استقلال در مسیر خوشبختی؟ (گزارش)

به گزارش ایلنا، واقعیت این است که بازار بورس، بازار بسیار پیچیده ای است و ورود به آن، اینقدر ساده نیست که با یک دستور و چند نامه اداری، همه موانع آن برطرف شود.

استقلال و پرسپولیس هنوز شرکت‌های «سهامی خاص» هستند که برای ورود به بورس باید تبدیل به «سهامی عام» شوند، موانعی هم طبق قانون تجارت بر سر راه این دو باشگاه وجود دارد و حتی برای ورود به تابلوی فرعی و یا فرابورس (که قوانین متفاوتی با بازار اصلی بورس دارند) باید حداقل 3 سال صورت‌های شفاف مالی داشته باشند و در سال آخر، شرکت‌های «سود ده» باشند. که البته هیچ کدام از دو باشگاه پرهوادار تهرانی، چنین شرایطی ندارند و لااقل در مورد آخر، بنگاه‌های اقتصادی به شدت زیان‌دهی بوده‌اند که درآمدهای آنها به هیچ وجه با مخارج سنگینی که کرده‌اند، همتراز نیست.

درباره کمپ ناصر حجازی هم که گفته می‌شد بخش‌هایی از آن معارض دارد، مشخص نیست که تکلیف معارضانی که ادعا می‌کردند بخشی از زمین این کمپ متعلق به آنهاست، حل شده یا نه اما هرچه باشد، واگذاری این دو مکان ورزشی به استقلال، به معنای آن است که یکی از مهم‌ترین موانع ورود این باشگاه به بورس یعنی مسأله «دارایی» تا حدی حل می‌شود.

در بازارهای مالی، برند یک باشگاه اگرچه دارای ارزش ذاتی است اما اینکه قرار باشد صرفاً مالکیت معنوی یک باشگاه بدون هیچ دارایی و سرمایه‌ای، در بورس عرضه شود، بیشتر به یک شوخی شباهت داشت و اگر در ماه‌های آینده، مشکلات حقوقی و قانونی واگذاری مرغوبکار و کمپ ناصر حجازی به استقلال حل و فصل شود، می‌توان امیدوار بود که این بار وزارت ورزش برای واگذاری این تیم به بخش خصوصی از همیشه جدی‌تر است.

البته ناگفته پیداست که واگذاری کمپ ناصر حجازی که گفته می‌شود چند صد میلیارد تومان ارزش دارد و ورود باشگاه به بازار بورس، به تنهایی حلال مشکلات مالی استقلال نیست. به موازات این اقدامات، درآمدهای مرسوم باشگاه‌ها از فوتبال هم باید احیا شود. حق پخش تلویزیونی، شفاف شدن درآمدها از تبلیغات محیطی، قراردادهای منصفانه با اسپانسرها، مشخص شدن سهم واقعی باشگاه‌ها از بلیت فروشی و درآمدهای روز مسابقه، همه و همه مسائلی هستنند که در اقتصاد سالم فوتبال، لازم و ملزوم یکدیگر هستند.

بگذارید به تحولاتی که در روزهای اخیر با موضوع واگذاری استقلال و پرسپولیس به بخش خصوصی اتفاق افتاده را فعلاً با عینک خوشبینی نگاه کنیم.