بارسلونا، از رویای سه‌گانه تا ناکامی و تغییر سرمربی
بارسایی‌هایی در حالی رویای کسب سه‌گانه را در سر داشتند که در دو جام ناکام ماندند.
به گزارش ایلنا، در طول سه هفته بارسلونا از تیمی پر از استعاره و رویا برای قهرمانی در سه‌گانه، به تیمی سرخورده به‌خاطر حذف از لیگ قهرمانان و شکست در فینال جام حذفی اسپانیا به والنسیا تبدیل شده است، برای همین همه دنبال مقصر این بحران می‌گردند.
ارنستو والورده
تمرکز روی مربی است که نتوانست تیمش را از نظر روانی آماده مشکلات بازی در آنفیلد کند و همان اتفاق سال گذشته در رم تکرار شد.
بعد هم نتوانست تیم را برای فینال جام حذفی آماده کند. ترکیب اصلی او برای آخرین بازی فصل بیش از حد محافظه‌کارانه بود و سه بازیکن را از ابتدا در زمین گذاشت که تازه از بند مصدومیت رها شده بودند از جمله فیلیپه کوتینیو که با وجود فرم رقت‌بارش به‌نظر می‌رسد کنارگذاشتنی نیست.
هیچ منطقی پشت حفظ این برزیلی در بازی‌های بزرگ نیست مگر پرهیز از کاهش بیشتر ارزش او.
واقعا خیسون موریو چه دستاوردی برای تیم داشت که به‌عنوان یک خرید اضطراری به آنها اضافه شد؟ انتقاد از سیستم بازی هم وجود دارد و هواداران از این 2-4-4 اصلا راضی نیستند.
بازیکنان
هیچ‌کس به اندازه لیونل مسی بی‌گناه تلقی نمی‌شود. در آنفیلد سه موقعیت طلایی فراهم کرد که می‌توانست راه بارسا برای فینال لیگ قهرمانان را هموار کند. در فینال کوپا دل ری هم گل زد و توپ را به تیرک دروازه حریف کوبید. مانع ذهنی آنفیلد هنوز برای تیم مشکل است. درست است که تیم به اندازه کافی روی این قضیه کار نکرد اما انفعال بازیکنانی که تا آن موقع همه چیز را برده بودند، غیرقابل توضیح است بخصوص روی گل چهارم. عامل مهم دیگر این است که هسته مرکزی تیم پا به سن گذاشته، همه 30 سال به بالا هستند و با توجه به تعداد بالای بازی‌ها در هر فصل، نشانه‌های ضعف به‌تدریج بروز می‌کنند.
مدیر فنی
پپ سگورا سیبل آسانی برای انتقادات شده چون تصور می‌شود او با سنت باشگاه مخالف است و در عوض مایل به بازی فیزیکی است. با این وجود بیشترین انتقادات به خریدهای او وارد شده. تابستان قبل آرتورو ویدال، کلمان لانگله، مالکوم و آرتور ملو را خرید و اگرچه اینها ضعیف نبودند اما فقط دو نفر اول انتظارات را برآورده کردند؛ آرتور بعد از شروعی درخشان در سرازیری افتاد و مالکوم فرصتی پیدا نکرد.
در ژانویه، موریو و کوین پرینس بواتنگ قرض گرفته شدند؛ یکی به خواست والورده و دیگری با میل اریک آبیدال، اما هیچ‌کدام هیچ کاری نکردند. کار روی فروش می‌تواند کلید استراتژی بارسا باشد اما باید جانشینی برای خوردی آلبا پیدا کنند که فرمش در اواخر فصل افت کرد، ضمن اینکه یک مهاجم خوب دیگر لازم دارند.
مدیریت
خوسپ ماریا بارتومئو به‌عنوان بالاترین مقام اجرایی باشگاه مسوولیت زیادی دارد و اعتمادش به والورده آشکار بوده، چند ماه قبل قرارداد او تمدید شد. حمایت او که گاهی در مورد بازیکنان زیادی بوده، به‌معنای آن است که او در بخش فنی تصمیم می‌گیرد. تغییرات او در طول سال‌های ریاستش بی‌پایان بوده؛ از آندونی زوبیزارتا، رائول سالنهی، آلبرت سولر و روبرت فرناندس گرفته تا کمیته متشکل از کارلس رکساچ، آریدو برایدا، خوردی مستره، خاویر بورداس و حالا پپ سگورا، اریک آبیدال و رامون پلانس. باورش سخت است که همه آنها به‌خاطر اشتباهات‌شان کنار گذاشته شدند.
منبع: مارکا
