کامرانیفر را در هیات فوتبال استان نسوزانیم
کمک داور سرشناس و بازنشسته مشهدی فوتبال ایران در پی ریاست کمیته داوران فیفا است نه ریاست هیات فوتبال خراسان رضوی.
به گزارش ایلنا، در اولین و آخرین مراسم انتخاب مرد سال فوتبال خراسان، وقتی رئیس هیات فوتبال استان به حسن کامرانیفر پیشنهاد ریاست کمیته داوران هیات فوتبال را داد، کامرانیفر با اعتماد به نفس خاصی گفت: «من دنبال ریاست کمیته داوران فیفا هستم، نه هیات فوتبال» این حرف پر از غرور کامرانیفر شاید به مذاق خیلی‌ها خوش نیامد، اما پربی‌راه هم نبود.
کامرانیفر بدون شک یکی از پرافتخار‌ترین داوران تاریخ فوتبال ایران بعد از انقلاب اسلامی است و شاید بی‌حاشیه‌ترین آن‌ها. در حقیقت خیلی سخت است که کمک‌داور باشی، کلی بازی بین‌المللی و ملی و باشگاهی را پرچم زده باشی، اما کمترین انتقادی که به تصمیماتت وارد نباشد هیچ، بابت آفسایدهای نگرفته‌ات هنوز در حال تحسین شدن باشی.
او حالا کاندیدای ریاست هیأت فوتبال خراسان رضوی شده؛ جایی که برای او کوچک است، یا شاید بهتر بگوییم جاهای بزرگتری در انتظارش است. آدم‌های فوتبالی که مدیر شدند راه‌شان کج شد. در حقیقت دوره نظریه «مدیران فوتبال، باید ورزشی باشند» هم گذشته. این را خیلی‌ها فهمیده‌اند. بنابر این دلواپسان جایگاه و موقعیت کامرانیفر واقعا دلواپس موقعیتی هستند که کامرانیفر کسب کرده و از دست نداده است.
او آدم فرمان‌پذیری نیست، که اگر بود در ریاست دپارتمان داوری فدراسیون فوتبال می‌‌ماند. او میتواند در جاهای بزرگتری به فوتبال ایران کمک کند.
جای کامرانیفر در بدترین حالت ممکن؛ هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال است. خوب که نگاه کنیم کامرانیفر تنها سرمایه فوتبال مشهد است که میتواند در عرصه کشوری مدیریت کند. حیف نیست او را در کرسی ریاست هیات فوتبال استان بسوزانیم؟
فوتبال خراسان چه سرمایه‌هایی داشت؟ خداداد عزیزی، محسن ترکی، محسن قهرمانی، حسن کامرانیفر و... این‌ها لیست بلندبالایی دارند که قدرشان را ندانستیم. جوری که اردبیل پشت دایی بود با خداداد نبودیم و طوری که اصفهانی‌ها پشت نیروهای‌شان بودند، پشت سرمایه‌های‌مان نبودیم.
حالا به 2 شکل باید به نتیجه انتخابات فکرکنیم؛ اول، اگر «حسن کامرانیفر» رئیس هیات فوتبال شود چه اتفاقی می‌افتد؟ و دوم اگر از بین نزدیک 45رای نتواند 23رای کسب کند، چه اتفاقی رخ می‌دهد؟ اولی چیزی به جایگاه و موقعیت او اضافه نمی‌کند و دومی اما شاید به آن‌چه از کامرانیفر دیده و ساخته‌ایم لطمه بزند.
کامرانیفر اگر تا اینجای کار پیش آمده، به دعوت هم‌رزمانش در عرصه ورزشی بوده و حالا به نظر، همین‌ها باید از او بخواهند تا منتظر موقعیت بهتری برای مدیریت باشد.
بد نیست این آخر کاری دوباره باید تاکید کنیم که «کامرانیفر تنها سرمایه‌ای است که میتواند فوتبال خراسان را در عرصه مدیریت کشوری یا حتی بین‌المللی مدیریت کند.»
