داور فینال المپیک جوانان از روزهای سخت می‌گوید
گلاره ناظمی در گفتگو با سایت فیفا: مردان هضم نمی‌کنند چرا داور باید این همه سفر کند / الان مردان کشورم مرا باور دارند
سایت فیفا با گلاره ناظمی داور بانوی موفق ایرانی به گفتگو پرداخته است.
به گزارش ایلنا، گلاره ناظمی داور بانوی ایرانی به عنوان داور بازی فینال المپیک جوان بین پرتغال و آرژانتین انتخاب شده است.
فیفا در مورد گلاره ناظمی این طور نوشته است: گلاره ناظمی وقتی در سالن هتل مرکز ملی بوینس‌آیرس برای مصاحبه روبروی ما قرار گرفت بسیار کم رو و خجالتی بود و این برخورد او در تضاد با آن شخصیت مقتدر هنگام قضاوت است که بازیکنان را در زمین کنترل می‌کند. او اولین داور زن ایرانی است که در مسابقاتی زیر نظر فیفا قضاوت می‌کند و برای این کار شور و علاقه‌ی زیادی دارد.
او پاداش عبور از موانع و مشکلات را با حضور در این رقابتها و قضاوت مسابقه فینال به دست آورده است. ناظمی به همراه 5 زن داور دیگر در این مسابقات حضور داشتند که او توانست بهتر از همه کار کند و حتی داوران مرد را پشت سر گذاشته و به عنوان داور فینال انتخاب شود.
او تحت نظر فدراسیون فوتبال ایران به داوری مشغول است. با ناظمی در خصوص موانع و مشکلاتی که در سر راه او قرار گرفته، انتخابش از میان فوتبال و فوتسال و مسائل دیگر به گفتگو نشسته ایم:
- تجربه حضور در رقابت‌های بوینس آیرس را چطور بررسی می‌کنید؟
داوری در المپیک جوانان بوینس آیرس اقدام مهمی برای من بود. بهترین داوران هر کشور این جا حضور دارند و سطح این مسابقات هم بسیار بالاست و من از این بابت نیز خوشحال هستم.
- چه اتفاقی افتاد که تصمیم گرفتید داوری را به صورت حرفه‌ای دنبال کنید؟
حدود 15 سال پیش من در ایران فوتبال بازی می‌کردم. برادر من که در سوپر لیگ داوری می‌کرد از من خواست تا داوری را یک بار امتحان کنم. او به من اعتماد به نفس داد و می‌گفت می‌توانم یکی از بهترین داوران باشم. در واقع در ایران اولین گروه های زن کارشان را از 15 سال پیش شروع کردند.
- فوتسال را به جای فوتبال انتخاب کردید. دلیل این کار چه بود؟
به این خاطر که فوتسال در ایران با استاندارد بالایی بازی می‌شود که از فوتبال بهتر است. من البته بازی‌های فوتبال را هم قضاوت کرده‌ام که در شروع کارم بود. در فوتسال ما بهترین تیم قاره هستیم و از سطح خوبی هم برخورداریم. فوتسال باعث شد تا من قابلیت‌هایم را در داوری افزیش دهم.
- از سختی‌هایی که در این راه متحمل شدید برای ما بگویید؟
در ابتدا برای من داوری سخت بود. درست مثل هر کشور دیگری شما در ابتدا با کمی سختی روبرو می شوید. مردم خصوصا مردان اغلب می‌گفتند که زنان داوران خوبی نیستند ولی به این خاطر که روی تصمیمم پا فشاری کنم. مهم این بود که به آنها بگویم و آن را نشان دهم که می‌توانم از پس آن بر بیایم. من این صحبت‌ها را به عنوان یک ابزار انگیزشی برای خودم استفاده کردم. خانواده و خصوصا برادر از من حمایت های زیادی کردند که مهم بودند.
- آیا تا به حال از تلاش کردن خسته شده اید و کار را رها کرده‌اید؟
بله به خاطر اینکه هیچ حمایتی از من نمی‌شد دچار خستگی میشدم اما می‌خواستم ثابت کنم که یک زن ایرانی می‌تواند به موفقیت برسد. شما باید بتوانید قابلیتی که دارید را نشان دهید و من هم می‌خواستم همین را نشان دهم خصوصا به مردان که من هم قابلیت انجام کار داوری را دارم. من به تنهایی از پس کارم بر آمدم. تلاش کردم و در نتیجه موفق شدم.
- نظرتان درباره زنانی که با شما آغاز کردند و نتوانستند به موفقیت برسند،چیست؟
هفت، هشت داور زن دیگر بودند که همگی به خاطر سختی‌هایی که این حرفه داشت ادامه ندادند. خانواده یا همسرشان این مساله را قبول نمی‌کردند. آنها نمی‌توانند هضم کنند که چرا یک داور باید این همه سفر کند. در ایران اگر شما بخواهید داور شوید، باید اجازه همسر را داشته باشید به همین خاطر خیلی از آنها اکنون این حرفه را رها کرده‌اند. اوضاع کمی تغییر یافته است و در حال حاضر سه سطح فوتسال فقط برای زنان وجود دارد. حدود 50 داور در سطح بالا و 100 داور نیز در کل کشور از زنان حضور دارند.
- آیا خودت را به عنوان پیشگام در عرصه داوری زنان می بینید؟
بله. همین طور است. ازاین لحاظ که شما حساب کنید بله. زنان داور بیشتری هستند که می‌خواهند پیشرفت کنند. وقتی من به این مسابقات دعوت شدم در ابتدا خصوصا برای مردان چیز مثبتی نبود ولی بعد از این انتخاب مردان کشورم دیدند که من چه پیشرفتی کرده‌ام و آن را قبول کرده‌اند. در حال حاضر آنها به من باور و اعتقاد دارند.
