ویلموتس، یک انتخاب اشتباه و رسیدن به وضعیت قرمز
انتخاب سرمربی بلژیکی به جای کارلوس کی‌روش تصمیم درستی از سوی فدراسیون فوتبال نبود.
به گزارش ایلنا، مارک ویلموتس برای مردم بلژیک شخصیتی است آشنا که با تیم فوتبال کشورش 70 بار به میدان رفته و 8 گل هم به ثمر رسانده. طی 4 سالی هم که حد فاصل سالهای 2012 تا 2016 مربی تیم ملی فوتبال بلژیک بود، به جام جهانی 2014 رفت و با توپچی‌های بلژیکی تا دور یک‌چهارم نهایی این جام هم صعود کرده. سالهای 2013 و 2014 اوج کار مربیگری او بود که هر 2 سال به عنوان بهترین مربی سال هم برگزیده شد. جالب اینکه در کنار کار فوتبال، دستی هم در سیاست داشته است و در سال 2003 برگزیده مردم فرانسوی‌زبان بلژیک برای مجلس سنای کشورش هم بود اما فقط 2 سال در جمع سناتورهای بلژیکی دوام آورد و از این کاراستعفا داد!
البته در حرفه اصلی‌اش یعنی کار مربیگری فوتبال، چنین جسارتی برای کناره‌گیری از کار ندارد. ویلموتس بعد از خروج از تیم ملی بلژیک در سال 2016 و پذیرفتن رهبری تیم ملی فوتبال ساحل عاج در سال 2017، در کارش برای رساندن این تیم به رقابت‌های جام جهانی 2018 ناکام ماند اما اینجا جسارت کنار رفتن را نداشت، پس به ناچار مسئولان فدراسیون فوتبال ساحل عاج، او را کنار گذاشتند.
این شخصیت از اول ماه ژوئن سال 2019 به عنوان جانشین کارلوس کی‌روش پرتغالی، با امضای یک قرارداد 3 ساله به عنوان مربی تیم ملی فوتبال ایران به کار گرفته شد.
در این زمینه حالا چند سؤال ساده وجود دارد. اینکه با کنار گذاشتن کی‌روش، چرا باید به ویلموتس، پناه ببریم؟ عدم آشنایی کامل با مربیان حاضر در بازار مربیان خارجی، علت اصلی این انتخاب بوده؟ بودجه کافی برای پرداخت حقوق این مربی را نداشته‌ایم یا شاید در گیر و بند دلالان برای انتخاب یک مربی خارجی بهتر از کی‌روش، اسیر بوده‌ایم؟
جواب‌ها هر چه باشند، نمی‌توانند پاسخگوی وضعیت قرمزی که اینک گریبان تیم ملی را بعد از 2 شکست مقابل بحرین و عراق گرفته است، باشد.
انتظار هم نداشته باشید، مارک ویلموتس همچون زمانی که کارش در مجلس سنای بلژیک از پیش نمی‌رفت و کناره‌گیری کرد، اینجا هم ورقه استعفای خود را در مقابل قرارداد 3 سالهای که به دست او داده‌اید، قرار بدهد و خودش از کار کناره‌گیری کند.
نمی‌توانیم با این امید دست روی دست بگذاریم که با برد حتمی در بازی‌های باقی‌مانده، حتماً با همین مربی وضعیت قرمز فعلی را به وضعیت سبز و قابل عبور تغییر بدهیم.
نمی‌خواهید که جا پای ساحل عاج بگذارید؟! وقتی حذف شدیم و پای تلویزیون‌های خود شاهد جام جهانی قطر در خانه ماندیم، آن موقع با مارک ویلموتس تسویه‌حساب می‌کنیم؟ علاج واقعه را باید قبل از وقوع آنچه که نباید اتفاق بیفتد، کرد.
شاید در حال حاضر فرصت برای این بحث نباشد که اصولاً چه مربی، از چه کشوری و با چه سابقه‌ای، بیشتر مناسب حال رهبری تیم ملی فوتبال ما باشد. اینک باید زود دست به دامان کسی شد که سابقه کارش را داریم و برایمان شناخته شده است. در این وقت تنگ، تصور می‌کنیم برانکو ایوانکوویچ کروات و 65 ساله که زیاد تاب کار با تیم عربستانی را نیاورد و از آنها جدا شد و الان آزاد است، می‌تواند ضعف ویلموتس در 4 بازی حیاتی آینده را جبران کند. مگر او نبود که با تیم امید، بازی‌های آسیایی 2002 را برد یا در جام ملت‌های آسیا در سال 2004 تا فینال رفت و حتی تیم را به جام جهانی 2006 رساند.
آیا تصور نمی‌کنید بعد از جام جهانی 2006 کار تعویض او با امیر قلعه‌نویی کمی عجولانه بود و فرصت کافی برای تداوم کارش با تیم ملی را به او ندادیم؟ مگر برانکو با پرسپولیس در طول 3 سالی که تا قبل از رفتن به عربستان داشت، خوب نتیجه نگرفت؟ یا اینکه به فاصله 6 هفته قبل از پایان لیگ، قهرمان نبود؟ یا در سال 2018 با پرسپولیس در فینال لیگ قهرمانان آسیا درخشش کامل نداشت؟
از قدیم گفته‌اند، آزموده را دوباره آزمودن خطاست. یادمان باشد برانکو ایوانکوویچ شاگرد خلف چیرو بلاژویچ مربی بزرگ و برجسته کرواسی است که در جام جهانی 1998 فرانسه، پشت به پشت هم کرواسی را به مقام سوم جام جهانی رساندند. شانس این است که او در حال حاضر آزاد و آماده به خدمت است.
اجباری هم نیست که با فراخواندن او، بلافاصله با یک قرارداد 3 ساله دیگر خودمان را اسیر کنیم. اگر امروز آنچه را که باید، انجام ندهیم، قطعاً فردا خیلی دیر خواهد بود. شما که نمی‌خواهید ساحل عاج باشید؟!
