پرسپولیس، کم اشتباه و مقتدر مقابل الاهلی

به گزارش ایلنا، بازی با الاهلی، بازی سرنوشت پرسپولیس بود که با تنها یک امتیاز از دو بازی اولش کم مانده بود شانس صعود را از دست بدهد اما در دبی به کورس برگشت. تیم برانکو در روزی که بازیکنانش کمترین اشتباه را داشتند، با تمرکز بالا به همه نگرانی‌ها درباره صعود نکردنش غلبه کرد و مهم‌ترین بازی‌اش را با پیروزی به پایان رساند. این پیروزی اما چطور به دست آمد؟ بد نیست با هم مرورش کنیم:

1. سعید الموالاد و حسین عبدالغنی مدافعان راست و چپ تیم الاهلی از شعاع حرکتی زیادی بهره‌مند بودند. با این حال انتظار می‌رفت در روزی که پرسپولیس بشار رسن، احمد نوراللهی و مهدی ترابی خوش تکنیک را در خط هافبک داشت، فوساتی هشدارهای لازم را به این دو بازیکن بدهد تا مراقب آنها باشند. البته نکته مهم این است که حسین عبدالغنی 42 ساله با وجود نفوذهای پرتعداد، استحکام خوبی در دفاع داشت و ترابی حتی یک بار هم او را دریبل نکرد. ضعف الاهلی در کناره‌ها مشکل اساسی این تیم است. آنها مقابل الرائد هم نمایش پرنقصی ارائه کردند و 3 گل از روی اشتباهات مدافعان راست و چپ خوردند. مثل همان اتفاقی که در بازی با پرسپولیس هم رخ داد و مهدی شیری و محمد نادری در نقش گل‌ساز ظاهر شدند. البته نمی‌توان تمام تقصیرها را متوجه مدافعان کناری دانست چرا که مدافعان میانی الاهلی هم در سرزنی مشکلاتی جدی داشتند.

2. هر دو تیم با سیستم پایه‌ای 2-4-4 وارد زمین شدند اما آرایش خط میانی دو تیم تفاوت‌هایی داشت. قرمزها خط هافبک لوزی داشتند اما الاهلی به شیوه خطی به میدان آمده بود. حال آنکه برانکو برای اینکه بازیکنان هجومی‌اش در تله مدافعان الاهلی نیفتند، به آنها دستور داده بود نزدیک به هم بازی کنند. به طور مثال، در حملات کمال کامیابی‌نیا یا یکی از مدافعان توپ را به علیپور می‌داد و او پس از کنترل و چرخش به عقب چند ثانیه صبر می‌کرد و سپس ترابی در راست، نوراللهی در چپ، رسن پشت سر و نعمتی دقیقا کنار او حاضر می‌شدند تا با برتری نفرات مدافعان الاهلی را سردرگم کنند. فوساتی هم می‌خواست با اضافه شدن مدافعان کناری به حمله، پرسپولیسی‌ها را سردرگم کند اما هوشیاری، نظم و انسجام قرمزها مانع از این اتفاق شد. پرسپولیس در دفاع علاوه بر 4 دفاع و یک هافبک دفاعی، نوراللهی و ترابی را هم داشت و این باعث می‌شد بازیکنان الاهلی نتوانند به خواسته خود که نزدیک شدن به دروازه این تیم بود، برسند.

3. علی علیپور مقابل الاهلی یک گل زد اما این تنها نقش و تاثیر مثبت او در نمایش قرمزها نبود. او در حملات موثر ظاهر می‌شد و با استفاده از سرعت بالا و تکنیک مناسبش، در فرآیند انتقال از دفاع به حمله شرکت می‌کرد. در صحنه شوت سیامک نعمتی، او در یک سوم دفاعی تیم خودی توپ را گرفت، حدود 20 متر با توپ حرکت کرد و سپس زمینه‌ساز موقعیت گل برای نعمتی شد. علیپور که در بازی با پیکان فرصت‌های بی‌شماری را از دست داده بود، این بار فقط یک ضربه به چارچوب زد و همان گل شد. در آن صحنه جایگیری آقای گل قابل ستایش بود. به طور کلی علی علیپور در این بازی به هیچ عنوان در یک نقطه متمرکز نبود و دائم به دیگر مناطق انتقال می‌یافت که همین موضوع کنترل او را سخت و شاید حتی ناممکن می‌کرد.

4. در یک چهارم نهایی دو سال پیش لیگ قهرمانان پرسپولیس در بازی خانگی مقابل الاهلی دو گل عقب افتاده بود که با ضربات شجاع خلیل‌زاده و گادوین منشا به بازی برگشت. الاهلی اما موفق نشد دو گل خورده را جبران کند. یکی از نقاط ضعف مهم این تیم، دروازه‌بان و مدافعان میانی‌اش است که مثل تیم‌ملی عربستان عناصر دفاعی ضعیفی دارد و همین موضوع، نتیجه‌گیری را برای خورخه فوساتی سخت می‌کند. در بازی سه‌شنبه شب بازیکنان پرسپولیس چند شوت به دروازه الاهلی زدند که گل سرسبد آنها ضربات خطرناک نوراللهی و ترابی بود که اگر چه راهی به دروازه پیدا نکرد اما به پرسپولیس فهماند که در بازی برگشت هم می‌تواند با همین شوت‌های از راه دور الاهلی را تهدید و دروازه‌اش را باز کند.