وینفرد شفر، یک انتخاب اشتباه بزرگ

به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، فصل گذشته و پس از تساوی خانگی مقابل ذوب‌آهن بود که علیرضا منصوریان تصمیم خود را بالاخره عملی کرد و با عبور از تونل شعار "حیا کن... رها کن" تماشاگران عصبانی استقلال در نشست خبری از ادامه حضور روی نیمکت این تیم استعفا داد.

منصوریان در حالیکه سعی داشت ناراحتی و بغض خود را از شرایط پیش آمده پنهان کند در مهم‌ترین و پررنگ‌ترین دلیل کنار رفتنش از روی نیمکت این تیم عنوان کرد که هواداران حاضر نیستند برای او و تیمی که ساخته صبر کنند.

کارنامه منصوریان پیش از استقلال و در اولین فصل حضورش در این تیم نشان می‌دهد او عادت به اوج گیری در نیم فصل دوم داشت و صحبت‌های کارشناسان فوتبال هم نوید از روزهای روشن برای استقلالی را می‌داد که خوب بسته شده بود و در حال هماهنگ شدن بود. منصوریان رفت و استقلال بعد از سال‌ها به نسخه عاجل مربی خارجی روی آورد تا شاید  مثل رقیب دیرینه خود با گزینه‌ای از آن سوی آب‌ها خوشبخت شود.

استقلالِ شفر بعد از چند هفته سرپا شد و تبدیل به یکی از آماده‌ترین تیم‌های لیگ برتر. در این تیم چند مهره از جمله وریا غفوری، امید ابراهیمی، سرور جپاروف، مجید حسینی و چند نفر دیگر عملکرد درخشانی داشتند که تمام آنها محصول منصوریان و مربیان پیش از او بودند و البته یک خرید که با خوش اقبالی به تور استقلالی‌ها افتاد.

مامه بابا تیام، مهاجم سنگالی با کارنامه درخشان درگیر مصدومیتی بد موقع شده بود که به دلیل نزدیک شدن به موعد بسته شدن پنجره اکثر لیگ‌های دنیا کارش را برای پیدا کردن تیم جدید سخت کرده بود و خطر بیرون ماندن را احساس می‌کرد که با پیشنهاد استقلال مواجه شد. تیام که می‌دانست سقفی بالاتر از فوتبال ایران دارد هرگز زیر بار قراردادی بلند مدت‌تر از 6 ماهه نرفت و به همین علت ادعای استقلالی‌ها برای داشتن قرارداد با او و غیر قانونی بودن جدایی‌اش در پایان فصل هرگز به جایی نرسید.

استقلالِ شفر با درخشش تیام و شرکا تیم خوبی شده بود که هوادارانش را به وجد می‌آرود. دربی را برد و در آسیا هم به جمع 8 تیم پایانی راه پیدا کرد و فصل را هم در جایگاه سوم جدول به اتمام رساند و البته با ایستادن روی سکوی قهرمانی جام حذفی، عملکردی موفق را به ثبت رساند.

به نظر می‌رسید استقلال بعد مدت‌ها یک مربی بین‌المللی صاحب سبک روی نیمکت خود آورده که می‌تواند آن را به استانداردهای آسیایی و جهانی نزدیک کند. تعریف و تمجیدها از شفر به قدری اغراق آمیز بود که حتی او را کاربلدتر از برانکو و گزینه جانشینی کی‌روش در تیم ملی معرفی کردند. هواداران خواستار حضور طولانی او روی نیمکت و عقد قراردادی بلند مدت بودند ولی طبق یک رسم فوتبالی، عیار عملکرد یک مربی در شرایطی به طور واقعی سنجیده می‌شود که تیم را خودش بسته باشد و بتواند برای جدایی ستاره‌ها چاره‌اندیشی کند.

تیام، جپاروف، ابراهیمی، نورافکن، مجید حسینی و علی قربانی جدا شدند و جانشیان آنها با تبلیغات زیاد آمدند تا اجازه ندهند رفتن کسی در تیم معلوم شود. نفراتی مثل الحاجی گرو، مرتضی تبریزی، علی کریمی، نویمایر، طارق همام و... جذب شدند که از خریدهای گران قیمت لیگ برتر محسوب می‌شوند ولی اکثر آنها کارایی‌شان حتی به اندازه نیروهای جوان و کم تجربه استقلال هم نبوده و خریدهای اشتباه و ناکارآمد شفر را می‌توان عامل اصلی ناکامی او در این فصل دانست.

استقلال شفر این روزها بد بازی می‌کند، بد نتیجه می‌گیرد و به شدت روی اعصاب هوادارانش است. دیگر نه از بازی‌های خوب خبری است و نه از نتایج دلچسب. نه اثری از برد التیام بخش دربی دیده می‌شود و نه حتی امید به قهرمانی لیگ وجود دارد. جام حذفی برای استقلالی‌ها خیلی زود به پایان رسید و شکست برابر السد و حذف از رقابت‌های آسیایی این تیم را از کورس رقابت با پرسپولیس عقب انداخت.

شکست مقابل سایپا در ادامه نوار نتایج متوسط و ضعیف استقلال با اشتباهات سریالی سرمربی این تیم همراه بود و مقصری پررنگ‌تر از شفر برای شکست و حذف مقابل سایپایی که زمان زیادی از بازی را 10 نفره بود وجود ندارد.

این روزها بهتر از همیشه می‌توان عملکرد پیرمرد آلمانی را در استقلال سنجید. اینکه چقدر می‌توان نتایج فصل گذشته او را به جادی تدابیر کادرفنی به درخشش فردی ستاره‌هایی ربط داد که دیگر نیستند و قاعدتاً باید به هواداران استقلال حق داد که در روزهای درخشش پرسپولیس در سخت‌ترین شرایط، تیم‌شان انقدر ضعیف عمل می‌کند.