از منع جذب گلر خارجی، چه خیری دیدیم؟

به گزارش ایلنا،ابلاغ قانون منع جذب مربی و بازیکن خارجی توسط پرسپولیس و استقلال، انتقادهای زیادی به دنبال آورده است. بسیاری اساس این قانون را زیر سوال برده‌اند و آن را در حکم پاک کردن صورت مساله دانسته‌اند. برخی هم پرسیده‌اند چرا چنین قانونی فقط باید برای سرخابی‌ها وضع شود؛ مگر باشگاهی مثل تراکتور تبریز در این سال‌ها کم بابت عقد قرارداد با خارجی‌های بی‌کیفیت متضرر شده؟ در حقیقت اینجا دولتی بودن به ضرر پرسپولیس و استقلال تمام شده و این عادلانه نیست. غیر از آنچه گفته شد اما این قانون به چند دلیل مشخص دیگر هم زیر سوال است.

 به عنوان مثال خیلی از اهالی فوتبال بخشنامه جدید وزارت ورزش برای سرخابی‌ها را با ماجرای منع جذب گلر خارجی مقایسه می‌کنند؛ قانونی که اواخر دهه هشتاد تصویب و اجرا شد. ظاهرا قرار بود با اجرای این محدودیت، دروازه‌بان‌های ایرانی بیشتری رشد کنند، اما دقیقا داستان برعکس شد و انحصاری شدن بازار، افت انگیزشی خیلی از گلرها را به دنبال آورد. در نهایت این قانون بعد از چند سال ملغی اعلام شد. مثل روز روشن است که مقررات اخیر هم چندان دوام نخواهد داشت، چون فاقد بنیاد است. شما فکر کنید یحیی گل‌محمدی یا فرهاد مجیدی بد نتیجه بگیرند و هواداران خواهان حضور مربی خارجی شوند؛ آیا وزارت به زور می‌تواند مخالفت کند؟

از سوی دیگر ایجاد محدودیت اخیر در شرایطی رخ می‌دهد که وزارت ورزش مصر است تا نیمه سال جاری پرسپولیس و استقلال را به بخش خصوصی واگذار کند. در این صورت این دو باشگاه دیگر دولتی نیستند که ناچار به اطاعت از این قوانین باشند. جالب است که تا نیمه سال هم اصلا پنجره نقل‌وانتقالاتی نداریم که بنا باشد در آن بازیکن خارجی جذب بشود یا نه!

از اینکه بگذریم، احتمالا یکی از دلایل تصویب این قانون، ضربه زدن به دلال‌های فرصت‌طلبی است که در این سال‌ها خون به دل همه ما کرده‌اند. اگرچه ممکن است خارجی نخریدن سرخابی‌ها کمی به این واسطه‌ها لطمه بزند، اما چندان هم باعث آزارشان نخواهد شد؛ چه اینکه دوستان ایجنت بازیکن داخلی هم جابه‌جا می‌کنند و برای «چپاندن» خارجی‌های بنجل نیز همچنان 14 تیم لیگ برتری و کلی تیم در دسته یک خواهند داشت!

در نهایت اینکه چهارتا بازیکن بد خارجی آمده‌اند و باشگاه‌های ما متضرر شده‌اند واقعا دلیل خوبی برای الغای کل این ترانسفرها نیست. پنج سال پیش هم بعد از جذب فاجعه‌آمیز بازیکنی مثل تادئو، می‌شد به همین بهانه ورود خارجی‌ها را ممنوع کرد. اولین اثر اجرای چنین قانونی در آن زمان، ناتوانی پرسپولیس در جذب برانکو می‌بود. انصافا اگر برانکو فروردین 94 سرمربی پرسپولیس نمی‌شد، این تیم الان کجا بود؟ آیا هوادارانش رمقی برای ادامه عشق‌ورزی به فوتبال داشتند. آن زمان تازه حمید درخشان اخراج شده بود و باشگاه بین گزینه‌های ایرانی مثلا دوباره باید یحیی گل‌محمدی یا حمید استیلی را می‌آورد و بعد لابد یک بار دیگر نوبت علی دایی می‌شد. منصفانه بگویید؛ این کجا و آنها کجا؟