در انتظار یک سورپرایز بزرگ در پرسپولیس؛ بازگشت بازیکن ماجراجو

به گزارش ایلنا، او به‌عنوان جانشین گادوین منشای نیجریه‌ای که هرگز در پرسپولیس همان «منشای پیکان» جلوه نکرد و رقیب علی علیپور، خواهد کوشید قطب اصلی خط حمله قرمز‌ها شود. درست است که علیپور همچنان نوک حمله ثابت و به واقع مهاجم آزاد سرخ‌ها خواهد بود و مهدی ترابی تخصص‌اش بیشتر حضور در لب خط و انجام وظایف یک مهاجم کناری است اما شکی نیست که او با علیپور بر سر اینکه نفر اول و اصلی خط حمله قرمز‌ها و به واقع گلزن نخست آنها باشد، رقابت آشکار و نهان و حادی خواهد داشت.

 رویای تحقق نیافته

این یک مسأله مبرهن و بارها گفته و بیان شده است که مهاجم سابق سایپا از همان موقعی که سری بین سرها درآورد رویای بازی در اروپا را در سر داشت و دلش می‌خواست لژیونر شود و علیرضا جهانبخش‌وار از یک پله به پله بعدی و از یک سکو به سکوی بالاتر ارتقا یابد و به مهاجم برتری تبدیل شود که از بدو جلب نظر کردنش در صحنه فوتبال کرج و عضویت در سایپا در پی آن بود. او با 85/1‌متر قد و وزنی که تقریباً همسو و به موازات قد وی است، از همان آغاز مهاجمی نشان می‌داد که هم جنگ‌های فیزیکی را نمی‌بازد و هم بلد است از فن و مهارت‌های تکنیکی خود چگونه بهره ‌گیرد تا خودش و تیمش در کوتاه‌ترین زمان‌ها به گلزنی‌های لازم نایل آیند.

کسب شهرت در سایپا و زدن گل‌های مکرر و حساس که از مشخصه‌های فوق نشأت می‌گرفت، از ترابی مهاجمی ساخت که نه فقط کارلوس کی‌روش به اردوی ملی فراخواندش و حتی فزون‌تر از پنج سال قریب به 30 بازی ملی از او گرفت بلکه طبعاً اشتیاق باشگاه‌های اسم و رسم‌دارتر را نیز برای صید او فزون‌تر ساخت. ترابی در تمامی این دوران‌ همیشه چشم و گوش به خارج داشت و در متن قرارداد‌هایش نیز ‌بندی وجود داشته است که تصریح می‌کرد در صورت رسیدن پیشنهادهای خوب خارجی قادر به ترک تیم خود در کوتاه‌ترین زمان ممکن است.

خط و ربط‌های ضعیف‌تر

اینکه چرا چنین ترانسفری هرگز شکل نگرفته، به توضیحاتی از جانب خود وی نیاز دارد اما آنچه قطعی می‌نماید، این است که او خط و ربط‌هایی به‌ قوت برخی مهاجمان مطرح و نیمه مطرح دیگر ما نداشت وگرنه کاوه رضایی، علی قلی‌زاده و علی قربانی که در همین یک سال و نیم اخیر لژیونر شده‌اند، شاید برتری‌های بزرگی را بر ترابی نداشته باشند. هرگونه به این ماجرا نگاه کنیم برنده ولو کوتاه مدت لژیونر نشدن ترابی، پرسپولیس بوده که از این پس مهاجمی را در خدمت خواهد داشت که هم پایه‌گذار و فراهم آورنده مقدمات یک گل است و هم یاد گرفته ضربات آخر را چطور بزند تا به گلزنی نایل شود. او به‌رغم قد بلندش که معمولاً کنترل طولانی مدت توپ را برای افراد بلند‌قامت سخت می‌سازد، قوه حمل توپ و مانور با آن را هم دارد و از آن دست مهاجمان ماجراجو است که وقتی صاحب توپ می‌شود شجاعانه به دل مدافعان تیم رقیب می‌زند و از هر گونه اتفاقی استقبال می‌کند و منتظر فرصت‌های مناسب می‌نشیند تا ضرباتی را گل کند که یا بر اثر زحمت و مشارکت یاران کنار دستی ‌وی به‌وجود آمده‌اند یا ساخته و پرداخته همت قبلی و اولیه خود وی و شکل دادن به یک حرکت تهاجمی توسط خود او بوده‌اند. این مسائل وجه بارز برتری وی بر منشا به حساب می‌آید که بسیار کم گل می‌زد و در توجیه آن گفته می‌شد (و هنوز هم می‌شود) که با جنگندگی و دوندگی و کارهای فیزیکی‌اش برای علیپور و سایر عناصر جلو رونده پرسپولیس ایجاد فرصت و زمینه‌چینی برای گلزنی می‌کرد.

گل‌سازان متعدد

اکثر نفراتی که طی دو فصل اخیر برای منشا و علیپور و پیش از آن طارمی ایجاد فرصت می‌کردند اینک نیز در خدمت پرسپولیس و شخص ترابی هستند تا او را نیز به‌راه بیندازند و به‌عنوان نوک دوم یا اول پرگار تهاجمی پرسپولیس روبه‌روی دروازه رقبا در شرایط گلزنی قرار دهند. درست است که مسلمان، احمدزاده و امیری دیگر به این جمع تعلق ندارند و پیراهن باشگاه‌های دیگری را به تن کرده‌اند ولی نعمتی و رسن در خدمت‌اند و سروش رفیعی نیز دوباره قرمزپوش شده است و با اینکه کامیابی‌نیا و نوراللهی در درجه اول بازیکنانی دفاعی و تخریب‌کننده بازی رقبا هستند اما در روش بازی پرسپولیس از آنها نیز گاه به گاه حرکاتی مؤثر در مسیر گل‌سازی و خلق فرصت برای سایرین و حتی گلزنی مشاهده شده و پیستون‌های کناری سرخ‌ها و به‌ویژه شایان مصلح هم تغذیه‌کننده‌هایی خوب برای ترابی و علیپور در دیدارهای بعدی خواهند بود.

شبیه‌ترین به مهدی طارمی

راندمان پرسپولیس در نیم فصل دوم لیگ هجدهم و همچنین چگونگی حضورش در جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا از مسائلی است که می‌تواند ترابی را چنان شارژ و موفق نگه دارد که وی یک بار دیگر کوچ به یک کشور خارجی و لژیونر شدن را به ته افکارش سوق بدهد و آن را دغدغه اول خود نینگارد. برای قضاوت نهایی در این باره زود است ولی قدر مسلم اینکه پرسپولیس بعد از واگذاری مهدی طارمی به الغرافه قطر دایماً و به شکلی غیر محسوس در پی مهاجمی بوده که در قواره‌های فیزیکی او و همانقدر جنگنده و فرصت‌شناس باشد و ضربات درون 18 قدم را با هر دو پا و سر به‌گونه‌ای بنوازد که طارمی می‌نواخت و مهدی ترابی 24 ساله و پر نشاط نزدیک‌ترین فرد و متاع به چنان موجودی است.