رونالدو در مسیر تاریخ سازی؛ قهرمانی با سومین تیم بدست می‌آید؟

به گزارش ایلنا، سه هفته قبل در مادرید، اتلتیکومادرید تیم برتر میدان مقابل یوونتوسی بود که هیچ کار هجومی نکرد و 2 بر صفر به پیروزی رسید. سه‌شنبه شب در تورین، یوونتوس تیم مسلط بازی برابر اتلتیکو بود که دندان حمله‌اش را کشیده بود و با پیروزی 3 بر صفر صعود کرد، هرچند تصورش سخت بود.

این الگوی مرحله حذفی لیگ قهرمانان است که تیم‌ها باید در جو خصمانه زمین حریف بازی کنند. یوونتوس صعود کرد به این دلیل که از برتری خود بهتر استفاده کرد و علت دیگر پیروزی، کریستیانو رونالدو بود که اصلا با همین توجیه از رئال مادرید به خدمت گرفته شد.

اصلا احساس می‌شد اگر این بازگشت باور نکردنی رقم بخورد گل‌هایش را رونالدو می‌زند که خیلی خوب برابر اتلتیکو از عهده این کار بر‌می‌آید، چهار هت‌تریک آخر برابر اتلتیکو توسط او به ثمر رسیده است.

دو گل اول توسط ضربات سر کلاسیکی بود که یوونتوس در این فصل زیاد از آن استفاده کرده: یک سانتر عمیق روی تیر دوم و دویدن و ضربه زدن بالاتر از یک مدافع کناری کوتاه‌تر. تاکتیک ساده‌ای است اما بارها جواب داده و دلیل صعود قهرمان ایتالیا به یک‌چهارم‌ نهایی است.

ماسیمیلیانو آلگری، مربی یوونتوس شایسته تحسین است به خاطر پیروزی‌اش در نبرد تاکتیکی. برابر سیستم 2-4-4

بی روح، کسالت‌بار و منفی اتلتیکو -که شاید باید آن را 0-2-4-4 دانست با توجه به اینکه آلوارو موراتا و آنتوان گریزمان خیلی عقب بازی می‌کردند- یووه فوتبال زیبا و هیجان‌انگیزی به نمایش گذاشت. روی کاغذ بازی را با سیستم 3-3-4 شروع کردند اما بعد از دو دقیقه، امره جان، ژوائو کانسلو را به جلوتر فرستاد و خودش کمی عقب‌تر رفت تا سیستم بازی یوونتوس 3-4-3 شود. توپ‌ها را از عقب هوشمندانه توزیع می‌کردند و هافبک‌های میانی قدرتمندانه اجازه ضدحمله به حریف نمی‌دادند. تمرکز مدافعان کناری هم روی سانتر به محوطه جریمه حریف بود، به این صورت، می‌توانستند رونالدو را در خطرناک‌ترین موقعیت پیدا کنند.

احتمال هم می‌رفت که یووه چنین برنامه‌ای داشته باشد برابر تیمی که خیلی نزدیک دفاع می‌کند و البته به قدرت هوایی رونالدو بستگی زیادی داشت. یووه با وجود محدودیت در کناره‌ها به هدفش رسید. الکس ساندرو محروم بود و لئوناردو اسپیناتزولا به خوبی جایش را گرفت، آن طرف هم کانسلو انگیزه زیادی داشت اگرچه چندان موفق نبود. میرالم پیانیچ هم به خوبی و بی ‌سرو‌صدا بین آنها بازی می‌کرد تا بازیکنان اتلتیکو دنبال سایه‌ها بدوند.

گل اول روی سانتر غیرمنتظره فدریکو برناردسکی که بازی فوق‌العاده‌ای انجام داد به ثمر رسید و گل دوم آینه گل اول بود. رونالدو بالاتر از سانتیاگو آریاس ضربه زد و اگرچه به نظر می‌رسید یان اوبلاک یک سیو استثنایی انجام داده اما ساعت داور که متصل به تکنولوژی خط دروازه است به او خبر داد توپ از خط دروازه رد شده. آریاس به خاطر ضعف بازی هوایی از بازی رفت کنار گذاشته شد اما مصدومیت‌ها، سیمئونه را مجبور به استفاده از او کرد.

یوونتوس می‌توانست بعد از این گل به لاکش بخزد تا گل مرگباری از اتلتیکو نخورد اما آلگری پائولو دیبالا را به جای اسپیناتزولا به زمین فرستاد، مهاجم چهارم و یک مدافع کمتر. در دو دیداری که تحت تاثیر احتیاط مربی‌های میهمان قرار داشت، میزبان بازی برگشت به شدت به دنبال گل صعود بود.

مویس کین، دیگر تعویضی آلگری می‌توانست گلی فراموش نشدنی بزند اما اینجا لیگ قهرمانان است و به رونالدو تعلق دارد. برناردسکی که بعد از آمدن دیبالا، از راست به چپ آمده بود با حرکتی عرضی خودش را به محوطه جریمه رساند و با خطای آنخل کوره آ پنالتی گرفت؛ رونالدو کار را تمام کرد.

یک بازگشت باور نکردنی دیگر در لیگ قهرمانان و یک هت‌تریک دیگر از رونالدو؛ پنجاه و دومین هت‌تریک حرفه‌اش.

سوال‌های جدی را می‌توان از سیمئونه به خاطر نگرش کاملا منفی تیمش در این بازی پرسید. اتلتیکو فقط می‌خواست گل نخورد به جای اینکه تلاش کند یک گل فوق‌العاده مهم خارج از خانه بزند و در دفاع از محوطه‌اش ضعیف بود. حتی در وقت‌های تلف‌ شده که اتلتیکو به شدت نیازمند گل بود، 11 بازیکن این تیم اطراف محوطه جریمه خود بودند تا در برابر ضربه اوت یوونتوسی دفاع کنند؛ گویا توان انتقال به حمله را نداشتند و شاید قرار گرفتن در چنین موقعیتی به ذهن سیمئونه خطور نکرده بود.

شب، شب رونالدو بود و خودش بعد از بازی با افتخار گفت: «برای چنین شب‌های جادویی، یوونتوس مرا آورده.»

درست است او متخصص لیگ قهرمانان است. یوونتوس هفت قهرمانی متوالی در لیگ ایتالیا به دست آورده و بدون او یا با او هشتمی را هم می‌گرفت. سرمایه‌گذاری عظیم روی رونالدو برای عبور از آخرین مانع بود در تیمی که در سال‌های اخیر در دو فینال شکست خورده و برای همین فشار زیادی برای درخشش در این بازی روی او بود.

تنها کلارنس سیدورف این رقابت‌ها را با سه تیم برده. حالا که برخی مدعیان حذف شده‌اند، رونالدو شانس خوبی دارد که موفقیتش با منچستریونایتد و رئال مادرید را تکرار کند. دیگران شاید قهرمانی‌های لیگ بیشتری به دست آورده باشند اما لیگ قهرمانان مال خود او است.

منبع: ESPN