آشنایی با اسطوره‌های ناکام لیگ برتر انگلیس

به گزارش ایلنا، آیدان مگ و کاوه سولکول به عنوان دو کارشناس شبکه اسکای اسپورت اسامی50 بازیکن سرشناس لیگ برتر انگلیس که هرگز به عنوان قهرمانی در این مسابقات دست نیافته‌اند را معرفی می‌‌‎کنند. قرار بود شنبه همین هفته لیورپول در صورت برگزاری مسابقات قبل از شیوع ویروس کرونا عنوان قهرمانی را بالای سر ببرد اما فعلا سرنوشت برگزاری مسابقات مشخص نیست. آنها یک شانس دیگر خواهند داشت اما بازیکنانی وجود دارند که هیچ زمان شانس دیگری برای رسیدن به این عنوان به دست نیاوردند. با 10 بازیکن منتخب از این گزارش که هرگز به این جایزه نرسیدند آشنا می‌شوید:

1: استیو مک‌منمن

باورنکردنی به نظر می‌رسد اما او جزو بازیکنانی است که به این عنوان دست نیافته است. طی 12 ماه انتقال از رئال مادرید به لیورپول او لیگ قهرمانان اروپا را در پاریس بالای سر برد. او در دیدار مقابل والنسیا گل دیدنی به ثمر رساند و در سال 2000 جام قهرمانی را در ورزشگاه پارک دپرنس به دست آورد. 

2: پت جنینگز

در سال 1964، سه سال پس از اینکه اسپرز زیر نظر بیل نیکولسون به دوگانه دست یافتند وارد وایت هارلین شد. در تاتنهام او دو بار قهرمان جام حذفی، یوفا و جام لیگ شد و در سال 1979 نیز با آرسنال جام حذفی را به دست آورد. او با 119 گل ملی در ایرلند شمالی یک اسطوره محسوب می‌شد و همینطور با عبور از رکورد 1000 بازی رسمی در لیگ برتر انگلیس بازیکنی است که با وجود حضور در تاتنهام و آرسنال مورد احترام طرفداران هر دو تیم است. 

3: کریس وادل

از سال 1989 تا 1992 او به سه قهرمانی در لیگ دست پیدا کرد اما آن در فرانسه و به همراه تیم مارسی به دست آمد. او تا اندازه‌ای در تیم مارسی محبوب بود که در سال 1998 با اکثر آرا به عنوان بهترین بازیکن قرن این باشگاه دست پیدا کرد. به عنوان یک انگلیسی با چنین رزومه‌ای اوباید در اورتون یا لیورپول بازی می‌کرد اما در بازگشت از فرانسه به شفیلدیونایتد ملحق شد. او طی دو فصل به فینال جام حذفی هم رسیده بود و همچنین یک فصل هم جایزه بهترین بازیکن فصل را با آرای نویسندگان ورزشی به دست آورد.

4: گوردون بنکس

او در سال 1966 زمانیکه تیم ملی انگلیس به عنوان قهرمانی جام جهانی رسید در دروازه سه شیرها بود و همینطور با سیو فراموش نشدنی چهار سال بعد از قهرمانی مقابل پله به یاد می‌آید. او با جدایی از چسترفیلد در سال 1959 راهی لسترسیتی شد و در سال‌های 1961 و 1963 به فینال جام حذفی رسید. او در سال 1964 با لستر قهرمان جام حذفی شد و با وجود قهرمانی دو سال بعد از آن در جام جهانی راهی استوک سیتی شد؛ همان سال او به عنوان قهرمانی جام اتحادیه رسید ولی یک تصادف رانندگی باعث شد تا به یک دوره باشکوه پایان بدهد. او شش بار به عنوان دروازه بان سال فیفا معرفی شده بود. 

5: ژابی آلونسو

به نظر نمی‌رسد عادلانه باشد که در عصری که اسپانیا دارای هافبک‌هایی به خوبی ژاوی، آندرس اینیستا، داوید سیلوا، سرخیو بوسکتس و سسک فابرگاس بود، آنها ژابی آلونسو را هم داشتند. او یکی از بهترین هافبک‌های آن نسل بود. او 5 سال را در آنفیلد گذراند و بخش جدایی ناپذیر از لیورپول قهرمان اروپا در سال 2005 بود. او بعد از اینکه لیورپول را ترک کرد، موفق به کسب عنوان قهرمانی در لیگ شد - یکبار در رئال مادرید و سه بار در بایرن مونیخ.

6: سرتام فینی

تام فینی یکی از بزرگان فوتبال انگلیس بود. بیل شانکلی گفت که او بهترین بازیکنی است که تا به حال دیده بود. او به قدری بود که تیم پرستون را یک تیم یکنفره می‌دانستند و وفاداری او به این باشگاه مانع از کسب افتخارات بزرگ در تیم‌های دیگر شد. نزدیک‌ترین مقام او به قهرمانی در سال 1953 بود؛ زمانیکه آنها با اختلاف گل کمتر نسبت به آرسنال در رده دوم ایستادند و همینطور در سال 1958 هم به این جایگاه رسیده بودند. او در سال 1960 پس از به ثمر رساندن 247 گل در 566 بازی، بازنشسته شد. پرستون در آن سال سقوط کرد و در انتهای جدول قرار گرفت. به طرز شگفت آوری آنها از آن زمان تاکنون هرگز به لیگ برتر انگلیس بازنگشته‌اند. او در سه جام جهانی برای انگلیس بازی کرد و با 30 گل ملی در آن زمان رکورددار بود. 

7: پل مک‌گرت

سرالکس فرگوسن اشتباه زیادی نکرد. یکی از مواردی که او انجام داد این بود که در سال 1989 تصمیم گرفت که مصدومیت زانو و مشکلات خارج از زمین پاول مک گرات به این معنی است که وی در لیست مازاد شیاطین سرخ قرار بگیرد. مک گرت در ادامه اثبات کرد که او همچنان در طول هشت فصل در استون ویلا یکی از بهترین مدافعان جهان است. وی همچنین در جام‌‎های جهانی 1990 و 1994 برای ایرلند خوش درخشید. در کنار بازیکنانی امثال روی کین و لیام برادی، او یکی از بازیکنان فراموش نشدنی تاریخ این کشور است. استعداد و توانایی او بیش از قهرمانی در جام حذفی، دو جام اتحادیه و جایزه بهترین بازیکن سال 1992/93 بود.

8: اسوالدو آردیلس

آردیلس بعد از قهرمانی در جام جهانی 1987 به همراه ریکی ویلا به تاتنهام پیوست. در آن زمان مرسوم نبود که باشگاه‌‎های انگلیسی بازیکنان خارجی جذب کنند و مهارت او در خط میانی مورد توجه قرار گرفت. آردیلس دو بار قهرمان جام حذفی شد و به اسپرز کمک کرد تا در فینال به یاد ماندنی مقابل اندرلخت، جام یوفا را بدست آورد. 

9: دیوید جینولا

او یکی از بازیکنانی است که مانندش نمی‌آید. طرفداران قدیمی فوتبال می‌گویند آنچه او در سال 1999 انجام داده بی نظیر است. منچستر یونایتد با کسب سه‌گانه تاریخ ساز شد اما این جینولا بود که در آن فصل جایزه بازیکن سال را در انگلیس کسب کرد. او آنقدر خوب بود که یونایتد سعی کرد او را در همان سال جذب کند. اگر آن پیشنهاد را می‌پذیرفت حداقل به دو جام در لیگ انگلیس دست پیدا می‌کرد. او اما در سال 2002 از دنیای فوتبال خداحافظی کرد؛ با یک عنوان قهرمانی، قهرمانی با پاری سن ژرمن در سال 1994 در فرانسه.

10: رابی فاولر

او از اولین بازی با پیراهن لیورپول شروع به گلزنی کرد و از مدل بازیکنانی نبود که حتی ثانیه‌ای به پشت سر نگاه کند. او به اندازه‌ای خوب بود که هواداران آن را خدا می‌‎نامیدند! او چهار افتخار بزرگ در آنفیلد کسب کرد، از جمله یک جام حذفی در سال 2001. در طول دو دوره در لیورپول بین سال‌های 1993 و 2007 او در 11 فصل 183 گل به ثمر رساند.