اشتباهات فاحش ویلموتس در روز شکست مقابل عراق

به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، تیم ملی فوتبال ایران در چهارمین دیدار از مرحله گروهی مقدماتی جام جهانی 2022 در اردن به مصاف عراق رفت و در نهایت پس از پایان 90 دقیقه تلاش تن به شکست 2-1 داد تا شانس صعود ایران به جام جهانی و حتی مرحله بعدی رقابت‌های مقدماتی تا حد زیادی پایین بیاید. بعد از این شکست بود که در فضای مجازی مقایسه عملکرد ویلموتس با کی‌روش شکل گرفت و اکثریت مخاطبین فوتبال عقیده داشتند نتایج 2 بازی اخیر نشان از افت محسوس تیم ملی نسبت به دوران 8 ساله سرمربی پرتغالی دارد. سوای درست یا اشتباه بودن این استدلال‌ها، به بررسی ضعف‌های فاحش تیم ملی و اشتباهات سرمربی بلژیکی پرداخته‌ایم:

* علیرضا بیرانوند

دیگر چند ماهی است که اثری از آن گلر مقتدر و نفوذ ناپذیر که به سختی تسلیم می‌شد نه در پرسپولیس دیده می‌شود و نه در تیم ملی. اشتباه بیرو در شکل دفع توپ نخست که توسط امید ابراهیمی تکمیل و منجر به باز شدن دروازه شد در کنار ضعفش در جایگیری و واکنش روی گل دوم روز بد گلر تیم ملی را تکمیل کرد تا یکی از متهمان ردیف اول شکست تلخ بازی با عراق باشد. شاید بهتر باشد ویلموتس دروازه تیم ملی را از انحصار بیرانوند خارج کرده تا با نشان دادن یک رقیب جدی به او باعث شود تلنگری خورده و تلاش بیشتری برای بازگشت به روزهای خوبش به خرج دهد و هم فرصتی به گلرهای موفقی مثل نیازمند که در اوج آمادگی هستند داده شود.

* ضعف در ساختار دفاعی

ساختار دفاعی تیم ملی بعد از رفتن کی‌روش به طور واضع ضعیف و شکننده شده است. مدافعان بدون برنامه خاصی برای زمان صاحب توپ شدن و بازیسازی از انتهای زمین به دفع بی‌هدف توپ می‌پردازند که همین موضوع بعضاً باعث گسترده شدن دامنه حملات حریف شده و موج دوم حملات را شکل می‌دهد. ضمن اینکه عدم حرکت 4 مدافع ایران روی یک خط آنها را به مهره‌های دفاعی انفرادی تبدیل کرده که توانایی پوشش دادن اشتباهات یکدیگر را ندارند و به همین منظور اگر اشتباه فردی از سوی هر یک رخ دهد تبدیل به خطری جدی روی دروازه ایران خواهد شد. به طور واضح باید گفت نفراتی که در خط دفاع تیم ملی به کار گرفته شده‌اند هم بهترین و کم نقص ترین مدافعان فوتبال ایران نیستند و گزینه‌های بهتری برای حضور در ترکیب اصلی وجود دارد. نبود یک رهبر با تجربه پس از رفتن جلال حسینی و پژمان منتظری هم در سال اخیر به چشم می‌آید.

* هافبک دفاعی‌های ناهمگون

کی‌روش هم اعتقاد به استفاده از 2 هافبک دفاعی در کنار هم داشت و ویلموتس هم در سیستم 1-3-2-4 با دو رأس عقب در هافبک به کار می‌گیرد که این سیستم دو مشکل عمده دارد. نبود یک هافبک میانی رو به جلو برای استفاده از توپ‌های سوم و بازیسازی از میانه و البته تغذیه و اجازه نفوذ به کنارها توسط دو هافبک هجومی مایل به اطراف یکی از آنهاست و دیگری فاصله و شکاف میان نفرات دفاعی و هجومی خط هافبک که تیم را دوپارچه کرده و انتقال توپ از دفاع به حمله را سخت می‌کند. فاصله‌ای که قرار بود به درستی در این دیدار به وسیله یک بازیکن پر شود و به همین دلیل ویلموتس یک مهاجم کم کرده و شجاعی را به میدان فرستاد که روز خوبی در این دیدار نداشت و نه تجربه‌اش به کمک تیم ملی آمد و نه مهارت‌های بازیسازی او و در نهایت با اخراجش از زمین زمینه شکست ایران را فراهم کرد. در این شرایط محبی و طارمی مجبور به استفاده از توپ‌های بلند و استفاده از سرعت خودشان بودند که در صورت موفقیت بازهم بدون حامی باید مقابل تعداد زیادی مدافع عراقی قرار می‌گرفتند که شانس موفقیتشان را کاهش داده و امکان توپرسانی به تک مهاجم ایران را سخت می‌کرد.

* کم تعداد در خط حمله

اگرچه ویلموتس به اشتباه به عنوان یک مربی با تفکرات هجومی دیده می‌شود ولی او علاوه بر 4 مدافع که بیش از زمان کی‌روش نفوذ نمی‌کنند و 2 هافبک دفاعی مطلق و البته شجاعی که خصوصیات دفاعی‌اش بیشتر از هجومی است عملاً یک ترکیب محتاطانه برابر عراق به میدان فرستاد و کم تعداد بودن ایران در موقعیت‌های حمله در این بازی به چشم می‌آمد. سردار هم نشان داده به عنوان تک مهاجم عملکرد خوبی ندارد و در سیستم های دو مهاجمه و با داشتن یک مکمل بهتر عمل می‌کند. بهتر بود ویلموتس وقتی گل اول را دریافت کردیم با متمایل کردن شجاعی به کناره یا بازی دادن به بازیکنانی مثل ترابی و امیری، طارمی را ازاد کرده و به کمک شجاعی بفرستد و بار خط حمله روی دوش دو نفر تقسیم شود.