بیرو - رادو؛ یک رابطه ویژه درون دروازه پرسپولیس
گلرهای اول و دوم پرسپولیس برخلاف اکثر تیم‌های دنیا رابطه خوبی با هم دارند.
به گزارش ایلنا، معمولاً بیشتر بازیکنان هم‌پستی در دنیای فوتبال ارتباط خوبی با یکدیگر ندارند و این مسأله در فوتبال سطح اول خودمان هم در تمام این سال‌ها نمود داشته است. البته برخی بازیکنان همواره در مصاحبه‌های‌شان تأکید می‌کنند که بازی کردن‌شان چندان مهم نیست و مهم این است که تیم نتیجه بگیرد، اما واقعیت این است که آنها برای به میدان رفتن بعضاً دست به کارهای عجیبی می‌زنند که هیچ‌کس نمی‌تواند باور کند.
مسأله بازی نکردن بازیکنان ذخیره در مورد گلرها رایج‌تر است و معمولاً دروازه‌بانی که به‌عنوان گلر دوم در تیمی شناخته می‌شود شانس بازی بسیار کمی خواهد داشت مگر اینکه سرمربی آن تیم از سیستم چرخشی استفاده کند که البته این مسأله به‌ندرت در بین مربیان چه ایرانی چه خارجی رواج دارد.
در پرسپولیس و طی سه فصل گذشته علیرضا بیرانوند دروازه‌بان شماره یک بوده و رادوشوویچ گلر دوم. این مسأله زمانی که برانکو، هموطن رادو در رأس کار بود و مربی گلرها هم از کرواسی می‌آمد جریان داشت و حالا که کالدرون آرژانتینی هم آمده ادامه دارد. با این حال رادوشوویچ از آن دست گلر ذخیره‌هایی است که برای پایین کشیدن هم‌پستی‌اش کاری نمی‌کند، بلکه او را بالاتر هم می‌برد.
بوژیدار در تمام این سه فصل و چند ماه با پذیرفتن اینکه باید روی نیمکت بنشیند و در مواقع اضطرار به میدان برود هیچ‌گاه برای بیرانوند سوسه نیامده و به‌اصطلاح فوتبالی‌ها برای گلر ملی‌پوش پرسپولیس دنبال چاله کندن نبوده است. او همواره در مصاحبه‌هایش از بیرانوند به‌عنوان برترین دروازه‌بان ایران و حتی آسیا یاد کرده و حتی در روزهایی که بیرو دچار اشتباه شده و گاف داده نیز نخواسته از آب گل‌آلود ماهی بگیرد. نمونه‌اش همین مسأله اخیر و بلوایی که استقلالی‌ها و تراکتوری‌ها به‌پا کردند تا بیرو را محروم کنند اما رادوشوویچ در کمال شجاعت به حمایت از هم‌پستی خود برآمد و با اشاره به اینکه در آلمان طرفداران هیچ تیمی دنبال محروم کردن ماوئل نویر نیستند (اشاره به ملی‌پوش بودن بیرانوند و در پیش بودن بازی تیم ملی) درصدد حمایت از بیرانوند برآمد و پشت او ایستاد.
شاید برخی از این مصاحبه‌های گلر کروات پرسپولیس برداشت دیگری کنند و بگویند او ظاهرسازی می‌کند و می‌خواهد وجهه‌اش را نزد هواداران مثبت جلوه دهد، اما صداقت رادو در تمام گفته‌هایش پیداست و حتی اگر برخی او را در راستای برانگیختن احساسات هواداران، سیاه‌باز و ماجراجو بنامند، در زمینه رقابت با بیرانوند، این دروازه‌بان روش سالمی را در پیش گرفته است. رادو حسادتی نسبت به موقعیت برتر بیرانوند نزد کادر فنی، هواداران و اعضای تیم ندارد و بعضاً با ماه‌ها نیمکت‌نشینی مأیوس نمی‌شود و همواره در تمرین انگیزه دارد.
رادوشوویچ طی سه فصل گذشته هر فصل تقریباً 5، 6 بازی انجام داده که البته می‌تواند به این وضعیت قانع باشد، اما واقعیت این است که هیچ‌گاه به‌صورت زیرپوستی دنبال تخریب بیرانوند نبوده است. ارتباط خوب این دو دروازه‌بان در حالی بولد می‌شود که بدانیم در همین پرسپولیس طی سال‌های گذشته دو یا سه دروازه‌بان ایرانی چشم دیدن همدیگر را نداشتند و برای به زانو درآوردن رقیب‌شان هر کاری می‌کردند؛ دروازه‌بان‌هایی که البته خیلی قوی‌تر از رادوشوویچ نبودند اما اسم‌شان را یک تریلی نمی‌کشید و وقتی نیمکت‌نشین می‌شدند با هر روش و ترفندی دنبال به زانو درآوردن هم‌پستی‌شان بودند.
