نقطه عطف فوتبال ایران؛ ایست به پرسپولیس و استقلال و دیگر تیم‌ها

به گزارش ایلنا، هنوز تصویر بازیکنان تیم‌ملی که در بازی با ژاپن به سمت داور هجوم بردند از ذهن ما پاک نشده بود که با شروع لیگ شاهد اتفاق‌های مشابهی از سوی بازیکنان و حتی مربیان داخلی بودیم. وقتی بازیکنان تیم‌ملی به سمت داور هجوم بردند، منتقدان کی‌روش این رفتار نادرست ملی‌پوشان را متاثر از رفتار سرمربی تیم‌ملی تحلیل کردند و مدعی شدند که وقتی کی‌روش یک مربی تند و پرخاشگر است، بازیکنانش هم از دایره ادب خارج و مدام عصیانگر شده‌اند اما حالا که در لیگ برتر شاهد رفتارهای مشابهی هستیم، آیا این حجم از پرخاشگری و عصبانیت را باید به حساب مربیان آنها بگذاریم یا اینکه در بروز این رفتارها عوامل دیگری دخیل است؟

در انگلیس که فوتبال خشن و سنگینی داشت و بازی‌ها از حساسیت بالایی برخوردار بود، هولیگان‌ها به یک معضل تبدیل شده بودند اما وقتی فاجعه هیسل بلژیک رخ داد و یوفا تیم‌های انگلیسی را از مسابقات بین‌المللی محروم کرد، آنها دریافتند که از این پس به ازای هر رفتار نادرست مجازات سنگینی در انتظارشان است. در واقع این قانون و مقررات سختگیرانه یوفا و فدراسیون فوتبال انگلیس بود که با مجازات‌های بجا و درست، رفتار هولیگان‌ها را تغییر داد تا امروز در لیگ جزیره به‌رغم بازی‌های حساس و تیم‌های پرستاره و مدعی که لیگی جذاب و پرهیجان را تشکیل داده‌اند، به ندرت شاهد بروز اتفاقات گذشته هستیم و تماشاگران در فاصله یک متری زمین مسابقه می‌نشینند و بی‌آنکه تخلفی از آنها سر بزند، شادی می‌کنند و به بازی‌ها رونق می‌بخشند. تماشاگران انگلیسی که اغلب نا‌متعادل به ورزشگاه می‌آیند و در زمینه پرخاشگری و خشونت سرآمد بودند، با اعمال قوانین سختگیرانه رفتارهای گذشته را ترک کرده و می‌دانند که اگر دست از پا خطا کنند، جریمه سنگینی در انتظارشان است.

هنوز 10 روز از بازی حساس منچسترسیتی و چلسی نگذشته؛ خوب آن مسابقه را به یاد دارم؛ دو تیم مدعی و پرستاره که بالای جدول رقابت نزدیکی دارند، هرگز در جریان بازی به داور معترض نشدند. گل چهارم سیتی را مرور کنیم؛ خطای مدافع چلسی روی دبروین در محوطه جریمه که یک ضربه پنالتی برای شاگردان گواردیولا به دنبال داشت، بی‌شباهت به صحنه پنالتی بازی پرسپولیس و فولاد خوزستان نبود اما پس از سوت داور انگلیسی حتی یک بازیکن چلسی برای اعتراض سمت داور نرفت. همه به تصمیم قاضی میدان احترام گذاشتند و پشت منطقه هجده قدم ایستادند تا ضربه پنالتی زده شود اما در اهواز بازیکنان پرسپولیس به سمت داور هجوم بردند و هنوز که هنوز است، در مورد داور و اتفاقات بازی اهواز حرف می‌زنند؛ اظهاراتی عجیب که اگر مشابه آن در فوتبال انگلیس رخ دهد، ممکن است کار یک بازیکن را به دادگاه بکشاند اما در ایران بازیکنان به صراحت عنوان می‌کنند که فدراسیون نمی‌خواهد ما قهرمان شویم و در مقابل از فلان تیم حمایت می‌شود. در بازی پرسپولیس و استقلال خوزستان هم اعتراض پرسپولیس به داور ادامه داشت که این تنش‌ها ناخودآگاه به سکوها کشیده می‌شد. پس از بازی هم اعتراض به داور و بیانیه‌ها ادامه داشت. قبل از شروع نیم فصل تعدادی از تیم‌ها مدعی شدند که از پرسپولیس حمایت ویژه‌ای می‌شود اما با شروع بازی‌ها، پرسپولیسی‌ها از سناریویی حرف می‌زنند که قرار است مانع قهرمانی آنها شود؛ در حالی که از ابتدا نه سناریویی برای قهرمان شدن پرسپولیس بود و نه حالا سناریویی برای کوبیدن این تیم وجود دارد. در تمام دنیا اشتباه داور بخشی از مسابقه است و همانطور که اشتباه مربی در تعویض یا خراب کردن پنالتی و گل نکردن دروازه خالی توسط بازیکنان ممکن است به از دست رفتن امتیاز منجر شود، اشتباه داور هم به ضرر تیم‌ها می‌شود اما این فرضیه که اگر اشتباهات داوران نبود، سرنوشت قهرمان لیگ تغییر می‌کرد از اساس اشتباه است چرا که معمولا در طول یک فصل به همان اندازه که برای یک تیم سوت اشتباه زده می‌شود، به همان میزان هم از اشتباهات داوری سود می‌برد و این اشتباهات برای تمام تیم‌ها یکسان است. معمولا در فوتبال تیمی که از کیفیت فنی بالاتری برخوردار است قهرمان می‌شود و داوری‌ها آنچنان که بازیکنان و مربیان در ایران می‌گویند در سرنوشت تیم‌ها تاثیرگذار نیست.

خلاصه که فدراسیون این‌بار می‌خواهد در اقدامی درست جلوی این ناهنجاری‌ها را بگیرد و با تنبیه سختگیرانه و مجازات بازیکنان و تیم‌های پرخاشگر، به بلبشویی که سال‌ها شاهدش بودیم پایان دهد. فدراسیون باید در این راه ثابت قدم باشد و بدون مماشات با تیم‌های پر هوادار، هر چه قانون می‌گوید را اجرا کند و تا اصلاح این ناهنجاری‌ها، از موضع خود عقب‌نشینی نکند. اگر هواداران پرسپولیس، استقلال، تراکتور، سپاهان و صنعت نفت و سپیدرود ببینند که فدراسیون با تمام خاطیان یکسان برخورد می‌کند، آهسته، آهسته می‌پذیرند که قانون برای همه یکسان است و از اعتراض آنها کاسته می‌شود. شاید در هفته‌های اول فدراسیون به شدت تحت فشار هواداران و تیم‌های بزرگ قرار بگیرد اما با گذشت زمان همه خواهیم دید که این تصمیم چقدر به نفع فوتبال بوده و حتی کیفیت بازی‌های لیگ برتر را هم افزایش داده است. در این راه همه ما- از بازیکنان و مربیان گرفته تا هواداران و رسانه‌ها- باید کنار فدراسیون بایستیم و از منافع فوتبال دفاع کنیم و فارغ از گرایش‌ها و تعصبات رنگی، به آینده‌ای فکر کنیم که دیگر تیم‌ محبوب‌مان قربانی پرخاشگری و خشونت نخواهد شد و نتایج براساس کیفیت و زحمت تیم‌ها رقم می‌خورد و هر تیمی بیشتر تلاش کند و شایسته باشد، مزد کارش را می‌گیرد.