بازگشت به مسیر صعود؛ لطفا شبیه کارلوس کی‌روش باش
کد خبر :
۸۳۴۴۰۰
شکست مقابل بحرین و انتقال میزبانی عراق به کشور اردن دو عامل مهمی هستند که منجر به افزایش حساسیت بازی با عراق شده است.
به گزارش ایلنا، بی‌گمان اگر تیم ملی در بازی با بحرین نتیجه دیگری جز شکست می‌گرفت و بازنده میدان را ترک نمی‌کرد این تقابل تا حدی که امروز می‌بینیم پرتلاطم نمی‌شد اما باخت ناباورانه به بحرین که حاصل اشتباه‌های فردی و تاکتیکی تیم ویلموتس بود، حالا تقابل با عراق را به یکی از چالش‌های بزرگ سال‌های اخیر فوتبال ایران بدل ساخته است.
خود ویلموتس هم می‌داند چنانچه در این بازی شکست بخورد کار صعود تیم ملی به مرحله بعد بسیار دشوار خواهد شد و تنها راه صعود و قرار گرفتن در جایگاه نخست گروه، پیروزی با نتایج بهتر در بازی‌های برگشت مقابل بحرین و عراق خواهد بود که آن هم هیچ تضمینی وجود ندارد که او و شاگردانش موفق به انجام این مأموریت بزرگ و مهم بشوند یا خیر.
بنابراین آنچه تیم ملی را در یک فضای فکری آرام و امیدوار‌کننده قرار خواهد داد و از تنش‌های احتمالی خواهد کاست، کسب حداکثر امتیاز بازی عصر امروز است؛ هرچند که یک تساوی هم می‌تواند از خلق بحران‌های بزرگتر ممانعت به عمل آورد و فضا را امیدوارانه پیش ببرد. مارک ویلموتس برای این بازی می‌تواند دو راه حل انتخاب کند. راه نخست انجام یک بازی انتحاری از ابتدای بازی است که ممکن است هم نتایج مطلوبی را برای تیم ملی به همراه آورد و هم مخاطره‌آمیز باشد.
راه دیگر بازی محتاطانه و استفاده از تک موقعیت‌ها است. یعنی شیوه‌ای که کارلوس کی‌روش پیاده می‌کرد و غالباً هم موفق بود. انتخاب هر یک از این دو روش البته تضمینی به پیروزی در این بازی نیست به این دلیل روشن که عراق نیز با استراتژی خاصی گام به این میدان خواهد گذاشت اما به دلیل وضعیتی که اکنون تیم ملی با آن مواجه است، عقل حکم می‌کند که ویلموتس به تفکرات بازی با روش‌هایی که کی‌روش اتخاذ می‌کرد بازگردد و تیمش را با همان تدابیر تاکتیکی به میدان بفرستد.
حسن بازی با روشی که تا همین چند ماه قبل کارلوس کی‌روش به اجرا می‌گذاشت مصون ماندن دروازه تیم ملی هم هست. عقل و منطق حکم می‌کند که تیم‌ملی تا جای ممکن دروازه‌اش را بسته نگه دارد و بخصوص در دقایق آغازین از عراق گل نخورد چرا که شیرازه تیم ملی با گل خوردن از عراق فرو می‌پاشد و از طرفی بازی تأخیری و احتمالاً شانتاژ‌گونه عراقی‌ها بعد از گلزنی هر لحظه کار را برای جبران دشوار خواهد کرد.
به همین دلیل روشن است که بازی احتیاط‌آمیز می‌تواند تیم ملی را به سرمنزل مقصود برساند و حتی با یک تساوی هم فوتبال ایران را به بازی برگشت امیدوار نگه دارد. دیداری که با حضور تماشاگران برگزار می‌شود و قطعاً کفه ترازو را به سود ایران سنگین خواهد کرد.
به هرحال فوتبال ایران شبی سخت را پیش رو دارد و تردیدی نیست که میلیون‌ها ایرانی امشب چشم به جعبه جادویی خواهند دوخت تا نمایش ملی‌پوشان را نظاره کنند. بازی با عراق بی‌جهت به یک بازی فوق حساس بدل شده که البته خود ما نیز در حساس شدنش سهم داشته‌ایم و شکست برابر بحرین آشکارا تأثیرش را بر این بازی گذاشته است. هرچند که نباید فراموش کنیم تیم ملی در زمان مربیگری برانکو به زمان بازی‌های انتخابی جام جهانی 2006 وضعیتی مشابه را نیز تجربه نمود و هرچند سخت و دشوار و با گل‌های اورژانسی گونه اما از آن آزمون به سلامت عبور کرد و تردیدی نیست که اگر اکنون نیز فعل خواستن را به خوبی صرف کند، قادر است از این مرحله بحرانی هم بگذرد.
