یادداشت: پروژه قلب شیر به سبک فرهاد مجیدی

به گزارش ایلنا، شاید روی کاغذ، نام رقیبی که آبی‌ها آن را با 3 گل بدرقه کردند دردسرساز به ‌نظر نمی‌رسید اما حقیقت آن بود که استقلال در دبی با کویت و غیر کویت جدال کرد تا به‌دور بعد برود. همه می‌دانیم که شنبه‌شب حتی به‌نوعی خود استقلال علیه استقلال بود اما تیم یکدل و متحدی که از دوران کوتاه استراماچونی برجای مانده، با هدایت فرهاد مجیدی هم جز به پیروزی نمی‌اندیشد.

کاپیتان سابق استقلالی‌ها شش بازی نخستش به‌عنوان سرمربی آبی‌پوشان را بدون شکست به پایان رساند اما هنوز برای اثبات توانایی‌هایش راه طولانی در پیش دارد.

بهار امسال که وی دستیار وینفرد شفر بود، پس از اخراج سرمربی آلمانی، از همان فرصت کوتاه به‌وجود آمده استفاده کرد و به‌عنوان سرمربی موقت هم که شده، اختلافات فنی خود با شفر را آشکار ساخت و برای پیاده‌سازی آنها تلاش کرد؛ مجیدی به جوانانی نظیر مهدی قائدی، رضا آذری و رضا کریمی بیشتر میدان ‌داد. همچنین وی تمام‌قد از مرتضی تبریزی حمایت کرد و خط آتش تیم را به او سپرد.

اما مهم‌ترین تفاوت مجیدی و شفر، عنصری بود که آندره‌آ استراماچونی سعی در ترزیق آن به بدنه تیمی آبی‌ها داشت. استقلال شفر در لیگ هجدهم غالباً به پیروزی‌های اقتصادی قانع می‌شد و پس از پیش ‌افتادن از رقبا عقب می‌کشید تا از پیروزی شکننده‌اش محافظت کند اما پس از اخراج شفر، مجیدی تیمی را روانه نبردهای پایانی فصل کرد که نه‌تنها از حمله و گلزنی سیراب نمی‌شد، بلکه گاهی نیز از آنسوی بام می‌افتاد و دفاع را به اندازه‌ای فراموش می‌کرد که طراحی ضدحمله برای رقیبانش کار چندان دشواری نباشد.

عدم ترس از نام حریف، شجاعت در ارائه بازی هجومی و سیری‌ناپذیری در گلزنی، 3 ویژگی بزرگی بود که استرا در فرصت محدودی که داشت، تلاش کرد به استقلال اضافه کند. مرد محبوب ایتالیایی در آخرین کنفرانس مطبوعاتی خود در ایران پس از پیروزی مقابل شهر خودرو هم به این 3 ویژگی اشاره کرد و سخن از لزوم تقویت آن در تیم بر زبان آورد. از همین رو، می‌توان دریافت که استراماچونی بی‌دلیل نگفته که فرهاد مجیدی بهترین سکاندار برای ادامه راه استقلال است.

بی‌شک نمایش استقلال مقابل الکویت، با توقعات مجیدی مطابقت نداشت. البته کسی انتظار نداشت استقلال ایده‌آل را ببیند. از آخرین دیدار رسمی آبی‌ها 37 روز می‌گذشت. یک هفته پیش از پلی‌‌آف، تمرینات تیم به‌دلیل نبود زمین مناسب لغو شد. تا 48 ساعت پیش از آغاز دیدار، اصلاً آنها قرار نبود در دیدار شرکت کنند! در نهایت هم پس از ساعت‌ها معطلی در فرودگاه، به مقصد رسیدند. نمی‌توان انکار کرد که خستگی جسمی و روحی ناشی از این اتفاقات تأثیر خود را بر بازی استقلال گذاشه بود.

تمام این موانع ارزش پیروزی مقتدرانه مجیدی و شاگردانش را چند برابر ساخت. جدای از زدن 3 گل که سعد الحارثی، خبرنگار مشهور عربستانی را هم از قدرت هجومی استقلال به وحشت انداخت، خط دفاع پسران آبی بدون عارف غلامی و سیاوش یزدانی موفق شد قلعه آبی را برابر مهاجمان زهرداری همچون علا عباس و بیسمارک محافظت کند.

سیدحسین حسینی با چند مهار استثنایی روزهای اوجش در لیگ هفدهم را برای استقلالی‌ها تداعی کرد و شاهین طاهرخانی در دومین بازی رسمی عمرش در سطح بزرگسالان تنها یک اشتباه پررنگ مرتکب شد.

با این پیروزی، هم استقلال تلخ‌وشیرین‌ها و حواشی بی‌سابقه دو ماه اخیر را فراموش می‌کند و هم هواداران به آینده فنی باشگاه امیدوارتر می‌شوند. حال آبی‌ها تازه به بازی اصلی رسیده‌اند؛ جدال با الریانی که در لیگ قطر، السد را جا گذاشته.

خط حمله متشکل از سوریا و تاباتای کارکشته و یاسین براهیمی فوق‎تکنیکی به‌مراتب قدرتر از الکویت خواهد بود ولی استقلالی‌ها نشان دادند که برای قد علم‌ کردن جلوی هر حریفی، تکیه به روحیه جسورانه ویژه‌شان کافیست؛ روحیه‌ای که استرا در کالبد تیمی آنان دمید و حال 7 مقدس‌شان باید آن را پرورش دهد.

یادداشت: سام ستارزاده