سکوت فدراسیون به مالکیت مشترک تراکتور و ماشین سازی؛
اجحاف بزرگ در حق استقلال، پرسپولیس، پدیده و سپاهان
دربی تبریز در هفته بیست و یکم در شرایط عجیبی برگزار میشود.
به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، دوره هجدهم لیگ برتر از بعضی جهات دورهای خاص و متفاوت با فصول قبل از آن است که یکی از دلایل تفاوت آن، حضور پر تعداد تیمهای قدرتمند و مدعی قهرمانی در بالای جدول است که هر کدام به دنبال رسیدن به جایگاه نخست در پایان مسابقات هستند.
با پایان هفته بیستم رقابتها تقریباً تکلیف تیمها و اینکه باید در کدام جبهه بجنگند و تلاش کنند روشن شده است. 4 تا 5 تیم در جدال برای فرار از سقوط هستند و به همین تعداد تیم هم در بالای جدول سودای قهرمانی در سر دارند و چند تیم دیگر هم در تلاشند تا در صورت امکان به سهیمه آسیایی برسند و هر کدام 10 بازی یا بیشتر فرصت دارند تا تکلیف خود را روشن کنند.
در این میان 5 تیم بالای جدول یعنی پرسپولیس، پدیده، سپاهان، استقلال تهران و تراکتورسازی رقابتی نزدیک و فشرده در بالای جدول شکل دادند که حساسیت وصف ناپذیری دارد.
در این شرایط و با وجود 5 تیم مدعی کار فدراسیون فوتبال و مسئولان برگزاری مسابقات از همیشه سختتر است و از برنامهریزی و زمانبندی بازیها گرفته تا چیدمان داوری و خیلی از مسائل دیگر مواردی هستند که باید با دقتی بیشتر از همیشه و برای پرهیز از هرگونه حرف و حدیث احتمالی انجام شوند و در این شرایط هر موردی که سلامت بازیها را زیر سوال برده و شک و شهبه ایجاد کند به زیان فوتبال ما خواهد بود.
در این شرایط تیم تراکتورسازی روز پنجشنبه هفته جاری در هفته بیست و یکم لیگ برتر دیداری حساس در تبریز مقابل ماشین سازی دارد و دربی تبریز میان طرفین برگزار میشود. این دیدار در حالی برگزار خواهد شد که با توجه به مالکیت مشترک دو باشگاه حساسیتهایی ایجاد شده که طبیعی است و میتواند حاشیهساز شود.
ماشین سازی که از تیمهای خوب لیگ برتر است با هدایت رضا مهاجری توانسته به نسبت داشتههایش نتایج خوبی در لیگ برتر بگیرد و در طول 20 هفته گذشته لیگ برتر تنها 3 شکست را پذیرا شده که یکی از آنها در بازی رفت مقابل تراکتورسازی رقم خورده و دو شکست دیگر مقابل ذوب آهن و پرسپولیس بوده است.
مالکیت مشترک دو باشگاه در یک تورنمنت صراحتاً در قوانین فیفا ممنوع عنوان شده و حتی چندی پیش در مورد آبراموویچ که دو باشگاه چلسی و زنیت با مداخله صورت گرفته، مالک روسی را مجبور کرد تا سهام یکی از دو باشگاه تحت مالکیت خود را واگذار کند و از آن پس آبراموویچ تنها در چلسی را در اختیار دارد و مالکیت زنیت واگذار شد.
در همین کشور خودمان هم چند سال قبل بود که سپاهان نوین با زحمات حسین چرخابی و شاگردانش به لیگ برتر صعود کرد ولی به دلیل مالکیت مشترک با سپاهان مجبور شد امتیاز خود را به فولاد خوزستان بفروشد و اجازه حضور در یک سطح از رقابتها را پیدا نکرد ولی مشخص نیست این قانون چرا در مورد تراکتورسازی و ماشین سازی اعمال نمیشود.
در اینجا صحبت از کم کاری بازیکنان ماشین سازی نیست و نمیتوان قصاص قبل از جنایت انجام داد ولی باید توجه کرد حواشی موجود که از قبل از بازی شروع شده و تا بعد از آن ادامه پیدا میکند هم به زیان این دو تیم تمام شده و هم سلامت فوتبال ایران را زیر سوال میبرد. چه بسا برتری تیم پرمهره و قدرتمندی مثل تراکتورسازی برابر تیم میانه جدولی ماشین سازی اتفاقی محتمل باشد و در شرایط عادی اتفاق بیافتد ولی همین اتفاق محتمل هم اگر در این شرایط به شکل طبیعی رخ دهد به نوعی با حواشی موجود زحمات بازیکنان و کادرفنی سرخپوشان تبریزی را زیر سوال برده و با حرف و حدیثهای موجود خدشه دار میکند.
اگر قرار است تراکتورسازی و هواداران پرشورش پس از سالها انتظار طعم قهرمانی را بچشند چه بهتر است که خالی از ابهامات موجود باشد و کسی نتواند با خدشهدار کردن تواناییهای این تیم طعم شیرین موفقیت را به کامشان تلخ کند و در شرایط کنونی هم سایر تیمهای مدعی از جمله سپاهان، پدیده، استقلال و پرسپولیس اگر نسبت به اتفاقات خاص این بازی معترض باشند نمیتوان بر آنها خرده گرفت.
این موضوع در شرایط کنونی به نظر لاینحل است ولی اگر مشکلی به این بزرگی که از هفتههای پیش از شروع فصل تا کنون به دفعات به آن پرداخته شده نادیده گرفته نمیشد و به موقع به آن رسیدگی میشد کار به چنین شرایطی نمیکشید.
وقتی قاطعیت لازم در اجرای قانون وجود ندارد، مشکل مالکیت مشترک دو باشگاه توسط یک نفر با اقدامات پیش پا افتادهای مثل تغییر نام و رنگ لباس باشگاه لاپوشانی نمیشد.
از طرفی مسئولان دو باشگاه هم همیشه در توجیه این موضوع به مجمع مشترک استقلال و پرسپولیس اشاره میکنند که البته حرف درستی است و اگر ماجرای واگذاری دو باشگاه در طول دهههای گذشته انقدر به طول نمیانجامید این مشکل هم برطرف شده بود ولی ماجرای دو تیم پایتخت قابل مقایسه با تیمهای تبریزی نیست چرا که از طرفی مالکیت دولتی و شخصی تفاوتهای زیادی با هم دارند و اینکه با یک وزارتخانه طرف باشید یا با یک شخص را نمیتوان در دو کفه یک ترازو گذاشت و از طرفی حساسیتهای بالایی که میان سرخابیهای پایتخت وجود دارد اجازه نمیدهد در مورد تقابل دو باشگاه حرف و حدیثی ایجاد شود در حالیکه در تبریز چنین جوی حاکم نیست و ماشین سازی از لحاظ پشتوانه مردمی با تراکتور قابل مقایسه نیست و البته فضای رقابتی هم میان تیمهای تبریزی وجود ندارد که به واسطه هواداران نقش مالکیت کمرنگ شود.
کاش مسئولان امر خیلی قبلتر از اینها به فکر چنین مشکلی میافتادند تا حالا در کورس قهرمانی بین 5 تیم و در هفتههای حساس لیگ که 3 امتیاز یک بازی برای هر تیم حکم طلا را دارد چنین مشکل بزرگی ایجاد نمیشد.