یک تیم ملی با حضور تمام ایرانی (یادداشت ویژه)

به گزارش ایلنا، دیدار ایران و کامبوج آسان‌ترین و احتمالاً بی‌اهمیت‌ترین بازی گروه سوم مسابقات مقدماتی جام جهانی در آسیاست. برنده‌اش مشخص به نظر می‌رسد و در معادلات جدول آنچنان مهم نیست. یک اتفاق ویژه اما حالا این بازی را به یکی از مهم‌ترین اتفاق‌های فوتبالی در چند سال گذشته و شاید چند دهه گذشته تبدیل کرده. قرار است برای اولین‌بار زنان، بدون هیچ گزینشی وارد ورزشگاه شوند و یک بازی فوتبال آقایان را از نزدیک ببینند. با اینکه فدراسیون فوتبال برخلاف پیش‌بینی‌ها تنها 4 جایگاه را برای تماشاگران زن اختصاص داده، با اینکه خانواده‌ها نمی‌توانند کنار هم بنشینند، با اینکه پارکینگ‌ها و ورودی‌ها جدا شده، با اینکه 4 جایگاه مورد نظر با فنس از بقیه جایگاه‌ها جدا شده و با ده‌ها «با اینکه» دیگر، بازی امروز تیم ملی یک گام رو به جلو برای زنان و مردم ایران محسوب می‌شود. حالا برای فوتبالی‌ها فرقی ندارد که این قدم رو به جلو با فشار فیفا صورت گرفته یا پافشاری جامعه مدنی و دولت. این دعواها برای آدم‌های سیاسی ‌است. مهم این است که از این پس دست‌کم در بازی‌های زیر نظر فیفا (بازی‌های ملی)، قرار است زنان آزادانه و بدون گزینش از سوی نهادهای مختلف، وارد ورزشگاه شوند و از تیم ملی ایران، تیم ملی تمام ایران حمایت کنند.

مارک ویلموتس، سرمربی بلژیکی ایران خوش‌شانس است که این تغییرات در اولین بازی رسمی تیم ملی در تهران در زمانه او رخ داده. دیروز خبرگزاری‌ها گزارش دادند که فقط 6000 بلیت برای بازی ایران و کامبوج فروش رفته که 3500 تای آن متعلق به زنان است. یعنی در خوشبینانه‌ترین حالت، اگر قرار بود زن‌ها به ورزشگاه نیایند، فقط 2500 نفر قرار بود در ورزشگاه آزادی حاضر باشند. بگذریم که احتمالاً بسیاری از همان 2500 نفر هم به‌خاطر همسر، خواهر یا آشنای‌شان که موفق شده در قسمت خانوم‌ها بلیتی بخرد، قرار است به آزادی بیایند. البته احتمالاً تا امروز ساعت 10 صبح که بلیت‌فروشی تمام می‌شود، شمار تماشاگران (در قسمت آقایان) زیادتر خواهد شد.

ایران و کامبوج در شرایطی امروز عصر به مصاف هم می‌روند که تیم میهمان یک بازی بیشتر از تیم ما انجام داده اما با یک امتیاز در رده چهارم جدول 5 تیمی گروه قرار گرفته. آنها در دو بازی اول‌شان میزبان بوده‌اند و این اولین باری است که در این دوره از مسابقات خارج از خانه‌شان بازی می‌کنند. حاصل دو میزبانی آنها یک تساوی یک بر یک با هنگ‌کنگ و یک باخت یک بر صفر مقابل بحرین بوده. سرمربی آنها فلیکس دالماس آرژانتینی است که آوازه‌ای در فوتبال دنیا و حتی کشور خودش ندارد اما آنها چندسالی است  مدیریت تیم ملی‌شان را به یک خارجی سرشناس به نام کیسوکه هوندا داده‌اند که بازی‌هایش برای تیم ژاپن در خاطر خیلی‌ از علاقه‌مندان فوتبال هست. کامبوج یک کشور پادشاهی است با 15 میلیون جمعیت. غذای اصلی آنها را برنج و ماهی تشکیل می‌دهد. متوسط درآمد سرانه آنها 4322 دلار است و در جهان آنچنان شناخته شده نیستند. فوتبال‌شان هم قاعدتاً به موازات همین آمارها پیشرفته نیست. هیچ‌وقت در جام‌جهانی حضور نداشته‌اند و تنها یک بار در سال 1972 به جام ملت‌های آسیا راه پیدا کرده‌اند. در آن سال ایران قهرمان مسابقات شد و کامبوج در بین 6 تیم شرکت کننده به مقام چهارم

رسید.

شاگردان ویلموتس البته این تیم را دست‌کم نخواهند گرفت. این بازی می‌تواند به سرمربی بلژیکی کمک کند که بهتر از قبل تیمش را بشناسد و در آستانه بازی با بحرین در منامه در هفته آینده، تیم را به آمادگی بیشتری برساند. ویلموتس دیروز در کنفرانس خبری، وقتی از ناهماهنگی دفاعی در بازی قبلی مقابل هنگ‌کنگ سؤال پرسیده شد، جوابی داد که شفاف‌تر از گذشته ثابت می‌کند تیم ملی در حال قدم گذاشتن به مرحله‌ای تازه است. او گفت: «چطور می‌شود یک بازی هجومی انجام داد؛ بدون اینکه ریسکی در بخش تدافعی وجود نداشته باشد. در زندگی برای کسب موقعیت باید ریسک کرد. اگر شما از من بازی تدافعی می‌خواهید، من خشنود نخواهم شد و قطعاً سردار آزمون هم همینطور»

اشاره او به مهاجم تیم ملی بود که دیروز در کنفرانس خبری کنارش نشسته بود. در دوران تازه سردار و بازیکنان کنار دستش قرار است موقعیت‌های بیشتری را به دست بیاورند و این یعنی یک تیم ملی تهاجمی‌تر، بی‌رحم‌تر و البته دوست‌داشتنی‌تر.

یادداشت: رسول مجیدی