آقا مهدی تاج - رییس فدراسیون - لطفا پاسخ دهید
یک هفته از حذف‌مان در جام ملت‌ها گذشته و رییس فدراسیون فوتبال در مصاحبه با یک برنامه رادیویی چیزهایی گفته که می‌شود درباره‌اش بحث کرد و به نقد این حرف‌ها پرداخت.
به گزارش ایلنا، حالا که مهدی تاج باخت در نیمه نهایی جام ملت‌ها را شکست نمی‌داند و تنها به ابعاد فوتبالی مسابقه نیمه نهایی و باخت تیم ملی پرداخته می‌توان بسیاری از استدلال‌های ایشان در توجیه عملکرد تیم ملی و فدراسیون فوتبال را نقد کرد:
مهدی تاج گفته ما از یک مربی صعود به جام جهانی و نمایش خوب در این رقابت‌ها را می‌خواهیم. واقعا اگر اینطور فکر می‌کنید و سقف خواسته‌هایتان این است دیگر حرفی نمی‌ماند اما می‌خواهم بپرسم شما آقای تاج که این همه هزینه کردید و میرشاد ماجدی را به ژاپن فرستادید تا از الگوی پیشرفت فوتبال آنها کپی بردارد یا خودتان مدام در جلسات خودمانی با آقای کازو رییس فدراسیون فوتبال ژاپن، پیشنهادهایش را آویزه گوش قرار دادید، درباره خواسته‌های فوتبال کشور از یک مربی بزرگ چند میلیون دلاری اینقدر خودتان را محدود کرده‌اید که تنها به صعود بی‌دردسر به جام جهانی و نمایش موفق در آن تورنمنت اکتفا کنید؟ پس این همه بحث‌های کلی درباره نظارت بر تیم‌های پایه، تربیت مربیان جوان ایرانی، تاثیرگذاری در کلیت فوتبال کشور به لحاظ فنی و شناسایی و پرورش استعدادها که هر کدام چندین زیرمجموعه قابل بحث دارد چه می‌شود؟
مهدی تاج شکست مقابل یک تیم آسیایی بعد از پنج سال را یک نتیجه مثبت ارزیابی می‌کند اما بیایید خودمان را با آمارها گول نزنیم. همه ما خوب می‌دانیم با توجه به شرایط تیم ملی به لحاظ کیفیت بازیکنان و کادری که 8 سال بالای سر این تیم بود و البته مسیری که در جام ملت‌ها پیش رویمان قرار گرفت، توقع قهرمانی از این تیم حاصل شد و اصلا هم غیرمنطقی نبود پس باخت در هر مقطع از این تورنمنت با هر کیفیتی یک شکست تلقی می‌شود و شما هم نمی‌توانید از این واقعیت عبور کنید. پس شاید بهتر باشد بگویید باختیم و این شکست را گردن بگیرید نه اینکه بخواهید از دل این باخت هزار پیروزی دربیاورید. باخت، باخت است و هر اتفاق مثبتی که در این تورنمنت برایمان افتاده باشد با این باخت از بین رفته و حالا و حتی سال‌ها بعد همه تلخی شکست مقابل ژاپن و تسلیم محض مقابل این حریف را به خاطر می‌آورند نه آنچه در بازی‌های قبل از آن اتفاق افتاده بود.
خوشبختانه رییس فدراسیون فوتبال این بار با اظهارنظر درباره پیچیدن پای خسرو حیدری و خروج اشتباه بیرانوند وارد جزییات فنی شده تا به ما دیتیل بدهد اما واقعیت این است که برخلاف آنچه ایشان می‌گوید و البته باور اینکه فاصله نفرات اصلی و ذخیره در تیم کی‌روش بسیار کم شده یا از بین رفته بود اما نمی‌شود این مبحث را به‌عنوان دستاوردی استثنایی یاد کرد. فوتبال ایران همواره پر از بازیکنان درجه یک، صاحب استعداد و خلاق بوده و اصلا به خاطر همین است که همواره بعد از هر فهرست تیم ملی عده‌ای تصور می‌کنند گروه دیگری از بازیکنان در فهرست باشند. این دغدغه از سال‌ها دورتر از این همراه مربیان ملی ما بوده، نمونه‌اش جام جهانی 98 یا خیلی از تورنمنت‌های بزرگ که خط خوردن بازیکنان سرشناس پای پلکان هواپیما اشک‌ها جاری کرد و کینه‌ها آفرید که هنوز که هنوز است درباره‌اش صحبت می‌شود. با احترام به آنچه در تیم ملی 2019 اتفاق افتاد استراتژی کی‌روش مبنی بر استفاده از همه بازیکنان در طول تورنمنت را نمی‌توانیم به دستاوردی بزرگ برای تیم ملی تبدیل کنیم. فقط محض یادآوری بگوییم تیم ملی در زمان پیچیدن پای خسرو حیدری مدافعان راست خوبی مثل حسین ماهینی داشت یا خیلی‌های دیگر که در حیطه سلیقه سرمربی وقت تیم ملی نمی‌گنجیدند.
مهدی تاج درباره امکانات گفته و می‌خواهد اعلام کند بعد از این شکست باید سطح امکانات تیم ملی را هم در نظر می‌گرفتیم. اینجا یک تناقض بزرگ پیش می‌آید. اینکه بالاخره باور کنیم تیم ملی برای این تورنمنت خوب تدارک دیده نشده بوده یا همه چیز در اختیارش بوده که نتیجه نگرفته است؟ این یک بحث اساسی است که هنوز به اندازه لازم باز نشده و می‌شود درباره‌اش پرسش‌های مهمی مطرح کرد. اینکه بالاخره آنچه کی‌روش، سردار آزمون و احتمالا بقیه بازیکنان درباره کمبود امکانات می‌گویند درست بوده یا اخبار مربوط به 5/2 میلیون دلاری در جام جهانی، پاداش میلیون دلاری و البته هزینه‌های فدراسیون برای تدارک کافی در جام ملت‌ها را بپذیریم؟ اصلا چرا وقتی کی‌روش و بازیکنانش درباره این کمبودها با چنین حرارتی صحبت می‌کنند رییس فدراسیون پاسخ صریحی در این خصوص نمی‌دهد که کاملا روشنگر باشد؟
مهدی تاج در تتمه بخشی از صحبت‌هایش یک جمله جالب دارد آنجا که می‌گوید: «ما به شرایط خودمان باختیم». نمی‌دانم مسوول این «شرایط خودمان» دقیقا چه کسی بوده؟ آیا همه چیز را می‌توان به اشتباه بچگانه بازیکنان بعد از آن اتفاق منجر به گل اول حریف ارتباط داد؟ آیا همه چیز به این سادگی است؟ خوشبختانه مهدی تاج به نوعی پذیرفته که تیم نباید با آن مربی بین‌المللی‌اش بعد از یک گل و حدود 40 دقیقه زمان باقیمانده از بازی آنطور وا می‌داد. او می‌گوید این اتفاق باید بررسی شود اما فکر می‌کنید نتیجه این بررسی چه چیزی برایمان به همراه دارد جز اینکه بگوییم این کوتاهی را به تمام کارهای بزرگی که امیرکبیر فوتبال ایران برایمان انجام داده می‌پذیریم و از آن عبور می‌کنیم. اینها را می‌گوییم بدون آنکه حواس‌مان باشد همین غفلت و همین ضعف آرزوهایمان را در زمین فوتبال کشت و به باد داد.
«کدام مربی در این 40 سال ما را قهرمان کرده که کی‌روش بکند؟» این از آن جمله‌هایی است که حرص در می‌آورد و البته فقط یک حرص پشتش دارد. باید از مهدی تاج بعد از طرح این مساله و البته جمله کنایه‌آمیز پشت بندش مبنی بر اینکه «ما در جام جهانی قهرمان شدیم یا جام ملت‌ها که من اطلاع ندارم؟» این سوال را پرسید که ما به کدام مربی در تیم ملی‌مان 8 سال اعتماد کردیم؟ برای کدام مربی و خواسته‌هایش اینقدر هزینه کردیم؟ با کدام مربی اینقدر راه آمدیم یا به عبارت صحیح‌تر اینقدر سواری دادیم؟ در واقع باید به ایشان بگوییم اگر با این حجم از احترام، اقتدار و سخاوت از کی‌روش توقع قهرمانی در آسیا را نداشتیم اشتباه می‌کردیم و بس.
مهدی تاج یک جمله تاریخی دیگر هم دارد، آنجایی که گفته «قهرمانی به رضایت مردم است». نمی‌دانم در حال حاضر ایشان با کدام متر و معیار میزان رضایتمندی مردم از نتیجه به دست آمده در جام ملت‌ها را سنجیده‌اند یا از کدام نظرسنجی خبر دارند که ما خبر نداریم اما می‌خواهم بگویم اگر اینگونه بود که مثلا هواداران بارسلونا هر سال باید تیم‌شان را قهرمان بدانند چرا که تیم آنها در لالیگا و لیگ قهرمانان از همه زیباتر و تماشاگر‌پسندتر بازی می‌کند یا منچسترسیتی اگر با تمام هزینه‌هایی که هر سال برای کادر فنی و بازیکنانش می‌کند و جام نیاورد، فقط رضایت هوادارانش برای مدیران این باشگاه کافی است و دیگر نباید دنبال تغییر شرایط برای رسیدن به جام‌های قهرمانی بروند یا دوستداران آرسنال هر سال که به تعداد سال‌های جام نگرفتن‌شان در لیگ برتر اضافه می‌شود با اعلام اینکه از کیفیت تیم‌شان راضی هستند مدیران باشگاه را وادار به تغییرات در کادر فنی و خرید ستاره‌های تازه نکنند. هر چند اساسا کیفیت فنی تیم‌های نامبرده با آنچه تیم ملی ایران در جام ملت‌ها ارائه داد تفاوت بسیاری دارد و اینجا لازم نیست چنین بحثی را باز کرد.
رییس فدراسیون فوتبال صراحتا اعلام کرده کارلوس کی‌روش در طول 8 سال، سالی 4/1 میلیون دلار پول گرفته بدون اینکه سالانه حقوقش را افزایش دهیم. ما هم به صداقت آقای رییس شک نمی‌کنیم اما شاید لازم باشد برگردیم سراغ بند اول مطالب و طرح این سوال که منطقی است با صرف هزینه‌ای بیش از 12 میلیون دلار(با احتساب هزینه اسکان، رفت و آمد و پاداش‌ها) طی هشت سال برای این مربی، ما از یک مربی فرست کلاس فقط حضور در دو جام جهانی و نمایش‌های خوب در این تورنمنت را باید طلب کنیم؟ از جام جهانی بعد که صعود به جمع 48 تیم نهایی نباید برای تیم ملی ایران با این همه ظرفیت دشوار باشد چقدر برای سرمربی بعدی هزینه خواهیم کرد و اصلا می‌توانیم صعود به جام جهانی را ملاکی برای ارزیابی نفر بعد بدانیم؟
مهدی تاج گفته باید در قرارداد با سرمربی بعدی تیم ملی 27 مورد دیده شود که احتمالا شاید نیمی از این موارد هم در قرارداد با کارلوس کی‌روش دیده نشده بود. البته ما هم نمی‌خواهیم به گذشته بازگردیم اما چطور با رعایت نکردن این اصول کلی از رفتار خودتان در قبال کی‌روش و رفتار او در قبال فوتبال کشور اینقدر راحت دفاع می‌کنید؟ چرا در مدت مدیدی از این قرارداد 8 ساله آنقدر دست مربی پرتغالی‌تان را باز گذاشتید تا خودتان هم از عهده جمع کردنش برنیایید و همواره این انگ روی پیشانی‌تان باشد که کی‌روش کارفرماست و فدراسیون از او فرمانبری می‌کند؟ اگر واقعیت این نیست لطفا به تمام اتهام‌هایی که کی‌روش و شاگردانش به فدراسیون در قبال کوتاهی‌ها و کم‌کاری‌ها زده‌اند پاسخ شفاف و روشن بدهید.
شما گفته‌اید بعد از 8 سال باید از کنار کی‌روش 6-5 مربی خوب می‌داشتیم که آن 13-12 میلیون دلار را فقط پای رفتن به جام جهانی و سوخت شدن در راه قهرمانی آسیا هدر نکنیم. وقتی به این نکته مهم اشاره می‌کنید کاش بگویید در این زمینه کوتاهی کردید و حتما اگر دوباره دنبال یک اسم بزرگ دیگر رفتید که باید برایش میلیون دلاری هزینه کنید این نکته را به‌عنوان یک اصل در نظر می‌گیرید.
رییس فدراسیون فوتبال حاشیه را نقطه تلخ ماجرای تیم ملی دانسته اما به میزان تخریب این حاشیه‌ها اشاره‌ای نداشته است. اگر منصف باشید این بار حاشیه‌ها را به پای رسانه‌ها نمی‌گذارید و به صراحت می‌گویید سرمربی تیم ملی طی دو سال اخیر کاری کرد تا برای نخستین بار در تاریخ فوتبال ایران عده‌ای تیم ملی کشورشان را دوست نداشته باشند. چرا نگفته‌اید کی‌روش طی سلسله اقداماتی منجر به حاشیه‌سازی شد و شما هم هیچ‌گاه تلاشی برای مدیریت این حاشیه‌ها نکردید غیر از اینکه از طریق باشگاه یا احکام انضباطی، برانکو را تهدید کنید و البته از کی‌روش نهایتا طی تماس تلفنی و جلسه حین تورنمنت بخواهید مصاحبه نکند و کمی کوتاه بیاید.
آقای تاج باور کنید ما رسانه‌ها در نقد کارلوس کی‌روش و آنچه در مدت حضور او در فوتبال ایران اتفاق افتاد کاملا متعادلیم و از دستاوردهای او نیز به جایش یاد می‌کنیم اما بیایید در لفافه حرف نزنیم. شما می‌گویید وزیر ورزش از تیم ملی توقع قهرمانی در جام ملت‌ها داشته و به طور غیرمستقیم می‌خواهید بگویید این تقصیر رسانه‌هاست چون طوری مسائل را بزرگنمایی کرده‌اند که انگار به وزیر تلقین کرده‌اند تا حتما از تیم ملی توقع قهرمانی داشته باشد. اینکه حرف نادرستی است چرا که اگر قرار بود وزیر تحت تاثیر رسانه‌ها قرار بگیرد باید تا الان گزینه ایده‌آل همه رسانه‌ها بود اما گفته‌اید رسانه‌ها باید به سمتی بروند که مسوولان دنبال کیفیت باشند و اینطوری مردم را با خودشان همراه کنند. برای روشن شدن این مطلب فقط به یک نکته اشاره می‌کنم و آن اینکه شما هر وقت می‌خواهید از عملکرد فدراسیون‌تان دفاع کنید- حتی در همین مصاحبه - می‌گویید در فوتسال بانوان و آقایان فلان قهرمانی و مقام را آورده‌ایم، در فوتبال ساحلی عنوان جهانی داریم و... در واقع همواره نگاهتان به نتایج این تیم‌ها بوده و همین نتایج را دستمایه موفقیت مجموعه فدراسیون فوتبال قرار داده‌اید پس چطور توقع دارید ما از تیم ملی فوتبال به‌عنوان ویترین عملکرد فدراسیون با صرف هزینه‌های بالا و مهیا کردن بهترین امکانات(به زعم خودتان نه مجموعه تیم ملی)، دادن زمان کافی و آزادی عمل به کادر فنی‌اش و بهره بردن از دو جین بازیکن باکیفیت و اروپا رفته توقع قهرمانی در تورنمنتی نداشته باشیم که تا نیمه‌نهایی، بازی‌هایش چیزی شبیه دستگرمی برایمان بوده است؟ چطور وقتی پای سنجیدن اعتبار کی‌روش و عملکرد تیم ملی طی هشت سال گذشته می‌رسد او به 12 باخت طی 100 بازی به‌عنوان یکی از بزرگترین دستاوردهایش تکیه می‌کند یا همه به نتایج بسیار خوب تیم ملی در جام جهانی اخیر اشاره می‌کنند اما حالا کیفیت آن هم در درازمدت برای شما ایده‌آل شده است؟ اگر این ایده‌آل شما در تمام این سال‌ها بوده چرا از کارلوس کی‌روش در همان بدو حضورتان در فدراسیون فوتبال برنامه‌ای بلندمدت نخواستید که نوک هرم آن دستاوردی مملو از کیفیت همراه با نتیجه قابل قبول باشد یا شاید فکر می‌کنید الان به لحاظ کیفی تیم ما بهترین تیم آسیاست؟
