بیایید باور کنید؛ مسیر استقلال برای تصاحب قهرمانی

به گزارش ایلنا، استقلال علیرغم نزدیک شدن به پایان نیم فصل همچنان می‌تواند مدعی این فصل تلقی شود اگر مسیر پیش رو را فارغ از تمامی مشکلات به خوبی و با برنامه لازم پیش گیرد. 

نیم فصل دوم لیگ هفدهم را به یاد می‌آوریم که استقلال با جذب دو بازیکن چگونه متحول شد و با بردهای پی‌درپی چشم‌ها را خیره کرد. می‌گفتند اگر آن تیم از ابتدای فصل شکل می‌گرفت بدون شک استقلال جلوتر از رقیب سنتی‌اش صاحب جام قهرمانی می‌شد اما آبی‌ها به قهرمانی در جام حذفی و نتایج خوب در لیگ بسنده کردند. این فصل نیز ممکن است ماجراهای نیم فصل دوم لیگ هفدهم در استقلال تکرار شود به شرط آنکه مدیران استقلال در جذب بازیکنان جدید موفق باشند و مردانی به خدمت بگیرند که در قواره قهرمانی در لیگ و بازی در لیگ قهرمانان آسیا باشند.

تیم کنونی استقلال بی‌هیچ اغماضی برای قهرمان شدن شانس بیشتری در قیاس با دیگر مدعیان ندارد. بردهای اخیر حاشیه امنی برای استقلال به وجود آورده و فضای این باشگاه را قدری آرام کرده است.

پیش از آنکه استقلال مقابل همنام خوزستانی و صنعت نفت آبادان به پیروزی دست یابد و 6 امتیاز دیگر اندوخته کند، شرایط نامناسبی در جدول رده‌‌بندی داشت و حتی در دایره مدعیان قهرمانی هم قرار نمی‌گرفت اما این دو برد تا حدودی حال و هوا را تغییر داده است.

این دو برد اما به طور ملموس لحن مربیان و بازیکنان استقلال را هم به طرز شگفت‌آوری تغییر داده و حتی برخی مسوولان این باشگاه که در بزرگنمایی ید طولایی دارند از قهرمانی در فصل هجدهم حرف می‌زنند و قهرمانی را دور از دسترس نمی‌دانند. واقعیت اما چیست؟ آیا استقلال با این مجموعه می‌تواند به قهرمانی لیگ برسد؟

بی‌تردید مخلص‌ترین هواداران استقلال هم اگر بخواهند پاسخی منطقی به این سوال بدهند ظرفیت‌های کنونی را با استانداردهای قهرمانی در این فصل مطابق نمی‌دانند.

اگر فصل قبل بود شاید استقلال با همین تیم که کاستی‌هایی درخطوط سه گانه خود دارد می‌توانست به‌عنوان یک مدعی سرسخت نامش را مطرح کند اما مساله استقلال این است که دیگر مدعیان سنتی فوتبال ایران نیز برخلاف فصل قبل، با تیم‌های استخوان‌دارتری وارد عرصه رقابت‌های لیگ برتر شده‌اند.

فصل پیش نه تراکتورسازی به مانند تیم امروز بود و نه سپاهان. این دو مدعی همیشگی فوتبال ایران در اسفبارترین وضعیت ممکن سیر می‌کردند حتی سپاهان در بازه‌ای خطر سقوط به لیگ یک را هم احساس می‌کرد. در فصل جاری اما دو تیم مطرح فوتبال تبریزی و اصفهان در هیبت قهرمان ظاهر شده‌اند و با جذب بازیکنان مطرح می‌کوشند جام هجدهم را مال خود کنند.

اگر بخواهیم دقیق‌تر به دلیل عقب ماندگی استقلال نسبت به این دو تیم اشاره کنیم باید خریدهای پیش فصل را یادآور شویم که آبی‌ها به دلیل سوء مدیریت مدیران خود از تیم‌های بزرگ عقب ماندند و حتی نتوانستند داشته‌های خود را هم حفظ کنند.

شاید تداوم حضور بازیکنانی همچون ابراهیمی، تیام، جباروف و نورافکن می‌توانست استقلال را در نیم فصل اول لیگ هجدهم به تیم امیدوارکننده‌تری بدل سازد اما از دست دادن انبوهی از ستاره‌ها باعث شد استقلال دوباره از نو تیم شدن را آغاز کند که این وضعیت استقلال را از لحاظ امتیازی به شدت عقب انداخته است. نگاهی به ظرفیت‌های بازیکنان استقلال از چارچوب دروازه تا نوک حمله، قواره این تیم را به خوبی نمایان می‌کند.

 ‌ای کاش استقلال که در چارچوب دروازه، دو دروازه‌بان مطرح و درجه یک دارد در دیگر خطوط نیز از چنین ویژگی بهره می‌برد اما به جز پست هافبک دفاعی در سایر پست‌ها استقلال گزینه‌های آنچنان شاخصی ندارد و تعدد بازیکنانی که در پست وینگر بازی می‌کنند نیز مزید برعلت شده تا استقلال تعادل فنی خود را از دست بدهد.

پیش‌تر نیز به شلوغی و ازدحام بیش از حد بازیکنان در پست وینگر اشاره کردیم. بازیکنانی که عموما به یک سبک بازی می‌کنند و اگر مسوولان فنی استقلال نتوانند این تعادل را در نیم فصل دوم برقرار کنند ادعای قهرمانی خوابی بیش نخواهد بود.

 استقلال برای رسیدن به جایگاهی که امروز تیم‌هایی همچون سپاهان، پدیده، پرسپولیس و تراکتور از آن بهره می‌برند نیازمند سازماندهی قوی در نقل و انتقالات است و چنانچه بازیکنانی با توان فنی بالا به جمع آبی‌ها ملحق نشوند، اوضاع استقلال بهتر از نیم فصل نخست نخواهد شد. استقلال برای اینکه در نیم فصل دوم به همان تیم شاداب و امیدوارکننده بدل شود نیازمند بازیکنانی است که نه فقط در عرصه رقابت‌های داخلی بلکه در رقابت‌های خارجی نیز عصای دست این تیم باشند.

در واقع در استقلال امروز تا چشم کار می‌کند بازیکنان متوسط و معمولی دیده می‌شود اما بازیکنان درجه یک و نوعی ستاره در استقلال به اندازه کافی وجود ندارد و اوج نقص‌ها نیز در خط حمله دیده می‌شود؛ جایی که باید یک مهاجم گلزن و تمام عیار بار سنگین هجومی استقلال را به دوش بکشد و موقعیت‌ها را تبدیل به گل کند اما چنین بازیکنی در استقلال امروز دیده نمی‌شود و هیچ بعید نیست که در نیم فصل دوم باز هم زحماتی که مجموعه تیم می‌کشد به بار ننشیند و استقلال در مواجهه با قدرت‌های این فصل به آن نتایجی که مد نظرش است، نرسد.

نیم فصل اول لیگ هجدهم ممکن است با رتبه پنجمی استقلال به پایان برسد و شاید هم در خوشبینانه‌ترین حالت ممکن در رتبه چهارم. اما این برتری در تقابل با تیم‌های بزرگ است که در نیم فصل دوم استقلال را به قهرمانی لیگ می‌رساند و باید برای دست یافتن به چنین موقعیتی برنامه داشت و در راستای بهبود اوضاع فنی این تیم قدم‌های راسخی برداشت.