مهروز ساعی: من وهادی ترجیح می دهیم فرزندانمان ورزشکار نشوند!

به گزارش ایلنا، مهروز ساعی یکی از ورزشکارانی است که حتی اگر او را روی شیاپ‌چانگ هم نبینیم، فراموش نمی‌شود. در دورانی که ورزش بانوان هنوز نوپا بود او یکی از دخترانی بود که پرچم ورزش بانوان را بالا برد و پیشگام توجه به این بخش شد.

دارنده مدال برنز بازی‌های آسیایی 2006 دوحه، خواهر هادی ساعی پرافتخارترین ورزشکار ایران در المپیک و همسر حمیدرضا قلی‌پور قهرمان ووشوی جهان از حضور قلی‌پور در MMA و کسب نخستین پیروزی‌اش با گفتگو کرد. او که یکی‌،دو سال پیش کاملا مخالف حضور همسرش در قفس بود اما حالا از او حمایت می‌کند تا به نوک قله اهدافش برسید.

چند وقتی است قهرمان سال‌های گذشته تکواندو مادر شده. بچه‌داری چطور است؟

بچه‌داری خوب است. اولش خودم باورم نمی‌شد بتوانم مادر شوم. حتی مادرم هم می‌گفت مهروز از بچگی در سالن‌های ورزشی بوده و هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم بتواند مادری کند ولی عشق به بچه طوری است که همه سختی‌ها را به جان می‌خری. بچه‌داری سخت است، شب بیداری دارد اما شیرین است.

به نظر می‌رسد باید کم‌کم ورزش کردن را هم شروع کند.

از همان روز اول دست و پایش را می‌کشیدیم و نرمشش می‌دادیم. در همین مدت هم به نرمش عادت کرده. ان‌شاءا... کمی که بزرگ‌تر شود او را به استخر می‌بریم تا کمی هم شنا کند.

با پدر، مادر و دایی قهرمان باید یک اعجوبه ورزش تحویل جامعه بدهید.

راستش خیلی به این فکر نمی‌کنیم که وارد ورزش حرفه‌ای شود. هرچه که خودش دوست داشته باشد ما هم حمایت می‌کنیم. ورزش حرفه‌ای سخت است و آخرش نه پولی داری، نه موقعیت داری نه چیز دیگری. اگر اینجا مثل کشورهای دیگر به ورزش و ورزشکار اهمیت می‌دادند، چرا خیلی هم خوب بود اما نه من نه پدرش دوست نداریم در این شرایط وارد ورزش حرفه‌ای شود. مگر اینکه خودش علاقه زیادی داشته باشد که آن وقت نمی‌شود کاری‌اش کرد.

همسرتان هم وارد MMA شد آن هم در شرایطی که ابتدا با مخالفت شدید شما همراه بود.

واقعیتش این است که MMA خیلی سخت است و با ورزش آماتور بسیار تفاوت دارد. رشته MMA سنگین است، لباس ایمنی ندارد، محدودیت ندارد و ورزش‌های زیادی را در آن وجود دارد. حمید دو،سه سالی بود که به فکر MMA بود و با من هم مشورت کرد. ولی من خیلی مخالفت می‌کردم. چون اصلا دوست نداشتم وارد این ورزش بشود اما وقتی دیدم هدف دارد، نمی‌شد جلویش را بگیرم. درنهایت راضی شدم و او را به خدا سپردم. خدا را شکر اولین مسابقه‌اش را هم بدون آسیب و مشکل برنده شد.

درباره MMA این نگاه وجود دارد که پول حرف اول را در جذب ورزشکاران به آن می‌زند.

نمی‌شود گفت بعد مالی ندارد. به عنوان مثال حمید این همه سال کاپیتان تیم ملی ووشو بوده اما از لحاظ مالی راضی نشده. تعارف که نداریم، ورزشکار آینده دارد، زندگی دارد. بنابراین بحث درآمد بالا انگیزه زیادی برای ورزشکار است. هرچند حمید می‌گفت دوست داشتم ووشو المپیکی بود تا مدال المپیک هم داشته باشم. اگر ووشو المپیکی بود مطمئن باشید حمید چند مدال در آن می‌گرفت چون واقعا پتانسیل و توانایی‌اش را دارد. به همین خاطر دیگر موفقیت‌های ووشو راضی‌اش نمی‌کرد و به نوک آن قله‌ای که می‌خواست نرسید. این خودش انگیزه‌ای شد که به MMA فکر کند. من هم از او حمایت کردم تا در این چند سالی که از ورزشش باقی مانده، چیزی در دلش نماند. حمید واقعا به MMA علاقه دارم و امیدوارم در آن موفق باشد.

اخیرا زیاد می‌بینیم که ورزشکاران بعد از دوره قهرمانی یا آخرهای ورزش‌شان رو به رشته دیگری می‌آورند. مثل همسرتان که از ووشو به MMA رفت، یا برادرتان که سوارکاری می‌کند و حتی امیر علی‌اکبری که از کشتی راهی MMA شد.

ما سال‌ها گفتیم و آنقدر گفتیم که اشباع شدیم. آنقدر خودمان را به دری زدیم که ورزش فقط فوتبال و والیبال نیست خسته شدیم. بسکتبال هم این اواخر کمی شرایطش فرق کرده وگرنه همه چیز شده بود توپ و میدان. اما گوش هیچ‌کس به حرف‌های ما بدهکار نبود. متاسفانه پتانسیل ورزش را با دست خودمان می‌سوزانیم. دیگر طوری شده که برای‌شان فرقی ندارد که یک جوان ورزش کند یا برود گوشه‌ای معتاد شود. ما هم خسته شده‌ایم. خودم را نمی‌گویم اما شوهر و برادرم که زندگی‌شان را گذاشتند آخر به کجا رسیدند؟ هرچند من هم تا چشم باز کردم در باشگاه بودم و مدام با حضور در اردو چیزی از نوجوانی و جوانی‌ام نفهمیدم. الان بچه من هم صددرصد پتانسیل ورزشی دارد. او دختر خاصی است و هوش ورزشی بالایی دارد. اما به عنوان یک مادر دوست ندارم او ورزش حرفه‌ای کند. آقای ساعی هم دوست ندارد پسرش ورزشکار شود. این درددل سال‌های ماست. از سوی دیگر نمی‌توانم بگویم ورزش هم بد است چون بچه‌های مردم را که علاقه دارند نمی‌شود منع کرد. ترجیح خودم برای دخترم این است که او آینده شغلی با درآمد ثابت ولی کم داشته باشد. به نظرم او یک زندگی معمولی داشته باشد خیلی بهتر است تا در این شرایط قهرمان المپیک و جهان باشد که آن وقت قول صد سکه به او بدهند اما آخرش دو سکه بگیرد. همسر من بعد از 25 سال هنوز بیمه ندارد! آن‌وقت ما برای زایمان باید خدا تومان از جیب هزینه کنیم. یک ورزشکار نباید بازنشستگی داشته باشد؟ آینده‌اش را چه کسی باید بسازد؟ اینها واقعا ناراحت کننده است. الان برادرم سراغ سوارکاری رفته که ورزش پول‌ سازی است. یا کشتی برای علی‌اکبری چه داشت؟ برای حمید هم MMA نزدیک‌ترین ورزش به ووشو بود. نمی‌توانم بگویم او انگیزه مالی ندارد چون بیمه نیست و باید آینده را بسازیم. چند سال است طرح استخدام قهرمانان جهان تصویب شده اما همسرم را هیچ‌جا قبول نمی‌کنند و یا می‌گویند فضا نداریم یا بهانه‌های دیگر. کسی هم که قهرمان جهان است نمی‌رود پشت در اتاق کسی که از واو ورزش هم چیزی نمی‌داند ساعت‌ها منتظر بماند که آخرش بگویند جای خالی نداریم! اینها در شأن یک ورزشکار نیست پس بهتر است عطایش را به لقایش ببخشیم و در خانه بمانیم تا احترام‌مان حفظ شود.

کمی هم درباره تکواندو حرف بزنیم. بعد از دوره شما و سارا خوش‌جمال، تکواندوی بانوان برای مدتی طولانی در خط ممتد بدون اتفاق افتاد.

من خیلی سال است که از تکواندو دورم و نمی‌خواهم نظر کارشناسی بدهم. من یک گوشه ایستاده‌ام و کارم را می‌کنم. من مشغول قهرمان پروری هستم و حتی شهربانو دامغانی‌نژاد که در اردوی تیم ملی است شاگرد من است. سعی می‌کنم تجربیاتم را در اختیار کسانی که پتانسیل دارند قرار بدهم و با سیاست‌های فدراسیون هم کاری ندارم. شهربانو از کشتی به تکواندو آمد و پس از چند ماه تمرین، سال گذشته به اردو دعوت شد و امسال هم که در اردو است. او اکرم خدابنده را برده و آینده درخشانی را برایش می‌بینم.

خط ممتد با مدال کیمیا علیزاده در تکواندو شکست اما دوباره ادامه پیدا کرد.

کیمیا با مدالی که گرفت فرشته نجات سیاست‌های فدراسیون شد. درست جایی که داستان داشت به انتها می‌رسد کیمیا فرشته نجات شد. هرچند مدال کیمیا واقعا افتخار بزرگی است و من افتخار می‌کنم که اولین مدال بانوان در تکواندو به دست آمده است. کیمیا پدیده‌ای بود که کشف شد.

فکر می‌کنید او دوباره به تکواندو برگردد؟

من از وقتی کیمیا ازدواج کرد خبری از او و شرایط جسمی‌اش ندارم. به نظرم قطعا به جهانی نمی‌رسد اما به نظر ممکن است به آسیایی برسد. خداحافظی او شایعه است. فکر می‌کنم با اینکه کار بسیار سختی دارد اما می‌تواند برگردد. کیمیا انگیزه دارد و سنی هم ندارد، به همین خاطر جا دارد که برگردد.