‌صلاح باشد. ضمن اینکه به گونه‌ای رفتار کنیم که نظر موافق فدراسیون جهانی را هم بتوانیم جلب کنیم. چون به دنبال رفت و برگشت‌هایی که اساسنامه داشته، این موضوع دارد زمانبر می‌شود و مورد حقوقی خاص خود را پیدا کرده است که امیدوارم به زودی حل شود. حل این مشکل اما کار تیمی بیشتری بین وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال را می‌طلبد. امیدوارم با نگاه همه جانبه به این موضوع برای همیشه بتوانیم مشکل اساسنامه فدراسیون فوتبال را حل کنیم.»
مسیر حل مشکل اساسنامه فدراسیون فوتبال در شرایطی از تعامل و مشارکت و کار تیمی بین دولت، وزارت ورزش، فدراسیون فوتبال و مجلس می‌گذرد که با نگاهی به مواضع اخیر فدراسیون فوتبال و مجلس، هیچ نشانی از تعامل دیده نمی‌شود. مسئولان فدراسیون فوتبال اصرار دارند که باید مستقل باشند و نیازی به عنوان «عمومی – غیردولتی» ندارند. گاهی حتی مقابل تشکیل کمیته‌های مستقل نظارتی هم مقاومت دارند. از سوی مجلس هم این اصرار فدراسیون فوتبال را به خاطر شانه خالی کردن از تبعیت از قوانین دیگری می‌داند که مسئولان فوتبالی در آن نفعی نمی‌برند. با این اوضاع می‌توان امیدوار بود که تعامل خوبی بین فدراسیون فوتبال و مجلس صورت بگیرد؟ اصلاً اراده‌ای برای تشکیل جلسه و تعامل و کار تیمی وجود دارد؟ این همان موضوعی است که فدراسیون فوتبال و نمایندگان مجلس باید به آن پاسخ دهند.
