یادداشت
آغاز یک پایان؛ اوزیل در جمع ستارگان بدشانس
هافبک خلاق آرسنال دوران سختی را در لندن پشت سر گذاشته و پیش بینی می‌شود در همین زمستان جمع توپچی‌ها را ترک کند اما او تنها بازیکنی نیست که نتوانسته آنطور که باید به دنبال اثبات توانایی‌اش به اهدافی که خواسته دست پیدا کند.
به گزارش ایلنا، مطمئنا روزی که اولین بار برای جوانان وستفالیا به میدان رفت انتظار زیادی از فوتبال نداشت اما شاید یکی از روزهایی که با قدم‌هایش سانتیاگوبرنابئو را می‌لرزاند یا شاید هم روزی که جام قهرمانی جهان را در دستانش گرفت، انتظارش بالا رفته و فکر کرده فوتبال چیزی به او بدهکار است چیزی مثل یک پایان خوب.
مسوت اوزیل را با روزهای خوبش در مادرید می‌شناسیم با احاطه معرکه اش بر زمین و با پاس‌های دقیقش، با رهبری خط میانی ژرمن‌ها و حتی درخشش برای توپچی‌ها اما اوزیل این روزها بیشتر میهمان نیمکت‌های بارانی ورزشگاه امارات است و خیلی جایی در ترکیب اونای امری ندارد، او روزهای پایانی‌اش در ترکیب مانشافت را هم با خوشحالی به پایان نرساند.
شاید اوزیل هم به خیل ستارگانی ملحق می‌شود که آن روی بد فوتبال را هم دیده‌اند. بازیکنانی که به دلیل افت بازی، انتخاب‌های اشتباه، مصدومیت، حواشی و .... نتوانستند در سال‌های پایانی یا حتی اواسط دوران فوتبالیشان آن درخشش همیشگی را در زمین داشته باشند و حس بد ناامید کردن هواداران را تجربه کرده‌اند. او پس از نیمکت نشینی‌های پیاپی در فصل جاری زمزمه جدایی‌اش شنیده می‌شود و شاید پسری که لقب پادشاه پاس را دریافت کرده با یک انتقال برای همیشه توپچی‌ها را ترک کند اما این تنها اوزیل نیست که روزهای دشواری را پیش می‌برد و نتوانسته آنطور که شاید بدرخشد.
مایکل اوون یکی از این ستارگان است، شماره 10 آنفیلدی‌ها و تیم ملی انگلستان، ستاره‌ای که با سرعت بی‌نظیرش تبدیل شد به جوان اول انگلیسی‌ها و در 216 بازی 118 گل برای لیورپول به ثمر رساند. هیچ عاشق فوتبالی گل فراموش نشدنی او به آرژانتین در فرانسه 98 را فراموش نخواهد کرد.
سن مایکل، اما در سال‌های پایانی فوتبالش ناراضی از نیمکت‌نشینی در تیم کهکشانی برنابئو به نیوکاسل پیوست تا شاید روزهای خوب فوتبالی‌اش را باز هم در لیگ جزیره تجربه کند اما مصدومیت باز هم به او اجازه نداد آن اوون همیشگی باشد. در نهایت هم حتی شکستن دل هواداران لیوپول و حضور در منچستر و پوشیدن شماره 7 کریس رونالدو نتوانست اوون را به روزهای اوجش بازگرداند و اجازه دهد با خاطراتی بهتر با دنیای فوتبال وداع کند.
برنابئو شگفت انگیزترین جای دنیاست از کیلومترها دورتر هم می‌توان جای پای بزرگترین اسطوره‌های دنیای فوتبال را روی چمن‌های خوش‌شانسش حس کرد و لذت برد، اما همانقدر که میعادگاه ستارگان فوتبال است همانقدر هم می‌تواند با ستاره‌هایش نامهربان باشد.
کاکا هم یکی از این ستاره‌ها است، کاکا را با لباس قرمز میلان به خاطر دارید یا با لباس سفید کهکشانی‌ها تفاوتی ندارد تصویر او تصویر یکی از دوست‌داشتنی‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال دنیاست، اما حضور او در مادرید در سال 2009 همزمان شد با افت دوران فوتبالی مردی که قبل از مسی و رونالدو بهترین فوتبال دنیا بود. کاکا در مادرید یا مصدوم بود و یا نیمکت‌نشین و در بازگشت به میلان هم نتوانست همانی باشد که خاطرات خوب زیادی را به سن‌سیرو هدیه کرده بود.
فرناندو تورس یکی دیگر از بازیکنانی است که در سال‌های پایانی فوتبالش حتی سایه آن مهاجم فرصت‌طلبی که آقای گل جهان شد هم نبود، یک بار در مصاحبه‌ای گفته بود فوتبال به ماه‌ها و لحظات اخر بستگی دارد و تلاش هم کرد که روزهای پایانی خوبی در سطح اول فوتبال اروپا داشته باشد، تورس خوش شانس بود که ویسنته کالدرون (واندا متروپولیتانو) همیشه پذیرای کاپیتانش هست حتی اگر او دیگر آن ال‌نینویی نباشد که در خاطرش بود. تورس هم جواب اعتماد اتلتیکویی‌ها را داد، او شاید دیگر آن فرمانده‌ای نبود که مادرید را ترک کرد اما بازی‌های آبرومندانه‌ای از خود به نمایش گذاشت و تیم محبوبش را ترک کرد.
و اما ماریو گوتزه، بکن‌باوئر درموردش گفته است هیچکس بهتر از او بازی نمی‌کند، این را در مورد مردی گفته که آرزوهای مسی برای قهرمانی جهان را از او ربود. اما پسر شگفت‌انگیز ژرمن‌ها درست بعد از آن گل روزهای خوب زیادی را در کارنامه فوتبالی‌اش نداشته است. گوتزه با هواداران دورتموند وداع کرد تا دوران تازه‌ای را زیر نظر گواردیولا در بایرن تجربه کند اما شرایط آنگونه که میخواست برایش پیش نرفت.
حضور پسر طلایی آلمان‌ها در مونیخ با موفقیت همراه نبود و گوتزه به دورتموند بازگشت تا به قول خودش ریست شود و بتواند بار دیگر دل هواداران این تیم را به دست آورد اما انگار روزهای غمگین قرار نبود به این زودی تمام شوند. اختلال متابولیک چیزی بود که از آن صحبت می‌شد و شاید مهمترین عامل افت ماریو گوتزه در این سال‌ها بوده ، البته سوپر ماریوی 26 ساله ناامید نشده و هنوز هم فرصتش را دارد تا با غلبه بر همه این روزهای بد و البته بیماری حقش را از فوتبالی که کم هم بی‌رحم نیست بگیرد.
خاویر ساویلا با آن استیل خاص ستارگان آلبی سلسته یکی دیگر از ستارگانی است که حقش را از فوتبال نگرفت او با لباس ریورپلاته و البته با پیراهن آرژانتین در جام جهانی جوانان آنقدر درخشید تا مسئولان بارسلونا را مجاب کند او را به نیوکمپ بیاورند اما در ترافیک بازیکنان آن روزهای کاتالان‌ها نتوانست انتظارات را برآورده کند و پس از حضور در سویا و موناکو و حتی بازی با پیراهن رقیب بارسلونا به لیورپلاته بازگشت.
یکی دیگر از این ستارگان، گایزکا مندیتاست، تصویر کاپیتان طلایی والنسیای رویایی هکتور کوپر هنوز هم در ذهن خیلی از فوتبالی‌ها از نوستالوژیک‌ترین تصاویر فوتبال است، اما مندیتا پس از حضوری نه چندان موفق در لاتزیو فوتبالش را در میدلزبورو در حالی به پایان رساند که دیگر خیلی نامی از او شنیده نمی‌شد.
پابلو آیمار، آنتونیو کاسانو، وسلی اسنایدر و حتی ستارگانی چون آندری شفچنکو و روبرتو باجو و بسیاری بازیکنان دیگر را هم می‌توان به این لیست اضافه کرد بازیکنانی که در مقابل ستارگانی چون بوفون، اینیستا، آندره پیرلو، فرانک لمپارد، فرانچسکو توتی و ... قرار دارند که انگار پایانی برای روزهای فوتبالیشان نیست، بازیکنانی که شاید هیچگاه نفهمند دقیقا از چه روزی، چه ساعت و چه لحظه‌‌ای بود که فوتبال اینقدر با آنان نامهربان شد.
