لیگ قهرمانان آسیا؛ فرصتی برای امید و فراموشی ضعف فوتبال ایران

به گزارش ایلنا، فصل جدید لیگ قهرمانان آسیا برای فوتبال ایران بیشتر از آنکه جذاب باشد، پرمعناست. فوتبال ایران بحران‌هایی را پشت سر می‌گذارد که این‌بار آنچه در لیگ قهرمانان آسیا بر تیم‌های ایرانی خواهد گذشت، شاید بیشتر از همیشه ملاک ارزیابی‌ها باشد یا محکی برای اینکه بدانیم با این بحران‌های اخیر، فوتبال ایران در حال تبدیل به چه موقعیت تازه‌ای است.

بزرگترین باشگاه‌های ایران به دلیل بحران‌های اقتصادی مربیان خود را از دست داده‌اند. استقلال و پرسپولیس در حالی مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا را شروع می‌کنند که دیگر آندره‌آ استراماچونی و گابریل کالدرون را روی نیمکت خود ندارند و این شاید سطح توقعات از این دو تیم را تغییر داده باشد. اگرچه استقلال با فرهاد مجیدی و شهر خودرو حتی با مجتبی سرآسیایی مرحله پلی‌آف لیگ قهرمانان آسیا را با موفقیت پشت سر گذاشتند اما همه می‌دانیم که به طور مثال کیفیت استقلال در لیگ قهرمانان آسیا با استراماچونی تا چه اندازه می‌توانست متفاوت باشد یا پرسپولیس با کالدرون چه رویاهای بزرگتری را می‌توانست جست‌وجو کند. شهر خودرو هم در گیر و دار این بحران‌ها چاره‌ای نداشت جز اینکه سرمربی‌اش را به پرسپولیس تقدیم کند. شاید فقط سپاهان بود که توان حفظ سرمربی‌اش را داشت، سپاهانی که همیشه متمول و پرنفوذ است و حتی توانست مقابل فدراسیون فوتبال مقاومت کند و زیر بار حرف‌هایی از این دست که تیم ملی به خطر افتاده نرود و امیر قلعه‌نویی را در تیمش حفظ کند. نزول کیفیت مربیگری اتفاقی نیست که فقط در تیم ملی ایران با انتخاب دراگان اسکوچیچ یک سال پس از جدایی کارلوس کی‌روش رخ داده باشد، باشگاه‌ها نیز جریانی مشابه را تجربه کرده‌اند.

استقلال، پرسپولیس، سپاهان و شهر خودرو ۴ نماینده ایران در لیگ قهرمانان آسیا هستند. اینکه هنوز می‌توانیم با ۴ نماینده لیگ قهرمانان آسیا را شروع کنیم (اگرچه دو تیم از مسیر پلی‌آف به مرحله گروهی رسیده باشند) نشان می‌دهد که همچنان نظارت‌های ای‌اف‌سی دقت آنچنانی ندارد و باشگاه‌ها و فدراسیون فوتبال می‌توانند مستندات خود مبنی بر ترازهای مالی مثبت و تسویه‌حساب با طلبکاران و خصوصی بودن باشگاه‌ها را به کنفدراسیون فوتبال آسیا تحویل دهند! فدراسیون فوتبال ایران همیشه خوشحال است و با افتخار تعداد نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان آسیا را اعلام می‌کند و هرگز به فکر نیفتاده که خود باید ناظر سخت‌گیرتری در مقایسه با ای‌اف‌سی برای اصلاح ساختار باشگاه‌ها باشد.

فوتبال آسیا اگرچه نمایشی از نظارت بر رفتار مالی باشگاه‌ها را راه انداخته اما سال‌هاست -جز به روش‌هایی سهل‌انگارانه- چندان نظارتی هم ندارد و باشگاه‌ها با انبوهی از بدهی معوقه در لیگ قهرمانان آسیا بازی می‌کنند و هرگز مجبور به تغییر رفتار نشده‌اند و همچنان به تولید بدهی به عنوان شغل اصلی -پیش از فوتبال- اشتغال دارند.

واقعیت این است که در سالیان اخیر و پس از اوج‌گیری سپاهان در دهه ۸۰ و صعودش به فینال لیگ قهرمانان آسیا، فقط پرسپولیس توانست تا فینال این جام پیش برود، پرسپولیسی که برنامه‌ای ۳ ساله را با برانکو پشت سر گذاشت و بیشتر از بقیه تیم‌ها به مربی‌اش متکی شد. شاید بین تیم‌های امسال ایران در لیگ قهرمانان آسیا فقط سپاهان ثبات روی نیمکت را به عنوان یک نشانه مثبت داشته باشد و بقیه نمایندگان ایران آشفتگی‌های بسیاری را در ماه‌های اخیر روی نیمکت خود تجربه کرده‌اند.

در حالی که تیم ملی ایران در مرحله گروهی مسیر جام جهانی ۲۰۲۲ قطر مقابل بحرین و عراق شکست خورده و در خطر حذف قرار گرفته، عملکرد خوب تیم‌های ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا می‌تواند امیدها را برای فوتبال ایران زنده نگه دارد. فدراسیون فوتبال روند امیدوارکننده‌ای برای آماده‌سازی تیم ملی در دور برگشت ندارد و موفقیت تیم‌های ایرانی مقابل حریفان آسیایی در لیگ قهرمانان شاید هواداران را امیدوار کند که هنوز فوتبال ایران با اتکا به نیروی انسانی‌اش راه‌هایی برای فراموشی بحران‌های خودساخته‌اش پیدا می‌کند. بازی‌های سپاهان، شهر خودرو، پرسپولیس و استقلال در این هفته از لیگ قهرمانان آسیا از این منظر برای فوتبال ایران پیام‌ها و معنایی ویژه دارد: امیدواری به رغم همه چیز. ما همیشه به جایی می‌رسیم که محتاج امیدیم.