یک بام و دو هوای مدال آوران جاکارتا؛ از دور افتخار با پرچم تا اعتراض در شرایط سخت اقتصادی

به گزارش ایلنا، عصبانی هستند و ناراحت و گاه در اینستاگرام و فضای مجازی و گاه در محافل رسمی لب به شکایت باز کردند تا بالاخره روز گذشته تجمع اعتراضی مدال‌آوران جاکارتا مقابل وزارت ورزش به‌خاطر پرداخت پاداش‌ها به صورت ریالی به جای سکه طلا خبرساز شد. نه اینکه حق‌شان نباشد و مخالف دریافت پاداش باشیم. از شیر مادرشان هم حلال‌تر.

طبق اعلام مسوولان وزارت ورزش قرار بود پاداش‌ قهرمانان جاکارتا با قیمت روز و به صورت سکه پرداخت شود اما گفته می‌شود وزارت ورزش پیشنهاد داده به ازای هر سکه حدود 2 تا 2 میلیون 200 هزار تومان حواله به هر ورزشکار بدهد که باعث اعتراضات شده است.

این یعنی برای یک مدال طلا یک ورزشکار قرار است حدود 350 میلیون تومان ناقابل بگیرد. نه مالیاتی بدهد و نه غمی بخورد که این پول از کجا آمده است. این عدد که حالا به مذاق هیچ کدام‌شان خوش نیامده است حدود 15 برابر حقوق یک کارگر و 7 برابر یک نیروی متخصص در یک سال است. آنهایی که شاید همان کارمندان فدراسیون‌هایی باشند که بعضاً در این اوضاع خاص حتی برای چندین ماه حقوق‌شان عقب می‌افتد.

این رقم جدا از پاداش 5000 دلاری پای سکو کمیته ملی المپیک و یا پاداشی است که بعضی از فدراسیون‌ها تا 5000 دلار به قهرمانان خود در جاکارتا پرداخت کردند، آن‌هم در زمانی که دلار حدود 18000 تومان بود. پول توجیبی 1000 دلاری سفر بازی‌های اندونزی، حقوق ماهیانه ورزشکاران و قهرمانان در اردو که بعضاً تا 8 میلیون هم می‌رسد را در کنار اعداد بالا و پاداش‌های ادارات کل ورزش و مقامات شهر و استان بگذارید. معافیت از سربازی و تحصیل رایگان تا مقاطع دکتری در بهترین دانشگاه‌های کشور بدون کنکور هم بخشی دیگر از امتیاز کسب مدال در بازی‌های آسیایی است. حقوق مادام‌العمر صندوق حمایت از قهرمانان بابت هر مدال را هم در نظر بگیرید.

بعضی از این قهرمانان برای مدال‌های مسابقات جهانی هم پاداش‌های مجزا تا 50 سکه یا معادل آن را نیز دریافت می‌کنند و با این همه دم از عدم حمایت می‌زنند.

آیا واقعاً آن همه ژست پهلوانی گرفتن را باور کنیم؟ آن با پرچم کشور دور قهرمانی زدن‌تان را؟ آن اشک‌های روی سکو قهرمانی را؟

یعنی حالا که همه می‌دانند حال اقتصادی خوب نیست و همه از هم انتظار قناعت دارند آن‌وقت برای اینکه به خاطر یک مدال، به جای سکه کمی کمتر ولی ریال می‌گیریم باید داد و فریاد کنیم و آسمان را به زمین بدوزیم؟

انصاف می‌دانید اگر هزینه تمام اعزام‌های برون مرزی، اردوهای آمادگی و مکمل و دارو را از مبلغ پاداش‌ها و دستمزدها کم کنند و به جای ریال سکه بدهند؟ انصافا چند کشور را می‌شناسید که این همه خدمات به یک قهرمان بدهد و در عوض این همه نقد شود؟

گرچه بر اساس مصوبه ستاد عالی بازی‌های آسیایی جاکارتا که برای مدال طلا در رشته‌های انفرادی ۱۶۰ سکه، مدال نقره ۸۰ و مدال برنز ۴۰ سکه بهار آزادی به‌عنوان پاداش در نظر گرفته شده است، وقتی شرایط اقتصادی را می‌دانیم به این اعتراضات نقد جدی وارد است و اینجاست که جای خالی یک آیین‌نامه دقیق‌تر برای نظام پاداش‌های ورزشکاران به وضوح به چشم می‌آید.

یادداشت: امیر صدیقى