گفتگو با صمد نیکخواه بهرامی:
با کوبی برایانت همزادپنداری می‌کنم/ همه باید با هم گریه کنیم
بازیکن با تجربه تیم ملی بسکتبال از شرایط خودش و این رشته ورزشی صحبت می‌کند و حرف‌های جالبی زده است.
به گزارش ایلنا، همه چیز از یک غروب نه چندان سرد در تهران آغاز شد. شهرداری گرگان، تیمی که با سرمایه گذاری هنگفت شورای شهر این شهرستان این فصل بدل به مدعی اصلی قهرمانی سوپرلیگ بسکتبال شده، عرصه را بر مهرام، پرافتخارترین تیم ایران آنهم در تالار آزادی حسابی تنگ کرده بود، فاصله امتیازات هرآن بیشتر و بیشتر می شد اما از یک جای کار به بعد، مرتب شکست تیم ملی برابر پورتوریکو در جام جهانی در ذهنمان دیزالو می شد! شهرداری گرگان هم درست مثل تیم ملی با مهران شاهین طبع آسیب پذیر بود و این میان یک نفر نقش اصلی را بازی می کرد. صمد نیکخواه بهرامی، کاپیتان مهرام در ۳۶ سالگی تا لحظه آخر پا به پای گرگانی ها جنگید. مهرام اختلاف دو رقمی را جبران کرد و شوت ثانیه های پایانی صمد طبق معمول با ۳ امتیاز برتری را از حریف گرفت و شکست تلخی به شهرداری تحمیل کرد اما این آغاز ماجرا بود! کاپیتان تیم ملی در چند بازی مهم دیگر در ثانیه های پایانی بازی را برای مهرامی ها درآورد و بار دیگر ثابت کرد که هنوز هم بهترین است و هرآن می تواند، دست تیمش را از لبه پرتگاه بگیرد و بالا بکشد. بدون شک صمد مهره کلیدی تیم ملی و ستاره دنباله دار بسکتبال ایران است و کاش قدر آخرین مردان نسل طلایی بسکتبال را بیشتر از این بدانیم. گفت و گوی متفاوت همشهری جوان را با صمد نیکخواه بهرامی در ادامه می خوانید.
* باید چه انتظاری از تیم ملی بسکتبال در المپیک 2020 داشته باشیم؟
واقعا انتظار خاصی نمی توانیم داشته باشیم و آنهم بخاطر اینکه اگر شما تیم هایی که در المپیک حضور پیدا نکردند را با تیم هایی که حضور پیدا کردند مقایسه کنید می فهمید همین که تیم ما راهی این رقابت ها شده است خیلی اتفاق بزرگی است ولی خودمان را باور داریم و تلاش می کنیم بهترین نتیجه ممکن را بگیریم و حداقل دو بازی را ببریم. اگرهم با امکانات زیر صفری که داریم بتوانیم از گروه مان صعود کنیم که افتخار خیلی بزرگی برای بسکتبال ما خواهد بود.
* المپیک ۲۰۲۰ با المپیک ۲۰۰۸ چه فرقی برای ما دارد؟ پیشرفت کرده ایم؟
مطمئنا این المپیک برای ما با 2008 خیلی فرق می کند آنهم بخاطر اینکه وقتی برای بار اول المپیکی شدیم خیلی ها می گفتند بسکتبال شانسی راهی المپیک شد و دیگر نمی توانند بروند اما خداراشکر نشان دادیم که نه تنها آن المپیک شانسی نرفتیم بلکه لایق صعود هم هستیم و برای بار دوم آن را تکرار کردیم. این اتفاق بسیار خوبی برای بسکتبال ماست و نشان دادیم که از قدرت خوبی در آسیا بهره می بریم. تیم ملی هم به نظرم در طی این سال ها پیشرفت کرده است آنهم بخاطر اینکه ما آن زمان جوان بودیم اما الان خیلی پخته تر شده ایم و بازیکن با سابقه المپیکی داریم و از بازیکن لژیونر هم بهره می بریم.
* خودت فکر می کنی در این ۱۲ سال چه فرقی کرده ای؟
من قاعدتا خیلی باتجربه تر و پخته تر شده ام. المپیک 2008 اولین حضور ما در یک میدان جهانی بود و قبل از آن فقط در آسیا بازی کرده بودیم ولی از آن زمان تا الان خیلی میدان های بزرگ تری را تجربه کرده ام.
* دوست داری مقابل کدام تیم در المپیک به میدان بروی؟
دوست دارم هم مقابل تیم های قدرتمند و هم تیم های ضعیف تر بازی کنم، تیم های قوی بخاطر اینکه مقابل آنها بازی کردن برای مان تاریخی می شود و باعث افتخار است. تیم های ضعیف تر هم فکر می کنم توانایی بردن آنها را داریم و می توانیم بازی خوبی را به نمایش بگذاریم و تلفیقی از این دو را دوست دارم.
* فراز و نشیب های تیم ملی برای چیست؟
بسکتبال ترکیبی از 5 نفر است و همانطور که می دانید تعویضی ها خیلی مهم هستند. اگر بسکتبال روز دنیا را نگاه کنید مثلا تیمی مثل اسپانیا که اول دنیاست معمولا 10 بازیکن آنها بازی می کنند و در جریان بازی هستند اما در تیم هایی مثل ایران بازیکنانی که از نیمکت می آیند آمادگی ذهنی و روحی ندارند و برای همین این اتفاقات رخ می دهد اما بله تیم مان تیم خیلی پخته ای در لول جهانی نیست آنهم بخاطر تجربه کمی است که داریم و فکر می کنم اگر مثلا تیم ملی اسپانیا و صربستان هم سالی یه بار در تورنمنتی با آن لول شرکت کنند آنها هم قاعدتا نمی توانستند روند ثابتی که الان دارند را داشته باشند.
* کجا رفتی که دوست داری دوباره بروی و کجا نرفتی و دلت می خواهد حتما آنجا را ببینی؟
من به خیلی جاها سفر کرده ام و اگر از لحاظ بسکتبالی می پرسی، سفری که به آمریکا داشتیم و رقابت های دی لیگ آنجا با توجه به امکانات و توجهی که به بسکتبال می کردند برایم خیلی جالب بود و دوست دارم یک بار دیگر چنین سفری داشته باشم. کشورهای آفریقایی و آمریکای جنوبی هم در کل نرفته ام و خیلی دوست دارم کشورهایی مثل برزیل، مصر و آفریقای جنوبی را هم ببینم.
* کدام شهر ایران را بیشتر دوست داری؟
هر شهر ایران جذابیت های خاص خود را دارد اما من کلا تهران را بیشتر دوست دارم و البته سفری هم به چابهار داشتم که خیلی بهم خوش گذشت. هم مردم بلوچ خیلی مهمان نواز بودند و هم اینکه طبیعت بکر و قشنگی داشت و موج سواری هم آنجا خیلی لذت بخش بود و در کل خاطره خوبی از آن سفر دارم.
* فوبیا و ترس به چیز خاصی داری؟
نه من فوبیای خاصی ندارم ولی کلا از آسیب دیدگی خوشم نمی آید و خیلی فکرم را مشغول می کند.
* غیر از بسکتبال در چه کار دیگری مشغول هستی؟
یک باشگاه کراس فیت دارم و در تولیدی لباس هم مشغول هستم. امیدوارم بتوانم باشگاه بیشتری راه اندازی کنم. دوست دارم یک باشگاه داشته باشم که در کنار بدنسازی بتوانم کار بسکتبال را هم انجام دهم و یک کمپ برای بسکتبالیست های حرفه ای داشته باشیم.
* برای دوران پسا بسکتبال به مربیگری فکر می کنی یا ریاست فدراسیون؟
خیلی به دوران پسا بسکتبال فکر نمی کنم.کلا ریاست را خیلی دور می بینم حداقل برای چند سال آینده بهش فکر نمی کنم چون به نظرم الان شرایطم مهیا نیست و باید چند سال یکسری کارهای دیگر انجام دهم و بعد وارد ریاست شوم ولی مربیگری را قطعا امتحان می کنم و صددرصد وارد آن می شوم.
* وقتی خبر مرگ کوبی برایانت را شنیدی واکنشت چه بود؟چه نظری درباره او داری؟
خیلی از این خبر ناراحت شدم. خیلی ها وقتی کوبی فوت کرد به آن علاقمند شدند اما من همیشه او را دوست داشتم آنهم بخاطر اینکه از لحاظ منتالی و ذهنی خیلی قوی بود و همیشه در اوج بازی می کرد. برایم خیلی عجیب بود که چطور یک بازیکن 20 سال می تواند برنامه اصلی حمله و دفاع یک تیم باشد و همیشه هم با کیفیبت بالا بازی کند. بسکتبالش را دوست داشتم و یک جورایی با او همزاد پنداری هم می کردم چون وقتی بازی می کرد تا حدودی هم منفور بود اما وقتی خداحافظی کرد خیلی ها تازه متوجه اثراتی که او روی بسکتبال NBA گذاشته بود شدند و به او علاقه پیدا کردند.وقتی هم که خبر را شنیدم اول باورم نشد و شوکه شدم اما با یک حجمی از ویدیوهای او در اینستاگرام مواجه شدم و باورم شد.همیشه فکر می کردم فردی مثل کوبی که همه زندگی اش را وقف بسکتبال کرد و به همه چیز هم از لحاط معروفیت، محبوبیت و پول رسید بعد از دوران بازنشستگی اش می تواند از آن استفاده کند اما کوبی فقط یکسال توانست از آن لذت ببرد و فوت کرد که خیلی ناراحت کننده بود.
* کدام بسکتبالیست دنیا را بیشتر دوست داری؟
من کلا همیشه بازیکن محبوبم با اختلاف زیاد مایکل جردن بود آنهم بخاطر اینکه به نظرم جردن لول بسکتبال را تغییر داد، درست است که الان شاید خیلی ها بهتر از او بازی کنند مثل لبران جیمز اما آن زمان جردن بسکتبال را به همه نشان داد و شما اگر به یک کشور محروم مثل آفریقا هم بروی می بینی یک کودک پیراهن شماره 23 مایکل جردن را به تن دارد و به نظرم او بسکتبال را به کل دنیا معرفی کرد.
* نظرت راجع به موش چیست؟ امسال سال موش است...
موش حیوانی است که یک چیزهایی را برای خودش قایم می کند و وقتی پیدا می کند خوشحال می شود و امیدوارم ما هم امسال مثل موش خوشحال شویم چون سال 98 خیلی بد و ناراحت کننده بود. مطمئنا سال جدید بهتر خواهد شد چون فکر نمی کنم اتفاق بدتری باشد که بخواهد برای مان پیش بیاید در سال 98 هر بلایی که بود از سیل و زلزله و سقوط هواپیما گرفته تا کرونا به سرمان آمد. امیدوارم واقعا اتفاق بدتری نباشد و سال جدید کمی شاد شویم.
* سال ۹۸ برایت چطور گذشت؟
سال 98 از نظر بسکتبالی برای ما خوب بود و توانستیم در رقابت های جام جهانی جواز المپیک را کسب کنیم که برای من خیلی مهم بود. لیگ هم خوب بود و فقط کمی آسیب دیدگی داشتم اما از لحاظ زندگی عادی به نظرم باید همه مردم ایران با هم یک میدان به وسعت 80 میلیون نفر درست کنیم و آنجا دور هم جمع شویم و بخاطر این سوءمدیریتی ای که می شود، گریه کنیم. من فکر می کنم ما که کمی شناخته تر هستیم باید صدای مردم باشیم.اتفاقی نبود که برای مان نیفتد از سوءمدیریت و آدم هایی که سر جای شان قرار نگرفتند گرفته تا مصلحت اندیشی هایی که انجام دادند! یک سری چیزها را قایم می کنند و یک سری چیزها را فدا می کنند! کلا سال خیلی بدی بود و آخر سال هم که با کرونا و سیل و دلار 16 هزار تومان و تورم 40 درصدی زندگی می کنیم.
* سال ۹۹ را چطور می بینی؟
ما که اصلا دیگر امید نداریم و اگر سال گذشته کمی امید داشتیم الان من کاملا یک انسان ناامید هستم و نمی دانم برای آینده چه برنامه ریزی کنم و فقط فکر می کنم خدا باید به دادمان برسد و یک اتفاق خلق الساعه ای بیفتد تا شاید کمی اوضاع بهتر شود شاید نیاز به یک رعد و برق اساسی داشته باشیم(با خنده) نمی توانیم امیدی به مسئولان مان داشته باشیم چرا که در چند سال گذشته کاری انجام ندادند و چهره جدید هم که ندیدیم. یک اتفاق عجیبی باید بیفتد تا اوضاع بهتر شود.
* در سال جدید چه کار مهمی داری که باید انجام بدهی؟
به هر حال سال المپیک است اما زمزمه کنسل شدن این مسابقات بخاطر کرونا وجود دارد که این برای من خیلی ناراحت کننده خواهد بود.کار مهم همه ما بسکتبالی ها المپیک است و امیدوارم سالم باشم و همراه تیم در المپیک حضور داشته باشم.
* این روزها آرامش داری؟
نه متاسفانه این روزها آرامش و اوقات فراغت ندارم. اصلا این روزها روز خوبی نداریم و پر از استرس است. کرونا از یک طرف و وضعیت نامناسب اقتصادی هم از طرف دیگر حال خوبی برای مان باقی نگذاشته است.
* چه چیزی باعث عصبانیتت می شود؟
مظلوم نمایی باعث عصبانیتم می شود و همیشه از این بابت ناراحت می شوم. سوءمدیریت هم اذیتم می کند.از حسادت و بخل هم خیلی بدم می آید.
* ترین های بسکتبال از نگاه شما
خوش تیپ ترین: به خودم فکر می کنم(می خندد)
بدتیپ ترین: نمی توانم بگویم اما بدتیپ خوش تیپ پندار زیاد داریم .
خوش هیکل ترین: (می خندد) باز هم به خودم فکر می کنم ولی کلا خوش هیکل زیاد داریم.
شوخ طبع ترین: مهدی کامرانی
باجنبه ترین: زیاد نداریم
پرخورترین: متین جلالیان ، سینا واحدی و بهشاد عرب زاده، باورم نمی شود کجا جا می دهند و به نظرم از زیر گلو تا نوک پا معده دارند!
پولدارترین: حامد حدادی
با سیاست ترین: کل نسل جوان بسکتبال
با تکنیک ترین: باز هم یاد خودم افتادم (می خندد) اما نه همین جوری کلی پشت سر من حرف می زنند بهتر است از جوانان بگویم سینا واحدی یکی از بازیکنان خوش تکنیک ماست.
سعیده فتحی
