مصدومیت، بلای جان این روزهای استقلال

به گزارش ایلنا، این دیگر یک اتفاق قابل پیش‌بینی است؛ هر وقت که استقلال وارد زمین می‌شود هواداران منتظرند ببینند این بار قرعه مصدومیت به نام کدام بازیکن می‌افتد. استقلال در آسیا به الریان و الشرطه نمی‌بازد، در لیگ هم بدون شکست ادامه می‌دهد اما وقتی با حریفی به نام

«آسیب دیدگی» روبه‌رو می‌شود، یکی یکی نفرات مؤثرش را از دست می‌دهد.

آیا این مصدومیت‌ها که یک روز فرشید اسماعیلی را خانه‌نشین می‌کند، روز دیگر شیخ دیاباته و مهدی قائدی و معلوم نیست در بازی بعدی کدام بازیکن را به کلینیک پزشکی استقلال بفرستد، فقط از سر بداقبالی و حادثه است؟ ابداً نه!

این مصدومیت‌ها و لاغر شدن روز به روز اسکواد استقلال، نتیجه «گذشته»‌ای است که بر این تیم حاکم بوده. تیمی که از آغاز لیگ بالانس نبوده و در بعضی پست‌ها به وضوح کمبود بازیکن داشته، در نیم فصل به اندازه کافی تقویت نشده و در دورانی که باید آماده‌سازی می‌کرده، درگیر جنجال‌های تغییر مربی بوده.

این کمبودها و بی‌تدبیری‌های دیروز، امروز آثار منفی خودش را در استقلال نشان می‌دهد. یک تیم خسته، از نفس افتاده و آسیب دیده که می‌خواهد روند نتیجه‌گیری‌اش را حفظ کند اما ابزاری در اختیار ندارد. مربی حتی برای تعویض‌های پست به پست، با محدودیت مواجه است و در لحظاتی که می‌بیند الشرطه فقط زیر توپ می‌زند که نتیجه مساوی را حفظ کند، گزینه‌های زیادی روی نیمکت ندارد که به بازی بیاورد.

در شرایط طبیعی و برای تیمی با موقعیت فعلی آبی‌ها، عاقلانه‌ترین تصمیم این بود که استقلال با کمبودهایی که امروز به آن دچار است و شاید باز هم ادامه داشته باشد، از بین «لیگ ایران» و «لیگ قهرمانان آسیا» یکی را به عنوان اولویت اصلی انتخاب کند و در دیگری با نفرات ذخیره به زمین برود اما این کار در فرهنگ هواداری فوتبال ایران، پذیرفته شده نیست و چنین تصمیم‌های جسورانه‌ای می‌تواند به قیمت اخراج زودهنگام یک مربی تمام شود.

هواداران از تیم‌شان می‌خواهند که در هر بازی، با حداکثر توان و با بهترین نفرات به زمین بروند اما در عمل، ادامه این شرایط به مصدومیت‌های بیشتر منجر می‌شود. به ترکیب استقلال نگاه کنید؛ فرهاد مجیدی در تیمش چند مهره «بدون جانشین» مثل وریا غفوری، علی کریمی و مسعود ریگی دارد که تقریباً در همه بازی‌ها به زمین رفته‌اند. فاصله نفرات ذخیره با مهره‌های اصلی آنقدر زیاد است که نتیجه استراحت دادن همزمان به وریا و ریگی، همانی می‌شود که در نیمه اول بازی با نفت مسجدسلیمان دیدیم.

استقلال در ادامه فصل باید در یک بازه زمانی 30 روزه 7 بار در لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا، با الاهلی عربستان، ذوب‌آهن، گل گهر، الوحده امارات، سایپا، پارس جنوبی جم و تراکتور به میدان برود و در این مدت 2 سفر خارجی و 2 سفر داخلی داشته باشد یعنی به طور متوسط هر 4 روز یک بازی و هر هفته یک مسافرت بالاتر از هزار کیلومتر.

این فشردگی و افتادن در چرخه «سفر- مسابقه- ریکاوری» از یک سو فرصت تمرین منظم را از فرهاد مجیدی می‌گیرد و از سوی دیگر می‌تواند ریسک مصدومیت‌های جدید را بیشتر کند. با این حال، چاره‌ای جز ادامه این مسیر نیست. آبی‌ها همانطور که از آغاز فصل با کمبودها و بی‌تدبیری‌های مدیریتی جنگیدند، باز هم به ماجراجویی‌های خود ادامه می‌دهند.