تاریخ در حال تکرار؛ فغانی راه جعفر نامدار را می‌رود؟
داور بین‌المللی کشورمان مسیری را می‌رود که پیش از او یک داور دیگر رفته بود.
به گزارش ایلنا، در تاریخ دو داور بیش از همه فخر داوری ایران شده‌اند؛ جعفر نامدار و علیرضا فغانی. خاستگاه هر دو شهرری و هر دو مرد شماره یک داوری آسیا. هر دو در المپیک و جام جهانی قضاوت کرده‌اند و البته افتخارات فراوانی را به سینه سنجاق کرده‌اند. به نظر می‌رسد که مسیر این دو در ادامه راه در امتداد یکدیگر باشد. چه آنکه همانطور که نامدار بعد از انقلاب جلای وطن نمود و مهاجرت کرد، فغانی هم قصد کرده که این مسیر را پیش بگیرد.
جعفر نامدار اما در داوری یک چهره خاص و پیشرو است. او فوتبالیستی بود که داور شد. یک ستاره ملی‌پوش که در سال 1334 به شاهین رفت. او که قبلاً در جوانان تاج بازی کرده بود توسط دکتر اکرامی شاهینی شد و بین سال‌های 35 تا 40 ملی‌پوش هم بود. نامدار بازیکن تیم ملی فوتبال در مسابقات مقدماتی جام ملت‌های 1960 آسیا بود. نامدار فوتبال را زود کنار گذاشت اما در سال 48 با حضور در جامعه داوری ایران به داوری علاقه‌مند شد و در این راه آنقدر با استعداد بود که 3 سال بعد از شروع رسمی داوری در المپیک 1972 مونیخ سوت زد.
او در جام‌های جهانی 1974 آلمان و 1978 آرژانتین و در المپیک‌های 1972 مونیخ و 1976 مونترال قضاوت داشت و چنان مسلط و کم اشتباه قضاوت می‌کرد که فیفا 6 سال تمام در تمام رویدادهای فوتبالی جهان نام او را به‌عنوان داور اول آسیا می‌نوشت.
قبل از جام جهانی 1978 آرژانتین بالاترین عنوان داوری دنیا در دهه 70 به نامدار داده شد تا بزرگترین افتخار داوری نامدار و تاریخ ایران رقم بخورد. نامدار در سال 1353 رئیس کمیته داوران فدراسیون فوتبال شد در حالی که تنها 40 سال سن داشت، در همان سال به جام جهانی 1974 آلمان رفت و قضاوت کرد.
فغانی اما اگرچه همانند نامدار یک فوتبالیست مطرح نبود اما فوتبال بازی کرده و در طول مدت قضاوتش پیشرفت حیرت‌انگیزی داشته. آنچنان که حالا مهم‌ترین داور آسیاست و همانند نامدار مرد شماره یک و برگزیده AFC برای هر تورنمنتی محسوب می‌شود. در آسیا و در سال‌های اخیر اگرچه روشن ایرماتوف ازبک یک چهره خاص و استثنایی بوده اما با غروب ایرماتوف، حالا این فغانی است که بدل به چهره یک شده و در ادامه مسیر موفقیت‌هایش قطعاً از ایرماتوف جلو می‌زند. فغانی در تمامی تورنمنت‌های بزرگ دنیا از جام جهانی باشگاه‌ها، المپیک، جام ملت‌های آسیا، لیگ قهرمانان آسیا و البته جام جهانی سوت زده و قضاوت‌های مهمی از جمله بازی فینال و رده‌بندی این تورنمنت‌ها را بر عهده داشته و از این حیث از نامدار جلو می‌زند.
با این وجود این ستاره سیاهپوش مدت‌هاست که در اندیشه رفتن است و اگرچه خودش این رفتن را همیشگی و جدی نمی‌داند اما سفر او به استرالیا اگر نخواهیم بگوییم برای همیشه، به این زودی‌ها بازگشتی نخواهد داشت. رفتن یک نخبه دیگر این‌بار در عرصه ورزش یک ضایعه غم‌انگیز است. دامنه فرار مغزها حالا به عرصه ورزش و هنر هم رسیده و فوتبال ایران چه بد اقبال است که باید از ستاره‌ای چون فغانی چه موقت و چه دائم محروم باشد. کاش پایان قصه فغانی همانند جعفر نامدار نشود.
