فرهاد مجیدی در کلاس کوزه‌ گری

به گزارش ایلنا، پیروزی پرگل مقابل الکویت و الریان متمول در زمین‌های عربی، در عین حال که نشان داد 7 محبوب سابق استقلالی‌ها شایستگی پرچمداری استراماچونی را دارد، وی را جاه‌طلب‌تر از هر زمانی ساخت اما چالش هدایت تیم در یک شهرآورد، جنسی متفاوت با یک رویارویی با رقیبی جان‌سخت و پرستاره داشت.

شاید کسی مجیدی را بابت پیروز نشدن استقلالی که با یک لشکر غایب و یک فصل نقل‌وانتقالات ضعیف پا به دربی پنجشنبه عصر گذاشت، سرزنش نکند ولی او با یک انتخاب غلط فرصت فرار از شکست را به یحیی تقدیم کرد. احتمالاً گمان می‌برید این تصمیم مربوط به بیرون کشیدن قائدی از زمین است. درست فکر می‌کنید البته مسأله اصلی، انتخاب جانشین شماره 10 پسران آبی بود. مجیدی این تعویض را با «خستگی قائدی» توجیه کرده که با توجه به فشردگی دیدارهای استقلال، غیرمنطقی نیز به‌حساب نمی‌آمد اما آبی‌ها به جانشینی نیاز داشتند که بتواند مانند قائدی با سرعت و تکنیک خود سرخ‌پوشان را از ضدحمله‌هایش بترساند. ذکریا مرادی می‌توانست مورد اعتماد کادر فنی آبی‌ها قرار گیرد؛ مهاجمی با سیمایی شبیه به عمر خریبین که تکنیک و چابکی‌اش ما را به یاد دوران اوج اسماعیل شریفات در استقلال‌های تهران و اهواز می‌اندازد. شاید اگر مجیدی به مشاورانش گوش نمی‌داد و قید حضور وی را نمی‌زد، او نیز می‌توانست مانند مهدی عبدی در شهرآورد گذشته، یکی از نخستین بازی‌های رسمی عمرش را به خیره کردن صدها هزار جفت چشم بگذراند اما تصمیم مجیدی، یعنی بازی دادن به رضاوند، حاصلی جز گرفتن زهر خط آتش استقلال و آسوده‌سازی خیال پرسپولیس برای تمرکز کامل روی گلزنی نداشت. چه بسا که اگر دربی 92، 10 دقیقه بیشتر ادامه داشت، همین تساوی هم از چنگ استقلال می‌‌پرید.

در بعد فنی، فرهاد 75 دقیقه مچ همتایش را خوابانده بود؛ ولی از حوالی همان دقیقه بود که کارت روانی یحیی گل‌محمدی رو شد. سکان‌دار پرسپولیس 5 سال از مجیدی مسن‌تر است و یک تجربه سرمربیگری در دربی و تجربه آسیایی با ذوب‌آهن  را نیز در کارنامه دارد. همین کافی بود تا گل‌محمدی معنای «بازی بزرگ» را به‌خوبی فرا گرفته باشد. یحیی به ‌مراتب بهتر از گابریل کالدرون بلد بود به‌ جای تیم حریف، روی بردن تمرکز کند. از همین رو، اردوی شهرآورد را دو شب پیش از روز بازی بنا کرد تا آمادگی ذهنی بازیکنانش را به نحو احسن کنترل کند. مجیدی باهوش اما کم‌تجربه، ناخواسته تیمش را به دفاع کشنده‌ای سوق داد. او فرمول شکست پرسپولیس را به‌ خوبی می‌دانست اما فوت آخر کوزه‌گری را بلد نبود تا هر آنچه رشته بود، در دقایق واپسین پنبه شود.

گزارش: سام ستارزاده