مراسم خداحافظی ژاوی غیر حرفه ای بود
مراسم تقدیر از ژاوی در آخرین بازی عمرش، همانی بود که انتظار میرفت؛ غیر حرفهای، سر دستی و بدون رعایت کردن پروتکلهای رایج مراسم این چنینی.
به گزارش ایلنا، آیین تقدیر از ژاوی در ورزشگاه آزادی، با دو مرد ناشناس آغاز شد که نوشته پشت پیراهنشان نشان میداد «همیار هوادار» هستند. یکی تابلوی بزرگی در دست داشت و دیگری پیراهن شماره 6 پرسپولیس را در چیزی شبیه آکواریوم کرده بود و به فوق ستاره بزرگ السد تحویل داد تا در کنار ایرج عرب، عکس یادگاری بگیرد. بعد از آن نوبت به ابراهیم شکوری و همراهان بود که تحفههای فدراسیون را تحویل ژاوی دهند؛ گلدانی بسیار بزرگ، دسته گلی بسیار بزرگتر از آنچه چند روز پیشتر در مراسم استقبال مارک ویلموتس به او داده بودند و بالاخره یک قاب دکوری از طرحی شبیه توپ فوتبال.
آیا وقتی آن تابلوی بزرگ و آن گلدان حجیم را سفارش میدادید، به این فکر کرده بودید که ژاوی چند ساعت بعد از بازی، چطور باید آنها را بستهبندی کند و به قطر برگردد؟ اینکه انتظار داشته باشیم باشگاه پرسپولیس و فدراسیون فوتبال، پروتکلهای رایج را رعایت کنند، ابداً توقعی غیرمنطقی نیست.
آنچه که دوشنبه شب در ورزشگاه آزادی و پیش از شروع بازی پرسپولیس و السد رخ داد، اتفاق تازهای نیست. در همه این سالها، عادت کردهایم به تماشای بیسلیقگی مدیران ورزشی در مراسم استقبال، افتتاحیه، اختتامیه و نکوداشت. و این سوال را مدام تکرار کنیم که بالاخره چه موقعی میخواهیم ترک عادت کنیم و برای یک بار هم که شده آداب مرسوم این گونه مراسم را رعایت کنیم؟
از حماسه «پله برقی» و هجوم برای عکس یادگاری در مراسم خوشامدگویی به خاویر کلمنته که بگذریم، همین هفته گذشته، دبیر و دبیرسابق فدراسیون در حالی در فرودگاه به استقبال مارک ویلموتس رفتند که عکسها نشان میدهد، هر کدام یک دسته گل در دست دارند! مسافری که هنوز قرارداد رسمی برای مربیگری تیم ملی منعقد نکرده و قرار است کمتر از 2 روز در ایران حضور داشته باشد، چرا باید 2 دسته گل هدیه بگیرد؟ آیا این نشانه احترام به میهمان است یا نشانه بیاطلاعی از قواعد مرسوم استقبال؟
در همین بازی پرسپولیس و السد، چه خوب میشد اگر پیراهن شماره 6 پرسپولیس که نام ژاوی پشت آن حک شده بود، به جای آن مردان ناشناس، توسط کاپیتان پرسپولیس به او هدیه داده میشد و در ادامه از یکی دو چهره بازنشسته نامدار پرسپولیس دعوت میشد که باقی هدایا را تقدیم ژاوی هرناندز کنند اما چه کنیم با عاشقان شهرت و شیفتگان دوربین که در مواقع حساس، حاضر نیستند جای خود را به هیچ کس دیگری بدهند.