کسر سهمیه فوتبال ایران؛ شاهکار جدید فدراسیون پنج ستاره تاج
با حضور دو تیم سایپا و ذوب آهن در مرحله پلی آف آسیا، هواداران ایرانی توجه چندانی به اتفاق عجیبی که برای فوتبال ایران با کاهش سهمیه شکل گرفته نداشتند اما آن را می‌توان شاهکار بزرگی از سوی فدراسیونی دانست که ادعای پنج ستاره و برتر بودن در آسیا را دارد.
به گزارش ایلنا، پیروزی جالب 3 بر 2 ذوب‌آهن برابر الغرافه قطر و شکست یک بر 3 واپسین دقایق سایپا مقابل الریان دیگر تیم قطری در دیدارهای سه‌شنبه شب پلی‌آف لیگ قهرمانان آسیا بدین معناست که ایران پیکارهای 2019 این جام را با 3 تیم و به روایت بهتر با سهمیه «1+2» آغاز می‌کند که یک مورد کمتر از اکثر قریب به اتفاق ادوار اخیر این رقابت‌ها است.
اهمیت تعداد سهمیه‌های ما در این جام در دو نکته نهفته است؛ یکی از آنها متمرکز بر خود این مسابقات است و چون از 1992 به بعد هرگز در این رقابت‌ها قهرمان نشده‌ایم «ای‌اف‌سی» این استدلال و دفاعیه را پشت کارهای خود دارد که اگر سهمیه ثابت 4 تیم ایران در این رقابت‌ها به‌تدریج به «1+3» و سپس «2+2» و در نهایت به «1+2» برای مسابقات امسال تغییر یافته، به‌دلیل همین دوری طولانی‌مدت از عنوان نخست جام ارشد باشگاهی قاره بوده است و چهاربار رسیدن تیم‌هایمان به دیدار نهایی و پیروز نشدن آنها در این مرحله طی این مدت هم این دفاعیه را لغو و بی‌اثر نمی‌کند که البته واپسین مرتبه با پرسپولیس در فصل گذشته بود.
حتی در صحنه‌های ملی
مورد دوم گستره‌ای کلی‌تر و جایگاه عمومی فوتبال ما را دربر می‌گیرد زیرا ای‌اف‌سی در «چندان بالا تلقی نکردن» اندازه‌های فوتبال ایران اضافه بر کاستی‌های باشگاهی ما می‌تواند بر نتایج رقابت‌های اخیر جام ملت‌های آسیا هم استناد کند؛ آنجا که یک‌بار دیگر نیمه‌نهایی سقف صعود ما بود و طوری توسط ژاپن ویران شدیم که سران فوتبال آسیا می‌توانستند با ضمیمه کردن دو ناکامی احتمالی تازه برای ما در دیدارهای سه‌شنبه شب پلی‌آف لیگ قهرمانان در دوحه، فوتبال ما را کمرنگ‌تر از هر زمانی توصیف و معرفی کنند و حتی به این فرضیه هم فکر کنند که از این پس سهمیه مشروط ما در لیگ قهرمانان قاره دو تیم هم نباشد و یک تیم برای ما کافی است و در دوره بعدی فرمول و نسخه ما را طوری بپیچند که فقط با سهمیه 1+2 به میدان آییم و تکرار چنان ناکامی‌هایی حتی این احتمال ولو اندک را ایجاد می‌کند که ای‌اف‌سی روزی دو سهمیه ثابت را برای ما کافی تلقی کند و در نهایت و در صورت ثبت شکست‌های بعدی روزی حساب کار ما را «1+1» اعلام نماید که مبتنی و مشتمل بر یک سهمیه ثابت و یک سهمیه مشروط است.
احتمال تحقق یکی، دو حالت آخر البته اندک است و فوتبال ما ذاتا آنقدر توان دارد که لااقل سهمیه 2+2 یا 1+2 را برای خود حفظ کند و کنار گذاشته شدن دائمی کشورهای فاقد شرایط ضروری و انتقال سهمیه آنان به ما و برخی کشورهای دیگر صاحب سهمیه‌های متغیر، کمک بزرگی به ما در این راه بوده است.
آرزویی که نصف شد
با این حال برد دراماتیک ذوبی‌ها برابر الغرافه در شرایطی که ابتدا 0-2 عقب افتاده بودند سبب شد باخت و حذف سایپا قدری از تاثیرگذاری خود را از دست بدهد. اگر ذوب‌آهن هم حذف می‌شد، بهانه‌های تازه‌ای را به دست شیخ‌سلمان رییس بحرینی ای‌اف‌سی و همکاران و همراهان وی می‌دادیم تا اولاً از نزول درجات ما در فوتبال آسیا بگویند و ثانیاً از تضییع حق‌هایی مانند ادامه دادن به روند برگزاری مسابقات ما با عربستان در زمین‌های بیطرف دست برندارند و این شیوه نامیمون را همچنان مرعی دارند که البته برای استمرار مورد دوم آنها هنوز بهانه‌هایی را دارند که از دید خودشان موجه است. به این سبب است که باید آرزو می‌کردیم مردان علی دایی جنگنده‌تر از هر زمانی الریان را ساقط کنند و شاگردان علیرضا منصوریان نیز امیدهای یاران مهدی طارمی (الغرافه) را پایان بخشند. اگر چنین می‌شد ایران در هر چهار گروه غرب آسیا یک نماینده می‌داشت و یورش‌اش به سوی رقبا و پیروزی‌هایی ناب و بیشتر از گذشته را با شروع پیکارهای اصلی شدت می‌بخشید، ولی حالا هم که چنین نشده، با حضور 3 تیم در جدول اصلی آنچنان ضعیف و بی‌مایه جلوه نمی‌کنیم که خواست رقبای ما بود و به سوی تنزل درجاتی نخواهیم رفت که شکوه ذاتی و قدرت وجودی فوتبال ما نافی و ناقض آن است.
امتیاز ویژه‌ای که شاید لغو شود
به‌واقع خیل جمعیتی که ایران و استادیوم‌هایش همواره به این مسابقات ارزانی داشته‌اند و از دفاعیه‌های قوی ما و دلخوشی‌های ای‌اف‌سی برای حفظ سهمیه‌های ما بوده، با ناکامی‌های احتمالی بعدی کمی تا قسمتی از معادلات سران ای‌اف‌سی خارج می‌شود و ما را به سوی چیزی سوق خواهد داد که اگر هم قهقرا نباشد، یک فرود و سقوط معمولی هم نخواهد بود و به همین سبب است که باید با نهایت جدیت به نحوه شرکت‌مان در جام باشگاه‌های آسیا و نتایج آن فکر کنیم و از هیچ مورد و مساله ولو کوچکی غفلت نورزیم.
دلایلی قوی نداریم
با توجه به اینکه عربستان به‌رغم پیشینه خوبش در لیگ قهرمانان بازی‌های دو فصل پیش را به‌سبب وضعیت بد مالی شماری از باشگاه‌هایش با شرکت فقط دو تیم (الهلال و الاهلی) آغاز و بقیه را به دست خود از صحنه حذف کرد، حضور ما با 3 تیم (پرسپولیس، استقلال و ذوب‌آهن) در لیگ آسیایی 2019 حضوری غیرآبرومندانه نیست اما هرگونه لغزش و ناکامی تازه‌ای و نمایش بد نمایندگان ما در مرحله گروهی و حذف احتمالی دوتای آنها و صعود محتمل فقط یک نماینده‌مان به مرحله حذفی، بازکننده بحث‌هایی تازه در زمینه عدم صلاحیت فوتبال ما برای داشتن سهمیه‌ای بیش از دو تیم خواهد بود و این بحث را هرچه جدی‌تر خواهد کرد و چیزی که با توجه به توضیحات ارائه‌شده، ادله و حرف‌های قوی و محکمه‌پسند برای رد آن و افزایش سهمیه ما در چنته نداریم و انبان‌مان از دلایل و عامل منطقی و دفاعیه‌های قوی متاسفانه خالی است.
