همه دلایل شکست استقلال مقابل الهلال

به گزارش ایلنا، شفر در بازی رفت مقابل الهلال موفق شد برای سومین بار متوالی غول عربستانی را شکست دهد و به نظر می‌رسید فرمول شکست این تیم را پیدا کرده. با این حال مربی آلمانی برای بازی برگشت ترکیبی محتاطانه را انتخاب کرده بود تا امید برد به حداقل برسد.

استقلال طبق معمول با آرایش 3-3-4 بازی می‌کرد، ولی شفر 8 مهره دفاعی را به زمین فرستاده بود و پاتوسی، شجاعیان و منشا تنها بازیکنان تهاجمی ترکیب اولیه بودند. از حسینی و مدافعان استقلال که بگذریم، چشمی هافبک جلوی مدافعان بود و علی کریمی که معمولا هافبک دفاعی استقلال است به‌عنوان بازوی راست بازی می‌کرد. بالاخره امید نورافکن که بیشتر در پست هافبک دفاعی و گاهی دفاع چپ بازی می‌کند، گوش چپ استقلال بود.

مهم‌ترین سوالی که با دیدن این ترکیب به ذهن می‌آمد این بود که شفر دنبال چیست؟ استقلال بازی رفت را از همین حریف برده بود و چه دلیلی داشت که در بازی برگشت اینقدر محتاطانه بازی کند؟ استقلال بیش از الهلال به سه امتیاز بازی نیاز داشت و منطقی‌تر بود که تیم عربستانی به دنبال دفاع باشد، ولی این شفر بود که تصمیم به بستن بازی گرفته بود.

با شروع بازی الهلال کنترل توپ و زمین را در اختیار گرفت و استقلال را در زمین خودی حبس کرد. با این همه مهره دفاعی، توان تیم شفر برای استفاده از ضدحملات هم به حداقل رسیده بود و خط دفاع الهلال با خیال راحت می‌توانست تا نیمه زمین جلو بکشد. منشا تنها بازیکن سرعتی ترکیب استقلال بود و کنارش شجاعیان و نورافکن بازی می‌کردند. مهم‌ترین ویژگی شجاعیان بازی در فضاهای کوچک و طراحی حملات است، ولی برای استفاده در فضاهای باز گزینه مناسبی نیست. نورافکن هم با اینکه ویژگی‌های متعددی دارد و بازیکنی چندپسته است، نه سرعت کافی برای بازی در گوش چپ را دارد، نه تخصص آن را.

شفر با این ترکیب تیمش را خلع سلاح کرده بود و انگار تنها برنامه مربی آلمانی این بود که مثل بازی رفت روی ضربات ایستگاهی به گل برسد. استقلال در نیمه اول دو بار فرصت گل پیدا کرد که هر دو بار هم روی فرارهای منشا، مهاجم سریع تیمش بود. همین دو صحنه راه عبور از خط دفاع الهلال را نشان داد و البته یادآوری کرد که استقلال چقدر بابت احتیاط سرمربی‌اش ضرر کرده.

شفر روی نیمکت دو مهاجم سریع مثل ایسما و قائدی داشت. مهاجم بوشهری در بازی با ماشین‌سازی توانست گره بازی را باز کند و گل سه امتیازی تیمش را بزند، ولی سرمربی استقلال شاید ترجیح داده بود آنها را برای نیمه دوم نگه دارد.

شفر این دو مهاجم را خیلی دیر به زمین فرستاد. دروازه حسینی در دقیقه 50 باز شد و تنها یک دقیقه بعد اخراج هافبک الهلال فرصتی بادآورده برای استقلال بود که با نفرات بیشتر حمله کند. شفر در دقیقه 57 قائدی را به زمین فرستاد، ولی برای استفاده از ایسما تا دقیقه 76 صبر کرد. همین مهاجم روی فرار خوبی که داشت بهترین فرصت استقلال در این بازی را ساخت، هرچند ضربه‌اش دقت کافی را نداشت و گل نشد، ولی همین صحنه نشان داد که اگر او دقایق بیشتری در زمین بود شاید می‌توانست سرنوشت بازی را تغییر دهد.

جاگیری خوب ایسما در این صحنه کمک کرد که در دام آفساید مدافعان الهلال نیفتد، اشتباهی که سایر مهاجمان استقلال بارها مرتکب شده بودند. زاویه ایستادن او هم طوری بود که خیلی زود توانست خودش را در مسیر دروازه قرار دهد و از مدافع حریف جدا شود. سرعت بالای ایسما کمک کرد که با پاس بلند پاتوسی موقعیت تک به تک خوبی به دست آورد و تنها ضربه آخرش را هدر داد.

ایسما به جای چشمی به زمین رفت که یکی از ضعیف‌ترین بازیکنان استقلال بود. نمایش ضعیف روزبه بیش از همه به پست بازی‌اش برمی‌گشت. علی کریمی در هفته‌های اخیر نمایش خیلی خوبی در نقش هافبک دفاعی داشت و در تخریب بازی حریف و طراحی حملات استقلال خیلی خوب عمل کرده بود، ولی شفر برای این بازی تصمیم گرفت او را به بازوی راست ببرد و از چشمی که معمولا دفاع میانی تیم بوده در این پست استفاده کند. چشمی اما پاس‌های اشتباه زیادی داشت و پس از ده نفره شدن الهلال هم ماندنش در زمین هیچ دلیلی نداشت. در این دقایق معمولا کریمی و پاتوسی برای انتقال توپ از دفاع به حمله عقب می‌آمدند و چشمی که تحرک کمتری دارد، از جریان بازی خارج شده بود. با این حال شفر برای تعویض او تا دقیقه 76 صبر کرد.

استقلال در ابوظبی بیش از آنکه به قدرت الهلال و ستارگانش ببازد، مغلوب ترس بیهوده شفر شد

آرمن ساروخانیان