از طالقانی تا یزدانی خرم و دبیر؛ وقتی همه از بیتوجهی به کشتی می‌گویند
روئسای فدراسیون کشتی در سال‌های اخیر همواره از بیتوجهی به این رشته ورزشی گلایه داشتند.
به گزارش ایلنا، رئیس فدراسیون کشتی برای چندمین بار از بی‌توجهی‌ها به کشتی گلایه کرد. این شاید برای دهمین بار باشد که علیرضا دبیر در مصاحبه‌هایش مدعی می‌شود که به کشتی توجه نمی‌شود؛ نه به لحاظ مالی و نه به لحاظ رسانه‌ای و به همین دلیل جمعیت میلیونی کشتی در دهه 70 شمسی به جمعیت 40 هزار نفره در آخرین سال دهه 90 رسیده است. موضوع مهمی که او می‌گوید اما هیچ مسئولی در ورزش ایران به آن توجه نمی‌کند. موضوع زمانی بدتر می‌شود که همه بدانند این برای اولین بار نیست که رئیس فدراسیون کشتی از بی‌توجهی‌ها گلایه می‌کند. علیرضا دبیر از اوضاع قمر در عقرب کشتی گفته و از نیاز این فدراسیون به 70 میلیارد تومان پول و همچنین تعطیلی کشتی به دلیل بی‌توجهی‌ها در آینده‌ای نزدیک خبر داده و در واقع اعلام ورشکستگی رسمی کشتی می‌کند اما کک کسی نمی‌گزد؟
البته این برای اولین بار نیست که رئیس فدراسیون کشتی از نداری‌ها گلایه می‌کند اما جنس و نوع حرف‌های دبیر این بار فرق می‌کند. این بار او پای مشکلات اساسی را به میان کشیده که به دلیل هم بی‌توجهی‌های مالی به کشتی رخ داده است.
محمدرضا یزدانی‌خرم به عنوان یک مدیر موفق در ورزش ایران و به عنوان یکی از بهترین رؤسای فدراسیون‌های کشتی هم وقتی مسئولیت اداره کشتی را برعهده داشت، بارها از چانه کوچکی که برای بودجه این ورزش در نظر گرفته شده، گلایه کرد و بارها از نداری‌ها گفت. اگر چه آن موقع به لحاظ مالی با توجه به نحوه مدیریت فدراسیون توسط یزدانی‌خرم یکی از بهترین دوره‌ها بود اما با این حال او هم معتقد بود که چانه کشتی را کوچک گرفتند و پولی که به عنوان بودجه از سوی وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک برای این ورزش ملی و مدال‌آور اختصاص پیدا می‌کند، در شأن کشتی نیست.
بعد از یزدانی‌خرم، نوبت به خطیب و خادم رسید و این دو هم بارها از کمبود امکانات و بی‌توجهی‌ها گلایه کردند. دوره رسول خادم که یکی از عجیب‌ترین دوره‌های تاریخ کشتی بود. دوره‌ای که خادم رئیس فدراسیون کشتی بود، بودجه کشتی تقریباً به 14 الی 15 میلیارد تومان هم رسید. علاوه بر آن کمک‌های دولتی و غیر دولتی زیادی روانه فدراسیون شد و در همین راستا هم او از ورودی 60 میلیاردی تا 120 میلیاردی در کشتی آمار می‌داد و معتقد بود که در چهار سال، 480 میلیارد تومان آورده کشتی بود و همیشه این را یکی از برگ‌های برنده دوران مدیریتش می‌دانست اما حالا بعد از رفتن او دبیر پرده از بدهی 60 میلیارد تومانی برمی‌دارد. البته موضوع مهم این است که رسول خادم هم وقتی بود، همیشه اعتقاد داشت که بودجه کشتی در شأن این ورزش نیست.
او حتی به مجلس شورای اسلامی نامه نوشت و درخواست بودجه اختصاصی برای کشتی را ارائه کرد و معتقد بود که باید کشتی را جور دیگری دید. حالا هم که علیرضا دبیر رئیس فدراسیون کشتی شده شاید در 10 ماه حضورش در رأس مدیریت ورزش اول ایران معادل بودجه یکسال این فدراسیون را خرج بازسازی دو خانه کشتی کرده و شاید نزدیک به بودجه یکسال را هم صرف بدهی‌های بجا مانده از دوره گذشته مدیریت کرده اما او هم از این همه کمبود و بیتوجهی به ورزشی که قرار است در المپیک بدرخشد و مدال‌های طلا برای کشتی بگیرد، گلایه‌مند است اما واقعاً یک سؤال عجیب الان وجود دارد که چرا کسی به این گلایه‌ها گوش نمی‌کند؟
قبل از این عزیزان هم کسان دیگری بودند که مدیریت کشتی را برعهده داشتند، مثل محمد رضا طالقانی، پرویز سیروس‌پور و امیررضا خادم و خیلی‌های دیگر که اگر مصاحبه‌های این افراد هم از آرشیو بیرون بیاید حتماً آنها هم از نداری‌ها گلایه کردند. هر یک از این افراد یا از مفاخر کشتی بودند یا از بهترین‌های مدیریت ورزش اما چه زمانی و چه کسی قرار است به این حرف‌ها توجه کند؟ حرف‌هایی که زده شده از زبان آدم‌های معمولی خارج نشده است؛ یا مثل برادران خادم و علیرضا دبیر قهرمان جهان و المپیک بودند، یا مثل طالقانی و سیروس‌پور خاک خورده کشتی و یا مثل یزدانی‌خرم و خطیب از مدیران با سابقه ورزش که فردی مثل یزدانی‌خرم با 17 سال مدیریت در والیبال و 5 سال در کشتی کارنامه فوق‌العاده خوبی داشته، پس چرا مسئولان ورزش از کنار این حرف‌ها ساده گذشتند؟
نباید از کنار این حرف‌ها ساده گذشت، از کنار حرف‌های یزدانی‌خرم ساده گذشتند، به گلایه‌های خادم و نامه‌نگاری‌های او بیتوجهی کردند، ثمره همه این کارها را دیدند، آیا نمی‌خواهند درس بگیرند و جور دیگری به حرف‌های دبیر توجه کنند؟ هشدارهای دبیر را باید جدی گرفت؛ کشتی یک ورزش ورشکسته است. نه پول دارد و نه کشتی‌گیر و در این گیر و دار بی‌توجهی‌ها اوضاع به مراتب بدتر از این خواهد شد.
محسن وظیفه
