چرا باشگاه‌های بزرگ در زمستان خرید نمی‌کنند؟ (گزارشی از مارک آگدن)
سر الکس فرگوسن همیشه می‌گفت بهترین راه برای حضور در بازار نقل و انتقالات ژانویه این است که از بیرون اوضاع را نگاه کنید و به باشگاه‌هایی بنگرید که به خودشان اجازه داده‌اند در بازار این «یک ماه پرآشوب» شرکت کنند.
به گزارش ایلنا، یورگن کلوپ که لیورپول را مجاب کرد ویرجیل فان‌دایک را با قیمت 75 میلیون پوند در زمستان خریداری کند و او را گران‌ترین مدافع دنیا سازد، احتمالا با این نظر فرگوسن مخالف است اما در کل، باشگاه‌های بزرگ و آنهایی که مدیریت خوبی دارند، به هیچ قیمتی حاضر نیستند در بازار ژانویه بازیکن بخرند.
فان‌دایک در 12 ماهی که در لیورپول بازی کرده فوق‌العاده موفق بوده است و شاید انتقال او برای بازار ژانویه که سرشار از خریدهای از روی وحشت و با قیمت‌های بالا است، استثنا باشد. ساوتهمپتون که 75 میلیون پوند از فروش فان‌دایک نصیبش شد، 1/19 میلیون پوند را صرف خرید گیدو کاریو، مهاجم آرژانتینی موناکو کرد. او پس از پنج بازی در لیگ برتر و بدون گل زده، به‌صورت قرضی راهی لگانس شد و به این ترتیب خرید ناموفقی برای ساوتهمپتون به شمار آمد.
کاریو مثال بارزی است از اینکه چرا فرگوسن و بسیاری از باشگاه‌های بزرگ و مربیان برجسته، علاقه‌ای به جذب بازیکن در ژانویه ندارند. بزرگ‌ترین باشگاه‌ها ماه‌ها زمان صرف خرید بررسی بازیکنان و اوضاع آنها در خارج از میدان می‌کنند. گاهی شرایط به آنها حکم می‌کند در ژانویه خرید کنند اما باشگاه‌های بزرگ همه ترجیح می‌دهند بازیکنان را در تابستان بخرند.
اما چلسی در این ماه دست به خرید زد. آنها بر سر انتقال کریستین پولیشیچ با بوروسیادورتموند به توافق رسیدند و او را با قیمت 58 میلیون پوند خریدند. این بازیکن به دورتموند قرض داده شد و در تابستان پیش‌رو راهی چلسی خواهد شد.
چلسی از سوی دیگر گونسالو ایگواین را از یوونتوس قرض گرفت و گزینه خرید او را هم دارد اما انتقالات چلسی در ژانویه دو دلیل داشت؛ اول اینکه چلسی شاید به‌دلیل جذب برتران ترائوره با محرومیت از نقل و انتقالات مواجه شود. این محرومیت از تابستان آغاز خواهد شد. به این ترتیب، هر بازیکنی که چلسی در ژانویه جذب می‌کند برای مقابله با محرومیت احتمالی است. دوم اینکه باشگاه نتوانست در تابستانی که گذشت بازیکنان مناسبی خریداری کند و به این ترتیب نبود یک گلزن در تیم حس می‌شد. بر این اساس آنها به سراغ جذب ایگواین رفتند و آلوارو موراتا را هم به اتلتیکومادرید قرض دادند. این انتقالات به‌دلیل اشتباهات چلسی در شش ماه پیش بود.
تاتنهام هم در تابستان حتی یک بازیکن نخرید و حالا نداشتن بازیکن ممکن است فصل‌شان را نابود کند. مصدومیت هری کین و دله آلی همراه شد با خروج از جام حذفی و جام اتحادیه، اما اگر موریسیو پوچتینو بتواند تا پیش از ضرب‌الاجل ساعت 11 شب پنجشنبه بازیکن بخرد، به‌دلیل این بوده که مصدومیت‌ها دست باشگاه را خالی گذاشته است اما همین نشان می‌دهد انتقالات ژانویه و به‌ویژه هفته آخر انتقالات، بازاری مخصوص باشگاه‌های مستاصل است که خوب برای فصل آماده نشده‌اند.
در نهایت باید گفت بازیکنان بزرگ در ژانویه جابه‌جا نمی‌شوند. به همین دلیل است که باشگاه‌ها صبر می‌کنند تا تابستان بیاید؛ یعنی زمانی که از قراردادهای بازیکنان مدت کمتری باقی مانده و همه طرف‌ها زمان آن را دارند که سر فرصت تصمیم بگیرند. اگر یک بازیکن بزرگ در ژانویه قابل خرید باشد، حتما دلیلی دارد که معمولا آن دلیل هم منفی است، مثلا ممکن است بازیکن بر سر قراردادش مشکل داشته باشد، آماده نباشد یا مشکل دیگری پیش آمده باشد که باعث شود هیات مدیره تصمیم به فروش آن بازیکن بگیرد.
یونایتد، الکسیس سانچس را 12 ماه پیش خریداری کرد. قرارداد او در آرسنال رو به پایان بود و این بازیکن اهل شیلی از آن هنگام تاکنون طوری برای یونایتد بازی کرده که آرسنالی‌ها حسرتش را نخورده‌اند. زمانی که لیورپول، فرناندو تورس را در ژانویه 2011 با قیمت 50 میلیون پوند به چلسی فروخت، مصدومیت‌ها باعث شده بود این بازیکن افت کند و عملکرد فاجعه‌بار تورس در استمفوردبریج نشان داد لیورپولی‌ها کاملا خبر داشته‌اند که روزهای خوب تورس به پایان رسیده بود.
لیورپول در آن هنگام 35 میلیون پوند پرداخت تا اندی کارول را به‌عنوان جانشین تورس بخرد. این پول شاید هدر داده شد اما آنها توانستند 8/22 میلیون پوند هم برای خرید لوییس سوارس بپردازند که ستاره بزرگی در آنفیلد شد. اما مساله این است؛ چرا سوارس را می‌شد در ژانویه خریداری کرد؟ چون او به‌دلیل گاز گرفتن حریف هفت بازی را محروم بود و سران آژاکس تصور می‌کردند قیمت او به همین دلیل پایین می‌آید و ترجیح دادند او را بلافاصله بفروشند.
نقل و انتقالات ژانویه وارد روزهای پایانی شده و احتمال کمی وجود دارد که لیورپول، منچسترسیتی یا منچستریونایتد بازیکن جدیدی بخرند. چلسی که به دلایل ذکرشده در ژانویه بازیکن خریده است، شاید اجازه رفتن را به گری کیهیل، دنی درینک‌واتر و کالوم هادسون-اودوی بدهد، ولی بعید است بازیکن جدیدی به این تیم اضافه شود.
آرسنال هم که دچار بحران روزافزون در دفاع شده، شاید یک مدافع میانی بخرد اما آنها نیاز به خریدی دارند که به اندازه فان‌دایک قابل اتکا باشد اما لیورپول و سیتی به‌دلیل خریدهای خوب در 18 ماه گذشته، نیازی به تقویت ندارند و تیم‌هایشان کاملا جا افتاده است. هیچ‌کدام از این دو تیم به دنبال راه‌حلی سریع برای مشکلاتشان نخواهند بود.
یونایتد هم اوله‌گونار سولشر را به‌عنوان مربی موقت دارد. او توانسته قفل تیمی را باز کند که با ژوزه مورینیو بسیار ضعیف کار می‌کرد. آنها حالا می‌توانند به جای آنکه در این هفته به سراغ خریدهای از روی وحشت‌زدگی بروند، تمرکز خود را روی خریدهای تابستانی بگذارند.
باشگاه‌های پرمشغله در زمستان آن باشگاه‌هایی هستند که مشکل دارند؛ آنهایی که در نیمه پایین جدول هستند و آماده‌اند یک خرید پرریسک انجام دهند تا در لیگ بمانند؛ یا باشگاه‌های بزرگ‌تری که در تابستان برنامه‌ریزی خوبی نداشتند و حالا به دنبال راه‌حل هستند اما در نهایت حق با فرگوسن بود. پنجره ژانویه برای باشگاه‌هایی نیست که می‌دانند چطور کارشان را به‌خوبی انجام دهند.
