بله آقای مربی، فوتبال بسکتبال نیست! (یادداشت)

به گزارش ایلنا، پپ گواردیولا بعد از باخت 2 بر صفر منچسترسیتی برابر تاتنهام این جمله قدیمی و حکیمانه را به یادمان آورد: «فوتبال بسکتبال نیست، این بازی کم گل است، گاهی اوقات همه کارها را درست انجام می‌دهید، ده‌ها موقعیت گل ایجاد می‌کنید و باز هم برنده نمی‌شوید. او ایده‌های خودش را دارد و می‌گوید بازی مهم‌تر از نتیجه است اما مشکل اینجاست که مقابل اسپرز چنین اتفاقی نیفتاد. بله، سلطه سیتی در این بازی از نظر مالکیت توپ و فرصت‌های ایجادشده اعجاب‌انگیز بود اما دو اشتباه تأثیرگذار هم داشتند؛ ایلکای گوندوغان پنالتی‌اش را از دست داد و اولکساندر زینچنکو کارت زرد دوم را گرفت آن هم خیلی بی‌دلیل و اینها روی بازی اثر شگرفی گذاشت (اگر مایک دین سختگیری بیشتری می‌کرد و رحیم استرلینگ را اخراج می‌کرد، این اشتباهات سه تا می‌شد.) هیچ تیمی بدون اشتباه نیست اما این دو اشتباه شاهدی است برای اینکه سیتی همه کارها را درست انجام نداده و شاید به جای ابراز افتخار به عملکرد بازیکنانش، پپ باید روی کم کردن اشتباهات تمرکز کند. بازیکنان پنالتی از دست می‌دهند، این یک واقعیت در زندگی است اما سیتی از 9 پنالتی‌اش در این فصل در رقابت‌های مختلف پنج تا و در لیگ برتر از شش تا سه تا را از دست داده و بدترین آمار را دارد. برای کسی که تصور می‌شود به جزئیات توجهی افراطی دارد، این آمار قابل قبول نیست. زینچنکو هم شاید فراموش کرد کارت زرد دارد، شاید حواسش نبود به اینکه کسی مثل هئونگ مین سون، استاد سرعت، را تعقیب نمی‌کند و این فقط هری وینکس است. وقتی تیم یک بازیکن کلیدی را از دست می‌دهد، در شروع مجددها آسیب‌پذیر می‌شود و این چیزی نیست که یک مربی بخواهد. اوضاع شاید بدتر باشد. استرلینگ زیادی کار می‌کند، داوید سیلوا که بازی نکرد، دورانش تمام شده، نیکلاس اوتامندی و جان استونز خیلی ضعیف شده‌اند، رقبا دستشان را خوانده‌اند و پپ بعد از سه سال و نیم حرفی برای گفتن ندارد.

اینها را قبول ندارم. در جدول لیگ برتر تقریباً مثل هفت سال اخیر هستند به استثنای دو سال قبل که رکوردشکن بودند ضمن اینکه هنوز برای بردن دو جام حذفی داخلی و لیگ قهرمانان اروپا شانس خوبی دارند آن هم بدون لروی سانه و آیمریک لاپورته که قرار بود قطعات کلیدی ماشین گواردیولا باشند و همچنین میکل آرتتا که میانه فصل به آرسنال رفت. اوضاع خیلی بدتر از آنچه هست به نظر می‌رسد چون لیورپول خیلی فاصله گرفته. اگر به فکر از دست رفتن قهرمانی باشند، ناامید می‌شوند و بازی زیبا را رها می‌کنند. با این وجود تصمیمات بزرگی پیش روی سیتی قرار دارد. دو پست مدافع کناری در بلندمدت مشکل‌ساز می‌شوند. حتی با فرض اینکه لاپورته در بازگشت از مصدومیت مثل قبل از دوران آسیب‌دیدگی خود می‌شود، او به یک همتای مناسب نیاز دارد. سانه حتی علامت سؤال بزرگتری است و در حالی که آگوئرو چند سالی بیشتر از فوتبالش باقی نمانده، گابریل ژسوس هیچ شباهتی ندارد به کسی که بتواند جای خالی بزرگ او را پر کند اما فعلاً و در این شرایط، هیچ دلیلی وجود ندارد که بیهوده همه را نگران کنیم.

درباره تاتنهام هم آسان است که این بازی را یک شاهکار بزن در رو از مورینیو بدانیم اما چنین چیزی نبود. اگر او می‌خواست بنشیند و فشار را ببلعد، با دو هافبک توانا در کار با توپ، جووانی لوسلسو و وینکس بازی نمی‌کرد و به جای آنها از بازیکنان فیزیکی‌تر استفاده می‌کرد. ما نمی‌دانیم و او هم به ما نمی‌گوید اما با نگاه به ترکیب او مشخص می‌شود که به دنبال توپ‌های عمقی و راه انداختن مهاجمان سرعتی تیمش بوده. علاوه بر نتیجه، بازی تاتنهام نکات مثبت دیگری هم داشت.

استیون برخواین یک گل زد و به نظر می‌رسد خیلی خوب خواسته مورینیو را درک کرده. وینکس و لوسلسو درخشیدند و هوگو لوریس بعد از مصدومیت اوج گرفته. حالا دیگر چهارمی برای آنها دوردست نیست.

منبع: ESPN / گابریله مارکوتی