قانون پایستگیِ زامبی/ فضای مجازی، دشمن قسم خورده ورزشی ها

استیو تولتز برای توضیح اثر ریگ روان ، به خواننده اش هشدار می دهد که با مطالعه این کتاب به خودش مشت خواهد زد و انگشت اتهام را به سمت خودش میبایست بچرخاند. شاید این بهترین توصیف برای آغاز مطلب پیش رو باشد. مایی که این روزها به همه چیز و همه کس خرده می گیریم و حال خوبی نداریم و مسئولیت این احوالات نه چندان جالب را صد در صد به پای مسئولین می نویسیم بهتر است نهیبی به خودمان هم برنیم و به قول همایون شجریان وارسی کنیم که "درون آینه خود چه می بینیم؟"

صحبت درباره موضوع مورد نظر ما، هم آنقدر ساده است که می توانیم بدون تمرکز زیاد و در کمتر از ده ثانیه یک مثال برایش آماده کنیم و بسطش بدهیم و هم آنقدر سخت است که نمی دانیم از کجا باید شروع کنیم و به کجا برسیم. حرف ما درباره گونه ای از زامبی هاست. یا بهتر بگوییم خویی که در خیلی از ما و حتی دوستانمان آرمیده و در فضایی خاص به یک باره متبلور می شود و عواقب بسیار زیادی را بر جای می گذارد که ماحصل آن جز ویرانی و پوچی، چیزی نیست.

زامبی ها چه کسانی هستند؟

زامبی ها مرده های متحرکی هستند که با گاز گرفتن و وارد کردن بزاق خود به بدن قربانیان شان آنها را همانند خود به یک جسد متحرک تبدیل می کنند. در فلسفه هم زامبی به سامانه ای گفته می شود که همانند انسان عمل می کند اما خوداگاهی و فهم روانی ندارد.

تلفن همراه خود را برمی دارد. به اینترنت وصل می شود. بین شبکه های سوشال، به طور مثال اینستاگرام را باز می کند. پیج های مختلف با موضوعات گوناگون یک به یک با مالش دستانش بر روی صفحه لمسی بالا و پایین می شوند. خبری راجع به یک بازیگر مشهور سینما را در یکی از پیج های مجهول الحال می بیند و توجهش جلب می شود.به سرعت نور، بدترین الفاظی که به ذهنش خطور می کند را تایپ کرده و ارسال می کند. انگشتانش را دوباره به حرکت درمی آورد. این بار خبری مبنی بر کوچ یکی از فوتبالیستهای وطنی به تیمهای خارجی را مشاهده می کند؛ قربانی بعدی شناسایی شد. با رکیک ترین الفاظ به آن بازیکن می تازد و وارد جنگ با طرفداران شخص مذکور می شود و ساعتی را با آنها به رد و بدل کردن جدیدترین بد و بیراه های خانوادگی می گذراند. هنوز کارش تمام نشده ؛ زمان برای جست و جو فراوان دارد. خواننده ای در صفحه شخصی اش تصویری را بارگزاری کرده و از حس و حال خوبش گفته است؛ عجب سوژه نابی برای توهین کردن. فحش پشت فحش تایپ می شود و بازهم سِند و دوباره درگیری با فداییان آن خواننده. چند کانال آنطرف تر، گزارشگر بازی امشب تیمهای ایکس و ایگرگ هم مشخص شده است. از آن گزارشگر خوشش نمی آید؛ با دلیل یا بی دلیلش مهم نیست و بازهم چرخه ای که تکرار و تکرار می شود.

سلبریتی ها در معرض زامبی گرفتگی!

نیازی نیست جای دوری بروید. برای دیدن چنین کامنتهایی فقط کافی است سری به پیج های پرفالوور و صفحه های شخصی سلبریتی ها بزنید. شاخ های اینستاگرامی هم هستند. عده ای بر این باورند که در آنجا همه نقاب می زنند و گروهی دیگر بر این باورند که اتفاقا نقاب از صورت برمی دارند و می تازند. کلید واژه فحش و فخرفروشی و تهمت و قضاوت و افتراست. باورکردنش سخت است اما مدتهاست فضای مجازی در دنیای ما ایرانی ها در کنار محسناتش، با معضلات فراوانی روبرو شده و به محلی تبدیل شده برای عقده گشایی، کینه توزی و هرج و مرج....

این بی اخلاقی مجازی حد و مرز ندارد. سوژه ها مربوط به داخل این خاک هم نمی شوند. قربانی زامبی های دنیای مجازی، ممکن است متعلق به هر گوشه ای از دنیا باشند. روزی فرناندائو لیما مجری مراسم قرعه کشی جام جهانی 2014 روی بورس است؛ روزی دیگر بنجامین ویلیامز داور استرالیی به خاطر یک اشتباه داوری؛ سوژه بعدی دیمیتری پایه است؛ به دلیل خطا روی رونالدو محکوم می شود و چند وقت بعد مسی به جرم گلزنی به تیم ملی ایران مورد مواخذه قرار می گیرد. وحید امیری و امید ابراهیمی به دلیل ترانسفرشدنشان سیبل می شوند. رضا کرمانشاهی و اشکان خورشیدی به خاطر داوری پرحرف و حدیث مورد حمله قرار می گیرند. خبرنگار ورزشی به خاطر پیگیری یک ماجرا باید شب تا صبح کامنت های بد و بیراه را از صفحه مجازی اش پاک کند تا خانواده اش آن ها را نبینند؛ جرمش چیست؟ به وظیفه اش عمل کرده است.

ویژگی زامبی ها

زامبی های مجازی خلقیات خاصی دارند. برای ورود به این عرصه نیاز نیست شاخ و دم داشته باشید؛ داشتن یک گوشی هوشمند و اتصال به اینترنت کافیست. با وارد کردن شماره تلفن خود می توانید به دنیای سوشال وارد شوید و فاصله تان را با اشحاص مشهور کم و کمتر کنید. برای زینت کار می توانید در بیوگرافی خود بنویسید قضاوت ممنوع یا هر چه دارم از اوست. یک عکس هنری هم چاشنی کار کنید که حسابی جواب می دهد. البته به همین سادگی ها هم نیست. شما باید ویژگی های خاصی را دارا باشید تا بتوانید به این مهم دست پیدا کنید. اول از همه باید بی رحم باشید؛ اصلا توجهی به هیچ چیز و هیچکس نداشته باشید. مراعات سوژه را نکنید. همزاد پنداری بی همزاد پنداری. بی اعتقادی به بازی بورنگ ها از اصول کار است. دنبال سند و مدرک نباشید. سلبریتی موفق یا ناموفق فرق چندانی ندارد. کوچکترین نقطه ضعفی دیدید حمله کنید و بدترین قضاوت ممکن را در ذهنتان بپرورانید و کامنت کنید. آبروی طرف مقابل کمترین ارزش ممکن را دارد. اصلا به شما ارتباطی نخواهد داشت که فحاشی شما و ادعاهایتان چقدر درست است و چه عواقبی در پی دارد. اگر استعداد بالایی داشته باشید می توانید برای خودتان یک پیج فان با اسم های جذب کننده درست کنید. نیاز به مهارت خاصی نیست فقط باید بیکار باشید. یک اسم دهان پرکن و خاص هم نیاز دارید؛ حتی اسمتان هم می تواند خودش یک فحش باشد. به تمام نداشته هایتان فکر کنید و سپس آنها را هوار کنید روی سر کسانی که به یک یک آن نداشته هایتان رسیده اند. شاید در میان آن همه قربانی راجع به چندتایشان هم درست فکر کرده باشید. بروید دنبال اینکه ساعت دست چپ علیرضا حقیقی با شلوار خواننده معروف خارجی یک جور است و کشف قرن را انجام دهید و در نهایت به خود ببالید. اینجا شما باید فقط به هدف خود فکر کنید؛ فحش بدهید؛ آبرو ببرید؛ قضاوت کنید و لذت ببرید. اما یک سوال. واقعا لذت می برید؟

تکمله)بابت صراحت موجود در نوشته بالا نیاز به عذرخواهی است اما هم ما و هم شما می دانید که این مسائل در دنیای مجازی وجود دارد. ای کاش بتوانیم از محسنات بیشمار فضای سایبر استفاده کنیم و قدر آن را بدانیم.

محمد یزدانیان