دلم می خواست در پرتغال هم مردم والیبال را مثل ایران حمایت می کردند/ بازیکنان والیبال ایران بی نظیر هستند

به گزارش ایلنا، اولین روز تابستان داغ 98 در سالن رضازاده اردبیل گرمای دیگری بر هرم داغ تابستان چیره شده بود. تب لیگ ملت های والیبال از ارومیه به چند کیلومتر اینطرف تر ،شهر تاریخی اردبیل هم سرایت کرد. شانس به تیم ما رو کرد و ایران دو هفته پیامی میزبان لیگ ملتها بود. طبق معمول گروه ما مانند دسته ای نظامی که آماده عملیات مهمی می شود خود را به سالن اردبیل رساند، گروهی متشکل از دختران والیبال نویس که سالهاست مثل یک خانواده کنار هم در یک جبهه و برای اعتلای والیبال ایران می جنگیم. پرتو دوربین در دست جلوی همه حرکت می کرد و منتظر کوچکترین لحظه ناب بود تا شکارش کند. سارا آهسته و متفکر قدرم برمی داشت و کنارش نیلوفر که انگار هنوز از دیدین سالن مملو از جمعیت مشتاق ذوق زده بود. من و مهری و لیلی هم آخرین نفرات خبرنگاران قدم برمی داشتیم!

کمی تند می کنیم تا زودتر به پرس سنتر (جایگاه خبرنگاران) برسیم. بچه ها یکی یکی در جاهای دیروز خود موضع می گیرند غیر از من که با کمی تعجب میخکوب شدم و د ختری را می بینم که  روی صندلی روز قبل من نشسته بود. لب هایم از هم باز شد که چیزی بگویم اما نگاهم که به شال گلبهی و ترکیب بندی رنگ لباسهایش و نوع لباس پوشیدنش که داد می زد خارجی است، افتاد چیزی نگفتم.

 ما روی پله ها نشستیم و همین موقع بود که دختر خارجی سرش را به سمت ما چرخاند و بهتر دیدیمش. صورت گرد و فربه ای داشت. عینکی که فریمش همرنگ شالش بود به چشم زده اما می شد چشم های مشکی گیرایش را به خوبی از پشت عینک هم تشخیص داد.  تا ما را دید انگار که معذب شده باشد نگاهی کرد و گفت چرا آنجا؟ گفتیم جا نیست، اشکالی ندارد شما راحت باشید. در طول بازی مدام با کاغذ خودش را باد می زد، پوست سفیدش قرمز شده بود. دوباره نگاهی به ما کرد و گفت اینجا خیلی گرم است، اشاره ای به شال روی سرش کرد و گفت شما چطور با اینها کارتان را انجام می دهید؟ ما هم با لبخند گفتیم ما عادت کرده ایم! بعد از چند دقیقه بلند شد و گفت همه تان بیایید می خواهم با شما عکس دسته جمعی بگیرم و عکسی به یادگار گرفتیم. بعد از آن هم آی دی اینستاگرام مان رد و بدل کردیم، بعد از چند دقیقه عکس دسته جمعی مان را روی صفحه اش گذاشت و زیر آن نوشت : دختران قدرتمند

اینطور بود که با سلیا مارینا لورنسو خبرنگار اهل پرتغال آشنا شدم و دوست داشتم بدانم سفر به ایران برای او چطور تجربه ای بوده است، اصولا سفر به ایران برای برخی توریست ها جالب و دلنشین است و برای برخی هم سخت و دشوار اما برای سلیا ترکیبی از این دو بود. برای او که در کشوری با فرهنگ متفاوتی بزرگ شده است درک اینکه زنان ایران چطور با این قوانین زندگی می کنند سخت است و آنها را ستایش می کند. برای سلیا دختران ایران مظهر قدرت هستند. او اگرچه از قوانین ایران متعجب بود اما عاشق مهمان نوازی و طبیعت ایران شده و دوست دارد دوباره به ایران برگردد. از طریق واتس آپ با او گفت و گویی انجام دادم که در زیر می توانید آن را بخوانید.

*سفر به ایران چطور تجربه ای برای شما بود؟

این یک تجربه ی همیشگی و ماندگار بود. ایران یک کشور کاملا متفاوت از نظر فرهنگ با پرتغال است. چیزهای زیادی دیدم که به عنوان یک زن با آنها مخالفم اما من آدم های زیادی را از آنجا در قلبم نگه داشتم. کلا سفر به ایران برایم عجیب و تجربه متفاوتی بود.

*فقط اردبیل بودید؟

متاسفانه بله. هتل ما در سرعین بود و سالن مسابقات هم در اردبیل برای همین بین این دو شهر در رفت و آمد بودیم.

*به آب گرم هم رفتید؟

من شنیدم که آب گرم آنجا چقدر فایده دارد اما متاسفانه این فرصت را پیدا نکردم که آن را امتحان کنم.

*قبل از اینکه به ایران بیایید تصوری از این کشور داشتید؟

بله، من تاریخ شما را می دانم. در مورد ایران مطالعه کرده بودم و در مورد انقلاب اسلامی هم اطلاعات داشتم اما می خواستم به ایران بیایم تا به چشم خودم آنها را ببینم. حجاب، حقوق زن و مرد و تفاوت های فرهنگی متاسفانه من را متعجب نکرد.

*مشکلی با حجاب نداشتید؟

راستش را بخواهم بگویم با وجود اینکه می دانستم من فقط مجبورم آن را ۶ روز تحمل کنم اما برایم سخت بود که آن را روی پوستم حس کنم. نمی دانم زنان ایرانی چطور هر روز با آن زندگی می کنند. زمانی که در ایران بودم به این موضوع احترام گذاشتم و حجاب کردم. نوع پوشش و حجاب زنان و دیگر عادت های فرهنگی که دیدم موجب شد فکر کنم در ایران زنان از مردان کم ارزش تر هستند و این در حالی است که ما همه با هم برابر هستیم.

*برخورد مردم ایران با شما چطور بود؟

شما مردم خوبی دارید و از خارجی ها به خوبی استقبال می کنید. در کل مردم ایران خوب ، مهمان نواز و مهربان بودند. اما بعضی اوقات احساس خوبی از زن بودنم نداشتم.

*چرا؟ مگر چه شد؟

در فرودگاه احساس می کردم که مردها می خواهند من عقب بایستم اما اعضای تیم پرتغال همچین اجازه ای ندادند. یا مثلا مردی که ما را تا تبریز رساند چمدان تمام اعضا را برد و جابه‌جا کرد به جز چمدان من که تنها زن آن گروه بودم! در پرتغال مردها خیلی محترمانه با زنها رفتار می کنند. رفتار گارد امنیتی با آن دختر جوان در سالن رضازاده را فراموش نمی کنم که چطور او را به گریه انداخت. برایم سوال بود که چرا به آنها اجازه ورود به استادیوم را نمی دهند و آنها پشت در ورزشگاه گریه می کردند.

*چه چیزی بیشتر از همه نظر شما را در ایران جلب کرد؟

من وقت نداشتم به نقاط دیدنی ایران بروم، اما دیدن کوه ها با آن برف نفس گیر بود.

*وقتی دوستان تان درباره ایران از شما می پرسند به آنها چه جوابی می دهید؟

می گویم من مردم ایران را دوست داشتم، اما در آن جا احساس راحتی نکردم.

*غذاهای ایران را دوست داشتید؟

خب، باید اعتراف کنم که من طرفدار غذای شما نبودم اما در هتل با ورزشکاران غذا خوردم و مشکلی نداشتم.

*دوست دارید باز هم به ایران بیایید و بقیه شهرها را ببینید؟

البته، همین الان دلم می خواست زمان به عقب برمی گشت و می رفتم به ایران و طبیعت زیبای آنجا را دوباره می دیدم. دوست داشتم رشته کوه های سولان رو ببینم.نمی دانم درست اسمش را تلفظ می کنم یا نه.

*سبلان؟

بله همان سبلان را می گویم. بسیار زیباست. می دانم که چیزهای خوب و دیدنی در ایران دارید اما متاسفانه من شانس امتحان کردن آنها را به دست نیاوردم. برای همین باید یک بار فقط برای تفریح به ایران بیایم نه کار تا وقت برای گشتن داشته باشم.

*استادیوم مسابقات و حضور مردم ایران را برای تشویق والیبال چطور دیدید؟

بی نظیر بود، دلم می خواست در پرتغال هم علاوه بر فوتبال، ورزش های دیگر هم به همان اندازه حمایت می شدند. در پرتغال مردم بیشتر به فوتبال اهمیت می دهند. در این زمینه شما خیلی از ما بهتر هستید و تیم ملی والیبال تان را به خوبی حمایت می کنید. دیدن اینکه مردم ایران تا چه اندازه به والیبال علاقمند هستند برای ما بسیار جالب و خوشحال کننده بود.

 *نظرتان درباره تیم ملی والیبال ایران چیست؟

بازیکنان تیم ملی ایران عالی هستند، به نظرم آنها بی نظیرند.

*کدام بازیکن ایران را بیشتر دوست دارید؟

کاپیتان ایران سعید معروف یکی از بهترین بازیکنان است و من از دیدن بازی او همیشه لذت می برم. من می توانم از شما یک سوال بپرسم؟

*بله، بفرمایید.

شما ازدواج کرده اید یا مجرد هستید؟

*من مجرد هستم.

من شنیده ام که در ایران دختران نمی توانند همسران خود را انتخاب کنند و والدین آنها چنین کاری را برای شان انجام می دهند، این درست است؟

*نه تا این اندازه درست نیست. شاید در برخی شهرهای دورافتاده و روستاها چنین چیزی رسم باشد اما در شهرهای بزرگ دیگر از این رسم و رسوم خبری نیست و اکثر دختران و پسران با نظر و میل شخصی خودشان ازدواج می کنند.

این خوب است که شما مجبور نیستید با مردی که خانواده‌تان انتخاب می کند ازدواج کنید. من در ماه آپریل مصاحبه ای داشتم با چهار دختر هندی ۱۰ ساله که مجبور شده بودند ازدواج کنند. این واقعا وحشتناک است و درباره ایران هم چنین چیزهایی شنیده بودم برای همین کنجاو شدم از شما پرسیدم.

*در ایران خیلی کم از این اتفاقات می افتد، خیلی ها با کودک همسری مخالف هستند و در این راه مبارزه می کنند.

من شما را تحسین می کنم که با وجود شرایطی که دیدم کارتان را عالی انجام می دهید و دست از کار و مبارزه نمی کشید تا به حق طبیعی تان برسید. مطمئنا کار شما بسیار دشوارتر از خیلی خبرنگاران کشورهای دیگر است.

*ممنون، برای همین در صفحه اینستاگرام تان و روزنامه پرتغالی برای ما نوشتید دختران قدرتمند (power girl)؟

بله، این را حس کردم و به همین خاطر است که شما را تحسین می کنم. من از دیدن شما خوشحال شدم و افتخار می کنم به دخترانی مثل شما که قدرتمند هستید و به نوعی سعی می کنید صدای خودتان و بقیه زنان باشید. من در یک کشور آزاد متولد شده ام. می دانید، اینجا همه چیز بی نقص نیست اما من آنچه را که می خواهم می نویسم و آنطور که خودم دوست دارم زندگی می کنم. اینکه در ایران زنان تلاش می کنند حق و حقوقی داشته باشند تحسین برانگیز است و به من حس خیلی خوبی می دهد.

*و در نهایت اگر بخواهید یک جمله درباره ایران بگویید چیست؟

ایران واقعا کشور مسحور کننده ای است.

سعیده فتحی