لندن، شهر محبوب باواریایی‌ها

به گزارش ایلنا،‌خیلی از کسانی که به لندن می‌روند، مدل پلاستیکی بیگ بن یا عروسک خرسی به شکل نگهبان‌های کاخ باکینگهام یا تی شرت‌های یونیون جک را در بازگشت در چمدانشان دارند و به عنوان سوغاتی به کشور و شهر خودشان بر می‌گردانند اما سرژ گنابری هر بار که به پایتخت انگلیس می‌آید، گل و پیروزی و حیثیت مدافعان را با خودش می‌برد.

او بعد از آنکه در پیروزی تحقیرکننده برابر تاتنهام در مرحله گروهی چهار گل زد، دو بار هم دروازه چلسی را باز کرد تا بایرن‌مونیخ را در راه رسیدن به یک پیروزی مقتدرانه در استمفوردبریج یاری کند. بایرن یک پایش را در جمع هشت تیم پایانی گذاشته و تا حدی انتقام شب تلخ هشت سال قبل مونیخ را گرفته.

گنابری همان سال از آلمان به لندن رفت. اگرچه هواداران آرسنال ناراحتند که او در تیمشان کار خاصی نکرد اما حالا که این بلا را سر دو تا از رقبای همشهریشان آورده، چندان هم دلخور نیستند.

شهر ما، استادیوم ما، جام ما

قبل از این بازی چلسی از آسمان استادیوم نورافشانی کرد تا داغ پیروزی بر بایرن در فینال لیگ قهرمانان سال 2012 در آلیانتس آره‌نا را برای میهمان زنده کند. وقتی بازیکنان دو تیم وارد زمین شدند، یک بنر خیلی بزرگ از سوی هواداران به نمایش در آمد که رویش نوشته بود: «شهر ما، استادیوم ما، جام ما» و هواداران آواز می‌خواندند: «در زمین خودتان بردیم».

آنها می‌توانستند حرف بزنند و شعار بدهند اما بایرن بود که عمل کرد و نتیجه گرفت. وقتی گنابری پاس برگشتی از روبرت لواندوفسکی را گرفت و گل دومش را در فاصله سه دقیقه زد، نوبت سر و صدای هواداران میهمان بود که بخوانند: «فوتبال به خانه بر می‌گردد».

اگرچه در این بازی ضعف‌های چلسی بیش از پیش به چشم آمد اما قهرمان بوندس‌لیگا یک نمایش خارج از خانه فوق‌العاده داشت که نقطه اوجش در گنابری بود. او نما و جلوه ماشین بایرن بود که هانسی فلیک با هوش بالای خود فهمید باید روغن‌کاری شود و نیازی به تعمیر اساسی نیست.

توماس مولر به عنوان یکی از سه بازمانده آن شب مونیخ، حتی در نیمه اول که لندنی‌ها توانستند مقاومت کنند، بازی بسیار خوبی از خود به نمایش گذاشت. او به بایرن سرعت داد با پاس‌های تک‌ضرب و حساب شده خود که یکی از آنها کینگزلی کومان را در موقعیتی عالی قرار داد هرچند این فرانسوی توپ را به بیرون زد. نفر بعدی لواندوفسکی بود که کابایرو مقابلش ایستادگی کرد. بعد مولر خودش پا پیش گذاشت و بعد از یک شوت خطرناک با ضربه سر پشت به دروازه‌اش تیرک گلر آرژانتینی را به لرزه در آورد.

ضربه مرگبار

حالا دیگر حریف تسلیم شده بود و فقط یک ضربه مرگبار لازم بود. با شروع نیمه دوم، مردان قرمزپوش از همه جای زمین خودشان را به دروازه میزبان می‌رساندند و در دقیقه 51 گنابری که تا آن موقع آرام بود، با تبادل چند پاس با لواندوفسکی گل اولش را زد. این چیزی بیش از یک هشدار بود اما تیم لیگ برتری بیدار نشد.

این حقه چند دقیقه بعد تکرار شد و گنابری در موقعیتی که سخت به نظر می‌رسید، آسان گل زد قبل از اینکه آلفونسو دیویس که یک بار دیگر خارق‌العاده بود، با حرکت از چپ خود مهاجم لهستانی را در موقعیت گلزنی قرار داد. لواندوفسکی همان کاری را کرد که در زمین تاتنهام، در فرایبورگ و در چند بازی دیگر انجام داده بود.

اگرچه دو گلزن و مولر به خاطر این بازی تیتر رسانه‌ها می‌شوند اما این یک نمایش کم نقص از تیم باواریایی بود. سه مهاجم در کارهای ترکیبی استثنایی بودند، داوید آلابا و دیویس مثل اینکه سال‌ها است در کنار هم بازی می‌کنند و تیاگو و یاشوا کیمیش با پیروزی در نبردهای میانه میدان کار را برای تیم آسان کردند.

مولر بعد از بازی گفت: «آنهایی که دیدند چطور به صدر جدول بوندس‌لیگا برگشتیم می‌دانند شما هیچ وقت نباید از کنار ما بگذرید. ما حس خوبی داریم اما فروتنی لازم را داریم برای اینکه روند سختکوشی‌مان را متوقف نکنیم.»

بایرن آنقدر بر بازی مسلط بود که فلیک، اواخر بازی گنابری را بیرون کشید. او مجبور نیست در چمدانش توپ مسابقه را جا بدهد اما اگر تیمش چند بازی دیگر اینطور باشد، خیلی دور نیست که در چمدانش یکی دو جام را جا بدهد.

منبع: دویچه وله